Περί μετανοίας
Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων
«…Τί γνώμη έχετε για τον Ναβουχοδονόσορ; Δεν μάθατε από την Αγία Γραφή ότι ήταν άγριος, αιμοβόρος, σκληρόκαρδος; Δεν ακούσατε ότι κατέστρεψε τάφους καί ξέθαψε λείψανα βασιλιάδων; Δεν ακούσατε ότι ολόκληρο λαό έσυρε στην αιχμαλωσία; Δεν ακούσατε ότι τύφλωσε το βασιλιά, αφού πρώτα τον υποχρέωσε να δει τη σφαγή των παιδιών του; Δεν ακούσατε ότι συνέτριψε τα Χερουβείμ; (Δεν εννοώ βέβαια τους αγγέλους - μη σκεφτεί κανείς τίποτα τέτοιο. Εννοώ τα γλυπτά, πού κάλυπταν την Κιβωτό της Διαθήκης, απ' όπου ακουγόταν η φωνή του Θεού). Ο Ναβουχοδονόσορ βεβήλωσε ακόμα καί το καταπέτασμα του Ναού. Πήρε το άγιο θυμιατήρι καί το έστειλε σε ειδωλείο. Άρπαξε όλες τις ιερές προσφορές. Έβαλε φωτιά καί έκαψε το Ναό από τα θεμέλια (Β' Παραλ. 36:11-21)...
Με πόσες τιμωρίες άξιζε να τιμωρηθεί αυτός πού σκότωσε βασιλιάδες, πού έκαψε ιερά, πού αιχμαλώτισε το λαό, πού τοποθέτησε άγια σκεύη του Ναού ανάμεσα στα είδωλα; Δεν θα ήταν άξιος να θανατωθεί χίλιες φορές; Γνωρίσατε ως εδώ το πλήθος των εγκλημάτων του Ναβουχοδονόσορ. Ελάτε τώρα να μάθετε καί του Θεού τη φιλανθρωπία.
Τιμωρήθηκε ο θηριώδης βασιλιάς να ζει σαν άγριο θηρίο μέσα στην έρημο. Τιμωρήθηκε όμως μ' αυτόν τον τρόπο για να σωθεί. Έβγαλε νύχια καί τρίχες σαν αυτά πού έχει το λιοντάρι, γιατί πρίν σαν λιοντάρι άρπαζε τα άγια καί ούρλιαζε. Έτρωγε χόρτα σαν το βόδι, γιατί πρίν σαν βόδι ζούσε, αγνοώντας τον αληθινό Θεό, πού του είχε χαρίσει το βασιλικό αξίωμα. Όταν όμως με τις παιδαγωγικές αυτές τιμωρίες αναγνώρισε τον ύψιστο Θεό καί προσευχήθηκε καί μετανόησε, τότε Εκείνος του χάρισε πάλι το αξίωμά του (Δαν. 4:26-34).
Στον Ναβουχοδονόσορ, πού αμάρτησε τόσο φοβερά καί μετανόησε, χάρισε ο Θεός τη συγχώρηση καί τη βασιλεία. Αν λοιπόν κι εσύ μετανοήσεις καί ζήσεις χριστιανικά, δεν θα σου χαρίσει την άφεση των αμαρτιών καί τη βασιλεία των ουρανών;…»
