Ὅσιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος: Οἱ διδαχές του γιὰ μία ζωὴ ἀγάπης καὶ ἀρετής

Αὐτὸς ποὺ ἀποφεύγει τὴ μάταιη δόξα τοῦ κόσμου αἰσθάνεται στὴν ψυχὴ του τὴ δόξα τῶν μελλόντων ἀγαθῶν. Ἐνῶ ἐκεῖνος ποὺ προσπαθεῖ νὰ ξεκουράσει τὸν ἑαυτό του μὲ τὶς πρόσκαιρες ἀπολαύσεις τοῦ κόσμου, αὐτὸς εἶναι τυφλὸς στὴν ψυχή, γιατί δὲν παραδόθηκε ὁλοκληρωτικὰ στὸν Θεό.

Μὴ δένεσαι μὲ χρυσάφι, ἢ ἀσήμι, ἢ μὲ ὁποιοδήποτε ἄλλο θησαυρὸ τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Συνήθιζε τὸν ἑαυτό σου νὰ μὴν ἔχει δικαιώματα στὴ ζωὴ αὐτή, γιὰ νὰ μὴ φτάσεις στὸ σημεῖο μὲ τὸ ἕνα χέρι νὰ μαζεύεις καὶ μὲ τὸ ἄλλο νὰ σκορπᾶς...

"...Να αξιωθείς της αιωνίας ζωής εν Χριστώ Ιησού..." ( Αγίου Δημητρίου τού Ροστώφ )

Θα έρθει σαν κλέφτης ο θάνατος, θα χωρισθεί η ψυχή από το σώμα και θ'ακολουθήσει ο φοβερός τελωνισμός της από τα πονηρά πνεύματα. "Ω, ποία ώρα τότε! θα πάει η ψυχή εκεί που ποτέ δεν ήταν. Θα δει εκείνα που ποτέ δεν γνώρισε. Θ'ακούσει όσα ποτέ δεν άκουσε.

Κλάψε, λοιπόν. Μετανόησε και προσκόμισε στον Κύριο τα δάκρυά σου σαν μύρο μετανοίας. Το δάκρυ καθαρίζει την ψυχή και την ξεπλένει από κάθε κηλίδα, λαμπικάρει τη συνείδηση, φωτίζει τον νου, σπάζει τα δεσμά των παθών, σχίζει τα χειρόγραφα της αμαρτίας...

Για το πνεύμα και την ψυχή (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Κάθε πνεύμα φανερώνεται μέσα από αυτό που παράγει, και κάθε πλάσμα εξωτερικεύει τον εαυτό του μέσα από τη δράση του.

Το πνεύμα είναι στην ψυχή, η ψυχή στο σώμα και το σώμα μέσα στον κόσμο.

Το πνεύμα είναι που κινεί την ψυχή, η ψυχή είναι αυτή που κινεί το σώμα, και το σώμα είναι που κινεί τα άλλα σώματα. Ανάλογα με το πνεύμα είναι και οι κινήσεις της ψυχής. Ανάλογα με την ψυχή είναι και οι κινήσεις του σώματος. Αγαθό πνεύμα παρακινεί την ψυχή στο αγαθό και το σώμα εκπληρώνει τη βούληση της ψυχής.

Καθένας, ο οποίος δένει το ζωντανό του πνεύμα με σώμα απονεκρωμένο από τα πάθη, είναι το ίδιο βάρβαρος με εκείνον που δένει ζωντανό άνθρωπο με ένα πτώμα και αφήνει να σαπίσουν και τα δύο μαζί...

Οἱ ἄλλες θρησκεῖες δέν εἶναι ἀληθινές

Ὁ Ὅσιος Γέροντας δέν δεχόταν τίς ἄλλες θρησκεῖες ὡς ἀληθινές. Ἔλεγε πάλι μέ ἁπλότητα: «Παίρνουν τηλέφωνο... ἀπ’ ὅλο τόν κόσμο, καί ν’ ἀκουστεῖ ὅτι εἶμαι κι ἐγώ..., [ὅτι] ἔχω ἐλεύθερο πνεῦμα καί παραδέχομαι ὅλες τίς θρησκεῖες; Ὄχι δέν παραδέχομαι! Ὅποιος νά μοῦ πεῖ· καί ἕνας ἄγγελος νά ’ρθει νά μοῦ πεῖ... Ὄχι, θά τοῦ πῶ, λές ψέματα, δέν εἶσαι πνεῦμα ἀγαθόν, εἶσαι πονηρόν πνεῦμα καί λέγεις αὐτά. Ἔτσι θά τοῦ πῶ ἐγώ τοῦ ἀγγέλου. Δέν θά τόν πιστέψω. Λάβετε τά μέτρα σας»¹.

Ἡ Ἀλήθεια δέν εἶναι ἀντικείμενο, ἀλλά ὑποκείμενο· εἶναι ὑπόσταση. Ἡ Ἀλήθεια εἶναι ὁ Χριστός μας καί μᾶς ἔχει ἀποκαλυφθεῖ. Δέν ὑπάρχουν νέες ἀλήθειες. «Δέν μπορεῖ καθένας νά λέγει», τόνιζε ὁ Ἅγιος Πορφύριος,«εἶμαι ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ κι ἐγώ φέρνω μιά νέα ἀλήθεια, πού ταιριάζει σήμερα στόν κόσμο. Οἱ ἀλήθειες τοῦ Θεοῦ, ὅπως τίς ἔχει πεῖ ἀπό τήν ἀρχή αὐτές εἶναι, δέν ὑπάρχουνε ἄλλες ἀλήθειες... νέες, ἐπειδή ὁ κόσμος [τάχα] προόδεψε καί ἡ ἐπιστήμη καί οἱ ἄνθρωποι πήγανε στά ἄστρα..

Η αγία Αικατερίνα και οι «κομψοί των ασεβών»

Οι τότε και οι σημερινοί «κομψοί ασεβείς»

Η Αγία μεγαλομάρτυς Αικατερίνη έζησε μέσα σε ένα κόσμο καθολικής παρακμής, ανάλογο με το σημερινό. Γεννήθηκε το 294 μ. Χ. στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια ειδωλολατρών και το όνομα της πριν γίνει χριστιανή, όπως αναφέρει ο Λατίνος εκκλησιαστικός συγγραφέας Ρουφίνος, ήταν Δωροθέα. Όταν έγινε Χριστιανή ονομάστηκε Αικατερίνα λόγω της καθαρότητας και αγνότητάς της (Αικατερίνα: αεί+καθαρίνα). Είχε ασύγκριτο κάλλος και ομορφιά, ήταν πολύ πλούσια και σπούδασε στις σχολές της εποχής της φιλοσοφία, ρητορική, ποίηση, μουσική, μαθηματικά, αστρονομία και ιατρική...

Η ψυχή μετά τον θάνατο (Όσιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς)

(Ἀνάλυση τοῦ λόγου περὶ θανάτου τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Μαξίμοβιτς)

Οἱ πρῶτες δύο ἡμέρες μετὰ τὸ θάνατο

Γιὰ διάστημα δύο ἡμερῶν ἡ ψυχὴ ἀπολαύει σχετικῆς ἐλευθερίας καὶ ἔχει δυνατότητα νὰ ἐπισκεφθεῖ τόπους ποὺ τῆς ἦταν προσφιλεῖς στὸ παρελθόν, ἀλλὰ τὴν Τρίτη ἡμέρα μετακινεῖται σὲ ἄλλες σφαῖρες.

Ἐδῶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης ἁπλῶς ἐπαναλαμβάνει τὴ διδασκαλία ποὺ ἡ Ἐκκλησία ἤδη γνωρίζει ἀπὸ τὸν 4ο αἰώνα, ὅταν ὁ ἄγγελος ποὺ συνόδευσε τὸν Ἅγ. Μακάριο Ἀλεξανδρείας στὴν ἔρημο, τοῦ εἶπε, θέλοντας νὰ ἑρμηνεύσει τὴν ἐπιμνημόσυνη δέηση τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τοὺς νεκροὺς τὴν Τρίτη ἡμέρα μετὰ θάνατο:...

"Ἄν στήν Ἐκκλησία δέν λειτουργῆ σωστά ἡ Σύνοδος τότε, ἐνῶ μιλοῦμε γιά ὀρθόδοξο πνεῦμα, ἔχουμε παπικό"

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πάντα λειτουργοῦσε μέ Συνόδους. Τό ὀρθόδοξο πνεῦμα εἶναι νά λειτουργῆ ἡ Σύνοδος στήν Ἐκκλησία καί ἡ Γεροντική Σύναξη στά Μοναστήρια. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος καί ἡ Σύνοδος νά ἀποφασίζουν μαζί. Ὁ ἡγούμενος ἤ ἡ ἡγουμένη καί τό ἡγουμενοσυμβούλιο νά ἀποφασίζουν μαζί. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος εἶναι πρῶτος μεταξύ ἴσων. Καί ὁ πατριάρχης δέν εἶναι πάπας· ἔχει τόν ἴδιο βαθμό μέ τούς ὑπόλοιπους ἱεράρχες. Ἐνῶ ὁ πάπας ἔχει ἄλλο βαθμό —κάθεται ψηλά καί τοῦ φιλοῦν τό πόδι!— ὁ πατριάρχης κάθεται μαζί μέ τούς ἄλλους ἱεράρχες καί συντονίζει. Καί ἕνας ἡγούμενος ἤ μία ἡγουμένη σέ σχέση μέ τούς προϊσταμένους εἶναι πάλι πρῶτοι μεταξύ ἴσων...

"Ο Χριστός που ήταν Θεός και Άνθρωπος και πάλι Εκείνος προσευχότανε και νήστευσε..." (Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης)

Ο Χριστός που ήταν Θεός και Άνθρωπος και πάλι Εκείνος προσευχότανε και νήστευσε και τώρα λέμε δεν υπάρχει νηστεία. Μα πώς δεν υπάρχει νηστεία; Νηστεία υπάρχει! Είναι Εντολή του Θεού, η πρώτη Εντολή που έδωσε ο Θεός ήταν η νηστεία στον Αδάμ και στην Εύα. Και Εκείνος ο Ίδιος ενήστευσε.

Έρχεται μιά γυναίκα και μου λέει ότι ο γαμπρός της της έλεγε ότι οι καλόγηροι νηστεύουνε, για τους καλογήρους είναι αυτά, δεν υπάρχει αμαρτία αν δεν νηστεύης και έρχεται η γυναίκα και μου το είπε. Να πης, λέω, στον γαμπρό σου ότι υπάρχει νηστεία. Πώς δεν υπάρχει; Στο Ευαγγέλιο ο Χριστός μας λέει, ''εἰ μή ἐν προσευχῆ καί νηστεία...''. Πρώτα-πρώτα ο Χριστός μας ενήστευσε και δεν ενήστευσε όπως νηστεύουμε εμείς σήμερα. Εκείνος που ήταν Θεός και Άνθρωπος νήστευσε σαράντα μέρες και εμείς σήμερα να μην νηστεύσουμε, που εμείς νηστεύομε για τις αμαρτίες μας.

Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης (✞ 22 Νοεμβρίου)

Λόγος στα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου (Αγ. Ταράσιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως)

Α. Χαρούμενη και παράδοξη είναι η σημερινή πανήγυρη, δηλαδή η είσοδος της Αειπαρθένου και Θεοτόκου στο ναό, οδηγεί δε σε υμνωδία τον πόθο των φιλεόρτων. Σήμερα ο ουρανός και η γη συνεορτάζουν και δοξολογούν το Δημιουργό, που διάλεξε από την ανθρώπινη φύση, αυτήν την ευλογημένη από τον Θεό κόρη, για δική του κατοικία. Σήμερα ετοιμάζεται η κατοικία του προαιώνιου μυστηρίου που επρόκειτο να φανερωθεί στο μέλλον. Σήμερα αυτή που γεννήθηκε από τον Ιωακείμ και την Άννα μετά την υπόσχεση σ’ αυτούς, προσφέρεται από τους ίδιους ως τίμιο δώρο σ’ Αυτόν, που αργότερα καταδέχθηκε να γεννηθεί απ’ αυτήν. Σήμερα το ξεκίνημα της χαράς, δηλαδή η Θεοτόκος, τριών ετών μπαίνει στο ναό, και προπορεύονται παρθένες κρατώντας λαμπάδες...

Το φάρμακο της αθανασίας (Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

 Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ 

Όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας, αγαπητοί μου αδελφοί, συνδέονται στενά με την θεία Ευχαριστία. Βαπτιζόμαστε και χριόμαστε με το άγιο Μύρον για να μπορέσουμε ως μέλη της Εκκλησίας να λάβουμε μέρος σε αυτό το Μυστικό Δείπνο και να λάβουμε μέσα μας τον Χριστό. Το μυστήριο της Ιεροσύνης γίνεται, ώστε να υπάρξουν οι Επίσκοποι, που θα τελούν την θεία Λειτουργία και οι οποίοι θα χειροτονήσουν Πρεσβυτέρους για να τελούν επ’ ονόματί τους την θεία Ευχαριστία. Τα μυστήρια της Εξομολογήσεως και του Ευχελαίου γίνονται για να μας προετοιμάσουν να συμμετάσχουμε πραγματικά μέσα στην θεία Ευχαριστία, αλλά και το μυστήριο του Γάμου γίνεται ώστε το ανδρόγυνο να συμμετάσχει στην θεία Ευχαριστία, να αισθάνεται την ενότητά του όχι απλώς σε ένα βιολογικό επίπεδο, αλλά ως ενότητα με τον Χριστό...

Θαύμα, θαυμάτων, θαυμασιότερον...

Μέγα Θαύμα των Αγίων Μαρτύρων Γουρία, Σαμωνά καί Αβίβου.

Οι Άγιοι Γουρίας και Σαμωνάς, ήταν από την πόλη της Έδεσσας (σημερινή Ούρφα στα βάθη της Τουρκίας) καί μαρτύρησαν αποκεφαλιζόμενοι (303μ.Χ.) επειδή πίστευαν στον Χριστό, στους χρόνους του τρομερού διωγμού κατά των Χριστιανών, που επέβαλε ο Διοκλητιανός. Ο Άγιος Μάρτυς Άβιβος, που ήταν Ιεροδιάκονος από την Έμεσα της Συρίας, μαρτύρησε (316μ.Χ.) και αυτός και ετάφη μαζί με τα λείψανα των Αγίων Γουρία και Σαμωνά στην Έδεσσα...

Πάτερ, οἱ Σλάβοι λένε ὅτι ἡ Ἑλληνική Μακεδονία εἶναι δική τους καί τήν σλαβικήν γλώσσαν τήν λένε Μακεδονική, εἶναι ἀλήθεια αὐτό ἤ ὄχι;

Απάντηση:  Άκουσε παιδί μου, όταν υπήρχε ο Μέγας Αλέξανδρος δεν υπήρχαν Σλάβοι, δεν υπήρχεν Βουλγαρικόν και Σερβικόν κράτος, ούτε Αλβανικόν, ούτε Τουρκικόν. Δεν υπήρχαν Γερμανοί, Άγγλοι, Γάλλοι, Ρώσοι, ούτε άλλοι Ευρωπαϊκοί λαοί.

Οι λαοί που υπήρχαν τότε στην Ευρώπη ήταν ομάδες κρυμμένες μέσα στα απέραντα δάση της Ευρώπης και έτρωγαν βελανίδια και κρύβονταν σε σπηλιές.

 

Την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου υπήρχεν η Ελλάδα αποτελούμενη από πολλά Ελληνικά βασίλεια όπως ήταν η Σπάρτη, η Αθήνα, η Θεσσαλία, η Ήπειρος, η Θράκη , η Μακεδονία, η Ιωνία, η Κρήτη και τα νησιά. 

 

Αυτά όλα είχαν ξεχωριστούς βασιλιάδες και σύνορα, αλλά είχαν την ίδια γλώσσα και την ίδια θρησκεία. Για να δείτε ότι το ένα βασίλειο δεν θεωρούσε ξένο το άλλο, το διαπιστώνωμε που όλα τα ελληνικά βασίλεια κτύπησαν την Τροία...

Αντίσταση στον μηδενισμό

Καλλιεργημένη μανιωδώς επί έναν σχεδόν αιώνα η αποστροφή, αν όχι το μίσος, προς τις πατρίδες- ιδίως από όσους αντιπροβάλλονταν μέσα στις ταραγμένες κοινωνίες του περασμένου αιώνα ως «φωτισμένοι» και «προοδευτικοί»- αποδίδει πλούσιους, φαρμακερούς καρπούς σε όλο τον κατ’ εφημισμό πολιτισμένο κόσμο…

Αφού κατέκλεψαν τη χώρα, φοβούνται τώρα μην ζημιώσουν με την μισθοδοσία των Κληρικών.

Στη χώρα αυτή συνηθίζεται να διυλίζουν τον κώνωπα και να καταπίνουν την κάμηλο. Χρόνια τώρα, κλείνανε τα μάτια και χειροκροτούσαν κιόλας σε σκάνδαλα φρεγατών, υποβρυχίων, F16, Κοσκωτάδων, ΔΕΚΟ, καλαμποκιών, τραπεζών, προμηθειών, μιζών, χρηματιστηρίων, Ολυμπιακών αγώνων, Siemens, παράνομων προσλήψεων, επιδοτήσεων, συνταξιοδοτήσεων, χρηματοδοτήσεων, υπεξαιρέσεις εκατομμυρίων κ.α. τραγελαφικών σε βάρος των Ελλήνων. Χάσαμε Β. Ήπειρο, Ν. Σκόπια, Ρωμυλία, Αν. Θράκη, Πόλη, Πόντο, Μ. Ασία, Β Κύπρο και προέκυψε τώρα θέμα με την μισθοδοσία των Κληρικών. Φοβούνται μερικοί μη ζημιώνει το κράτος, που στο κάτω κάτω η Εκκλησία έχει δώσει στο κράτος πολλά, που αν συγκριθούν προκύπτει ότι δεν συνέφερε στην Εκκλησία να ενισχύσει ένα τέτοιο κράτος. Το έκανε όμως για λόγους φιλανθρωπίας, επειδή οι πολίτες του κράτους είναι ποίμνιό της. Αν το έβλεπε οικονομικά θα μπορούσε να μην είχε δώσει τίποτα στο κράτος, να είχε αξιοποιήσει αυτή την περιουσία, ώστε να έχει περισσότερα ιδρύματα, σχολεία, να δίνει καλύτερους μισθούς και να μην έχει ανάγκη κανέναν...

Έχουµε δίπλα µας, τόν ϊδιο τόν Χριστό πού µας βοηθάει, τήν Παναγία, τά Χερουβείµ, τά Σεραφείµ καί τους Αγίους Πάντες.

Ποτέ δεν πρέπει νά ξεχνούµε ότι έχουµε δίπλα µας, εκτός άπό ανθρώπους πού µπορούν νά µας βοηθήσουν πνευµατικά καί τόν ϊδιο τόν Χριστό πού µας βοηθάει, τήν Παναγία, τά Χερουβείµ, τά Σεραφείµ καί τους Αγίους Πάντες.

Θάρρος λοιπόν! 

Ό Χριστός είναι πολύ δυνατός, είναι παντοδύναµος, καί θά δώση τήν θεϊκή Του δύναµη, νά συντρίψουµε τά κέρατα τού πονηρού.

Μάς παρακολουθεί συνέχεια άοράτως καί θά µάς ένισχύη, όταν έµεϊς έχουµε τήν αγαθή προαίρεση καί κάνουµε τόν µικρό κατά δύναµιν αγώνα µας.

Όσο µπορούµε, νά αποφεύγουµε τις αφορµές της αµαρτίας.

Νά προσέχουµε τις αισθήσεις µας, γιατί όλα από εκεί ξεκινούν. Και όταν αυτό καµιά φορά, ή και πολλές φορές, είναι δύσκολο, να αποφεύγουµε τουλάχιστον την περιέργεια, για νά µήν παίρνουν τά µάτια µας εικόνες αµαρτωλές, και µάς παίζουν µετά οί δαίµονες σινεµάδες.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.

Απόσπασμα από το βιβλίο “Πνευματική Αφύπνιση”

Θέλουν να βγάλουν τον Χριστό από το Σύνταγμα. Γιατί; Τί δεν τους αρέσει;

Θέλουν να βγάλουν τον Χριστό από το Σύνταγμα. Γιατί; Τί δεν τους αρέσει;

Μήπως το «ο Θεός αγάπη εστί» (Α΄Ιω. 4,8), μήπως το «αγαπάτε αλλήλους» (Ιω. 13,34), μήπως το «ανεχόμενοι αλλήλους εν αγάπη» (Εφ. 4,2), μήπως το «αγαπάτε τους εχθρούς ημών» (Ματθ. 5,44), μήπως το «όσα αν θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, ούτω και υμείς ποιείται αυτοίς» (Ματθ. 7,12), μήπως το «πάντα ημών εν αγάπη γινέσθω» (Α΄Κορ. 16,14), μήπως το «πράος και ταπεινός εν τη καρδία» (Ματθ. 11,29), μήπως το «μη νοιώσεις μίσος για τον αδελφό σου» (Λευϊτ. 19,17), μήπως το «ο αναμάρτητος υμών πρώτος τον λίθον βαλέτω» (Ιω. 8,7), μήπως το «μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε» (Ματθ. 7,1), μήπως το «αλλήλους τα βάρη βαστάζετε» (Γαλ. 6,2), μήπως το «ευλογείτε και μην καταράσθε» (Ρωμ. 12,14), μήπως το «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία» (Ματθ. 5,8), μήπως το «αδιαλείπτως προσεύχεσθαι» (Α΄Θεσ. 5,17);...

ΟΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΩΝ: Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΔΙΩΞΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ!

Επιμέλεια: Θωμάς Φ. Δρίτσας tdritsas@gmail.com. 31/05/2005.
Προέλευση: http://www.omhros.gr/omhros/data/kat/DispText.asp?TextID=38

---

Mια μελέτη που αναιρεί τα ΨΕΜΑΤΑ για την επικράτηση του χριστιανισμού!

• Δίωκε ο Χριστιανισμός τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό;
• Θα είχαν επιβιώσει τα αρχαία γραπτά χωρίς την Εκκλησία;
• Προέτρεπαν οι Πατέρες στην καταστροφή και την μισαλλοδοξία;
• Είναι ο πολιτισμός του Βυζαντίου κατώτερος από τον αρχαίο ελληνικό;

Στην εικόνα προβάλλεται η μονή της Παμμακάριστου στην Κωνσταντινούπολη. Στις μονές τις βασιλεύουσας δημιουργήθηκαν κέντρα μελέτης και αντιγραφής ελληνικών χειρογράφων. Σε αυτά τα κέντρα διασώθηκε η αρχαία ελληνική κληρονομιά [Πηγή: Περιοδικό Ιστορικά Θέματα, άρθρο «Βυζάντιο και Αφροκεντρισμός», Αγνή Βασιλικοπούλου, Επίκουρη Καθηγήτρια Βυζαντινής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, τεύχος 6, σελίδα 44]

---

Η επικράτηση του Χριστιανισμού στην ελληνιστική ρωμαϊκή Αυτοκρατορία...

Η ανθρώπινη και η θεία δικαιοσύνη (Αγίου Παϊσίου)

Η ανθρώπινη δικαιοσύνη λέει: Έσφαλες; Πρέπει να τιμωρηθείς. Η θεία δικαιοσύνη λέει: Αναγνωρίζεις το λάθος σου και μετανοείς; Συγχωρείσαι. Βλέπεις, ακόμη και από τον ανθρώπινο νόμο δικάζεται με επιείκεια κάποιος που κάνει ένα έγκλημα ,όταν μετανοή ειλικρινά και πάη μόνος του και το ομολογή, ενώ δεν υπάρχει καμμία υποψία για το πρόσωπό του. Και αν από τους ανθρώπους δικάζεται με επιείκεια ,πόσο μάλλον από τον δικαιοκρίτη και φιλεύσπλαχνο Θεό!

Είμαστε στα χέρια του Θεού. Ο Θεός μας παρακολουθεί με ακρίβεια και γνωρίζει την καρδιά του καθενός. Δεν θα μας αδικήση. Αφού υπάρχει θεία δικαιοσύνη και θεία ανταπόδοση ,και ο Θεός μας αγαπάει – το κυριώτερο από όλα ό,τι καλό κάνει κανείς δεν χάνεται. Για αυτό είναι χαμένος , τελείως λειψός, όποιος ζητάει να δικαιωθή από τους ανθρώπους.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.