"...Κάθε Κυριακή ερχόταν Άγγελος και μεταλάμβανε όλους τους ερημίτες και όποιος επιθυμούσε τον έπαιρναν οι Άγγελοι στον Παράδεισο όπου έβλεπαν την ωραιότητα των ουρανίων και χαιρόταν το πνεύμα τους.
.... Το πρωί ο Όσιος Ονούφριος είπε στον Παφνούτιο να μην φοβηθεί, διότι τον είχε στείλει ο Θεός για να ενταφιάσει το σώμα του, διότι εκείνη την ημέρα επρόκειτο να απελεύσει η ψυχή του προς την ουράνια μακαριότητα. Αφού του έδωσε την ευχή του και προσευχήθηκε, το πρόσωπό του έγινε ως φως και οσφράνθη την άρρητη ευωδία από την πνοή του Παραδείσου. Αμέσως έγιναν βροντές και αστραπές φοβερές και οι ουρανοί άνοιξαν εξερχομένης όλης της στρατιάς των Αγγέλων που έψαλλαν ύμνους και άσματα. Στο μέσον αυτών φάνηκε Μέγα Φως και μια γλυκύτατη φωνή καλούσε την φίλτατη ψυχή για να την αναπαύσει εκεί που ποθούσε. Τότε σαν λευκή περιστερά εξήλθε η ψυχή του Οσίου και την παρέλαβε ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός και ανήλθαν μαζί με τους Αγγέλους στους ουρανούς.
Ο μακάριος Παφνούτιος, οδυρόμενος καταφιλούσε το άγιο λείψανο και σκεπτόταν πώς να σκάψει τη γη για να το ενταφιάσει. Ευθύς ήρθαν δύο λέοντες και με τις κινήσεις εξεδήλωναν ότι θλιβόντουσαν και πενθούσαν σα να ήταν λογικά όντα. Αφού έσκαψαν με τα νύχια τους τον λάκκο, ενταφίασε με ευλάβεια το σκήνωμα και οι λέοντες βάζοντας μετάνοια στον τάφο του Αγίου και σε εκείνον, αναχώρησαν. Ήταν η 12η Ιουνίου...."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου