25 Ιουνίου 2019

η νηστεία (Μέγας Βασίλειος)

Η νηστεία κάνει τα σπίτια να προκόβουν
Η νηστεία γεννά τούς προφήτες,
δυναμώνει τούς δυνατούς.
Ἡ νηστεία κάνει σοφούς τούς νομοθέτες· 
είναι το καλό φυλαχτό τής ψυχής,
ο πιστός σύντροφος του σώματος,
το όπλο γι᾿ αυτούς πού αριστεύουν,
το γυμναστήριο για τούς αθλητές...

Αυτή αποκρούει πειρασμούς,
αυτή προετοιμάζει για την απόκτηση ευσέβειας· 
είναι σύντροφος τής νήψεως 
και δημιουργός τής σωφροσύνης. 
Στους πολέμους φέρεται με γεναιότητα, 
εν καιρώ ειρήνης διδάσκει την ησυχία. 
Ἁγιάζει τον Ναζιραίο και τελειοποιεί τον ιερέα.
Ἡ νηστεία ἔσβυσε τη δύναμη τής φωτιάς 
κι έφραξε τα στόματα των λιονταριών. 
Ἡ νηστεία ανεβάζει την προσευχή στον ουρανό, 
με το να γίνεται τρόπον τινά η φτερούγα στην πορεία προς τα άνω. 
H νηστεία κάνει τα σπίτια να προκόβουν, 
είναι η μητέρα τής υγείας, 
η παιδαγωγός τής νεότητας, 
το στολίδι των γερόντων, 
η καλή σύντροφος των οδοιπόρων, 
ο πιστός συγκάτοικος αυτών πού συνοικούν.
Η νηστεία προστατεύει τα νήπια, 
σωφρονίζει το νέο, 
κάνει σεβαστό το γέροντα. 
Διότι τα γεράματα, 
στολισμένα με τη νηστεία, 
γίνονται πιο σεβαστά...

Για τις γυναίκες 
είναι ο πιο κατάλληλος στολισμός, 
γι’ αυτούς πού βρίσκονται στην ακμή τής ηλικίας, 
το χαλινάρι· 
είναι το φυλακτό των συζύγων 
και η τροφός αυτών πού παρθενεύουν. 
Μέ αυτούς τούς τρόπους 
η νηστεία βοηθά σέ κάθε σπίτι.
Ποιά, όμως, είναι η σημασία της
για τη δημόσια ζωή μας; 
Ολόκληρη τήν πόλη και όλο τόν λαό 
τούς επαναφέρει αμέσως στην τάξη, 
καταστέλλει τις κραυγές, 
απομακρύνει τίς κακολογίες…
Ἄν όλοι την παρελάμβαναν 
ως σύμβουλο σ᾿ αυτά πού οφείλουν να πράξουν, 
τίποτε δεν θα εμπόδιζε 
να είχαμε βαθιά ειρήνη 
σ᾿ ολόκληρη την οικουμένη…
~Μέγας Βασίλειος

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΒΕΒΑΙΩΣ ΠΩΣ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΝΗΣΤΕΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΜΙΚΡΗ Ή ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΤΡΟΦΗΣ, ΧΩΡΙΣ ΒΟΥΛΙΜΙΑ, ΚΟΡΕΣΜΟ Ή ΑΠΟΛΑΥΣΗ, ΚΑΙ ΌΧΙ ΜΙΑ "ΕΝΟΧΙΚΗ"-"ΨΥΧΩΤΙΚΗ"(ΌΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ) ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ ΤΡΟΦΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΝΗΣΤΙΣΙΜΩΝ(ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΙΟ ΕΞΕΖΗΤΗΜΕΝΩΝ Ή ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΩΝ), ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΙΟ ΑΠΙΘΑΝΑ ΜΕΡΗ ΚΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ(ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ)!...
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΛΙΤΟΔΙΑΙΤΟΙ-"ΙΣΧΝΟΙ" ΠΟΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΗ ΝΗΣΤΕΙΑ ΜΕ ΑΡΤΥΣΙΜΑ ΦΑΓΗΤΑ, ΑΠΟ ΆΛΛΟΥΣ "ΕΥΣΩΜΟΥΣ" ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΜΟΝΟ ΝΗΣΤΙΣΙΜΑ!...
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ(ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΤΗ ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ!), ΌΧΙ ΌΜΩΣ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΩΝ ΤΡΟΦΩΝ!(ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΆΣΚΗΣΗΣ-ΩΦΕΛΕΙΑΣ), ΟΥΤΕ ΑΝ ΜΙΑ ΜΕΡΑ "ΈΣΠΑΣΕΣ" ΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ, ΕΠΕΙΔΗ ΈΦΑΓΕΣ ΠΧ ΈΝΑ ΣΚΕΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΑΚΙ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΈΝΑ ΠΙΑΤΟ ΓΕΜΙΣΤΑ ΚΤΛ!...
ΣΑΦΩΣ ΌΤΑΝ ΝΗΣΤΕΥΕΙΣ, ΔΕΝ ΤΡΩΣ "ΚΟΨΙΔΙΑ", ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΨΑΧΝΕΙΣ ΜΑΝΙΩΔΩΣ ΝΗΣΤΙΣΙΜΕΣ ΛΙΧΟΥΔΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΖΕΔΕΣ!...
(ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΥΠΟΛΑΤΡΗ ΠΧ, ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ ΠΟΥ ΈΤΡΩΓΑΝ ΜΟΝΟ ΜΕΛΑΝΑ ΖΩΜΟ, ΔΕ ΝΗΣΤΕΥΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ!...)

Στρατής Ανδριώτης είπε...

Nαι, αλλά ο Χριστός θα κρίνει προτίστως την υπακοή μας, σε θέματα νηστείας, εξομολόγησης, συμμετοχής στη θεία λειτουργία. Αν πορευόμαστε με την τάξη της Εκκλησίας, όπως έχει προδιαγραφεί από Οικουμενικές Συνόδους κ.α. τη επιστασία του Αγίου Πνεύματος.
Δεν μπορούμε εμείς από μόνοι μας να διαμορφώνουμε την νηστεία όπως θέλουμε. Υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες που ορίζουν την τάξη......

Ανώνυμος είπε...

ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΑΡΕΤΗ Η ΥΠΑΚΟΗ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟΤΟΝΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ, ΌΤΑΝ ΚΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ, ΤΥΠΟΛΑΤΡΙΚΟ Ή ΑΝΟΥΣΙΟ!... ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΌΡΙΣΕ ΡΗΤΑ ΝΗΣΤΙΜΕΣ ΚΑΙ ΜΗ ΝΗΣΤΙΣΙΜΕΣ ΤΡΟΦΕΣ, ΑΛΛΑ ΌΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ 'ΧΕΙ, ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΕ ΘΑ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ ΤΕΤΟΙΑ "ΑΝΥΠΑΚΟΗ"... (ΤΟ "ΜΗΛΟ" ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΉΤΑΝ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑΣ)... ΠΧ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΑ Η ΑΥΣΤΗΡΗ ΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΥΠΕΡΒΑΡΟ(ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ)!... ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΕΙΝΑΙ... ΌΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΕ ΝΟΕΙΤΑΙ ΠΧ ΜΟΝΑΧΟΣ ΥΠΕΡΒΑΡΟΣ ΚΤΛ...

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...

Η νηστεία με τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος, έλαβε τη θέση της στη ζωή της Εκκλησίας. Καθορίστηκαν μάλιστα οι ημέρες της νηστείας με αποφάσεις Συνόδων και ιερών Κανόνων για να λειτουργούν τα πάντα «κατά τάξιν καί εὐσχημόνως» (Α’ Κορ. ιδ’ 40).

Έτσι πολύ νωρίς καθιερώθηκε η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και της Τετάρτης και Παρασκευής. Ο ΞΘ’ (69ος) Αποστολικός Κανών θεσπίζει τα εξής: «Εἴ τις Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος, ἤ Ὑποδιάκονος, ἤ Ἀναγνώστης, ἤ Ψάλτης, τήν ἁγίαν Τεσσαρακοστήν οὐ νηστεύει, ἤ Τετράδα, ἤ Παρασκευήν, καθαιρείσθω. Ἐκτός εἰμή δι’ ἀσθένειαν σωματικήν ἐμποδίζοιτο. Ἐάν δέ λαϊκός ᾖ, ἀφοριζέσθω» («Πηδάλιον»).

Ο άγιος Νικόδημος ερμηνεύοντας και σχολιάζοντας στο «Πηδάλιον» τον Κανόνα αυτό γράφει: «Όλους ομού και ιερωμένους, και λαϊκούς προστάζει ο παρών Κανών να νηστεύωσι παρομοίως και επίσης, τόσον την μεγάλην Τεσσαρακοστήν, όσον και κάθε Τετράδα και Παρασκευήν… Την μεν αγίαν Τεσαρασκοτήν νηστεύομεν… όχι διά το Πάσχα, όχι διά τον Σταυρόν, αλλά διά τας αμαρτίας μας… Όθεν δεν πρέπει να λέγωμεν ότι πενθούμεν διά τον Σταυρόν. Ου γαρ δι’ εκείνον πενθούμεν· μη γένοιτο· αλλά διά τα εδικά μας αμαρτήματα. Νηστεύομεν δε την Τεσσαρακοστήν, κατά την μίμησιν του Κυρίου, οπού ενήστευσεν επί του όρους ημέρας τεσσαράκοντα. Τας δε δύω ημέρας της εβδομάδος νηστεύομεν, την μεν Τετράδα, διατί εις την ημέραν αυτήν έγινε το συμβούλιο διά την προδοσίαν του Κυρίου μας· την δε Παρασκευήν, διατί εις την ημέραν ταύτην έπαθε σαρκί τον υπέρ της σωτηρίας μας θάνατον…». Η ΣΤ’ Οικουμενική Σύνοδος με τον ΠΘ’ (89ο) Κανόνα της κάνει ειδικό λόγο για τη Νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδος: «Τας του σωτηρίου πάθους ημέρας, εν νηστεία και προσευχή και κατανύξει επιτελούντας, χρη τους πιστούς περί μέσας της περί το μέγα Σάββατον νυκτός ώρας απονηστίζεσθαι…». Ορίζει δηλαδή να λήγει η νηστεία μετά το μεσονύκτιο του Μεγάλου Σαββάτου («Πηδάλιον»).

Για την Τεσσαρακοστή των Χριστουγέννων, το γνωστό Σαρανταήμερο, που είναι κάπως ελαφρότερη νηστεία, διότι επιτρέπεται κατάλυση ιχθύων, ο άγιος Συμεών, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, που είναι ειδικός ως προς τα λειτουργικά θέματα της Εκκλησίας, γράφει: «Η Τεσσαρακονθήμερος (νηστεία) εικονίζει την νηστείαν του Μωυσέως, όστις νηστεύσας τεσσαράκοντα ημέρας και νύκτας έλαβεν εις πλάκας τους λόγους του Θεού, ημείς δε νηστεύοντες τεσσαράκοντα ημέρας βλέπομεν και λαμβάνομεν τον ζώντα λόγον εκ της Παρθένου, όχι γεγραμμένον εν λίθοις, αλλά σεσαρκωμένον γεννηθέντα, και αξιούμεθα να κοινωνώμεν την θειοτέραν αυτού Σάρκα» («Τα Άπαντα» Εν Αθήναις 1868, σ. 369).

Παρόμοια είναι και η Νηστεία των Αγίων Αποστόλων, για την οποία ομιλεί το αρχαίο εκκλησιαστικό κείμενο, που επιγράφεται «Διαταγαί Αποστόλων». «Μετά ουν το εορτάσαι υμάς την Πεντηκοστήν εορτάσατε μίαν εβδομάδα (επιτρέπεται σ’ αυτήν κατάλυση σε όλα), και μετ’ εκείνην νηστεύσατε μίαν· δίκαιον γαρ και ευφρανθήναι επί τη εκ Θεού δωρεά (για την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος) και νηστεύσαι μετά την άνεσιν (ΒΕΠΕΣ 2, 93). Και οι θείοι Απόστολοι, σχολιάζει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, «ενήστευαν και ούτως επέμποντο εις το κήρυγμα» («Πηδάλιον» Σημ. εις 69ον Αποστολικόν Κανόνα).

Για τη Νηστεία του Δεκαπενταυγούστου, που διαρκεί λίγες ημέρες, ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης γράφει ότι «εις τιμήν αποβλέπει της του Θεού Λόγου Μητρός, η οποία προγνωρίζουσα την αγίαν της μετάστασιν από τον κόσμον, πάντοτε ηγωνίζεται υπέρ υμών, και ενήστευεν, αν και χρείαν δεν είχε Νηστείας, ως καθαρά και πανάμωμος, ζώσα δε αγγελικώς η υψηλοτέρα και των Αγγέλων και προσευχομένη συνεχώς… και πάντοτε δι’ ημάς ικετεύουσα… Διά τούτο και ημείς χρεωστούμεν να νηστεύσωμεν… εκμιμούμενοι τον βίον της» (έ. α.)