Σήμερα οι Σκοπιανοί αντιγράφουν τους Βούλγαρους παρουσιάζοντας ανύπαρκτους πολιτισμούς και ψεύτικα στοιχεία σε μία περιοχή που αποτελείται από Ελληνικές πολιτείες όπως το Μοναστήρι (αρχαία Ηράκλεια), σφύζον ελληνικό κέντρο με ελληνικό πληθυσμό πάντα μεγαλύτερο από τα 2/3 του συνόλου της πόλης και τα πέριξ χωριά γεμάτα Έλληνες. Περιέπεσε το 1912 στους Σέρβους, μετά την αποχώρηση των Τούρκων και τους κατοίκους της τους τυραγνούσαν σκληρά για το λόγο ότι ήταν Έλληνες.
Το Μελένικο, αρχαία κοιτίδα του ελληνισμού και σημαντικότατο εθνικό κέντρο επί βυζαντινής αυτοκρατορίας, που διατήρησε τον Ελληνισμό ακόμα και επί τουρκοκρατίας. Το 1913 όταν απελευθερώθηκε, υπήρχαν ελληνικότατες οικογένειες με καθαρότατη ελληνική γλώσσα και βαθύτατη ελληνική συνείδηση...
Την Αχρίδα, την ακρόπολη του Ελληνισμού της Μακεδονίας, που ο Ρώσος V. Grigogovitch γράφει ότι δεν βρήκε ούτε έναν που να εννοεί την σλαβική γραφή. Αντιθέτως, ήταν εξασκημένοι στην ανάγνωση ελληνικών βιβλίων από αρχαία χειρόγραφα.
Την Στρώμνιτσα (δόθηκε στους Βούλγαρους), που το 1906 έγινε υποδοχή στον Γάλλο βουλευτή Paukkares, από 300 γυναίκες που έψαλαν τον ελληνικό εθνικό ύμνο, και από «400 σλαβόφωνους Έλληνες Γραικομάνους, ο ένας φανατικότερος Έλλην απ’ τον άλλον».
Το Τύρνοβο (δόθηκε στην Βουλγαρία), είχε και αυτό πληθυσμό με ακριβή γνώση ελληνικότητας. Την Χιρζίστα, με αμιγή ελληνικό πληθυσμό, που την επισκέφτηκε το 1904 ο Γάλλος δημοσιογράφος Παγιαρές, και οι κάτοικοι του είπαν: «είμεθα Έλληνες και θέλομεν να παραμείνωμεν Έλληνες…».
Το Μεγάροβο, που οι Έλληνες Κουτσόβλαχοι κάτοικοί του δήλωναν: «Δεν αποτελούμε χωριστή ομάδα από το Ελληνικό γένος… λεγόμαστε Βλάχοι, όπως όλοι οι ορεινοί κάτοικοι της Ελληνικής χώρας… Εμείς οι Κουτσόβλαχοι πάντα είμαστε και θα είμαστε Έλληνες… Αυτό ορκιζόμαστε και το διακηρύττουμε μπροστά στο Θεό και στους ανθρώπους».
Το Στάρτζοβο, που είχε 200 σλαβόφωνες οικογένειες, με ακραιφνή ελληνική συνείδηση και έστελναν τα παιδιά τους να μάθουν ελληνικά, ενώ το 1912 κατατάσσονταν στον Ελληνικό στρατό.
Το Κρούσοβο (από το αρχαίο μακεδονικό όνομα Κρούσσος), καταστράφηκε εξ αιτίας των Βουλγάρων όταν αριθμούσε 10000 κατοίκους με ελληνική συνείδηση που επέμεναν στην πίστη και καταγωγή των πατέρων τους: «…δεν δυνάμεθα να είμεθα άλλο τι παρά Έλληνες».
Η Γευγελή υπήρξε ανέκαθεν ελληνικό κέντρο, με 25 περίπου χωριά με αμιγή ελληνικό πληθυσμό.
Η Δοϊράνη με πάμπολλα ελληνικά χωριά. Οι Νεγκοβανοί που ήταν βλαχόφωνοι, αλλά θερμοί Έλληνες.
Τα Σκόπια (οι αρχαίοι Σκοποί), όπου το πλείστον των Ελλήνων ήταν βλαχόφωνοι (το 1911 υπολογίζονταν σε 63752). Οι Σαρακατσάνοι, η αιχμή του δόρατος του ελληνισμού, αποτελούσαν την πιο δυναμική ελληνική ομάδα και ζούσαν στα ορεινά αυτόνομοι μέχρι το 1944-45, με ταυτότητες που έγραφαν «ελληνικής καταγωγής», με ελληνικά επίθετα και ονόματα, ώσπου τους υποχρέωσαν όλους να προσθέσουν στις νέες ταυτότητες ένα –ωφ στο τέλος που επειδή έμοιαζε με βουλγάρικο το ξανάλλαξαν με -έφσκυ και ακολούθως τους απειλούσαν για να μην μιλούν την ελληνική γλώσσα, που οι γονείς μάθαιναν κρυφά στα παιδιά, αλλά να μιλούν την δήθεν «μακεδονική» που είναι ένα σλαβοφανές ιδίωμα με ελληνικές λέξεις! Τέλος, απεφασίσθη ο εκτοπισμός και η φυγή τους -πλην ελαχίστων- στην Ελλάδα ως το 1968. Οι Βλαχόφωνοι που εκδηλώνονταν ως Έλληνες ακόμα και μέσα στις φυλακές και θεωρούνταν οι φανατικότεροι (Έλληνες σκυλιά τους φώναζαν) καθώς και οι καλύτεροι έμποροι, επιστήμονες και νοικοκυραίοι. Οι Γραικομάνοι που φυλακίζονταν και δημευόταν οι περιουσίες τους επειδή μίλαγαν για την ελληνική τους καταγωγή. Ήταν εκείνοι που αντιστάθηκαν στους Βούλγαρους, που αυτοί τους ονόμασαν Γραικομάνους γιατί ήταν οι πιο δυναμικοί Έλληνες. Όταν οι Σλάβοι προσπαθούσαν να αποδείξουν ότι υπήρχε «σλαβομακεδονικό έθνος(;;;)» τολμούσαν οι σλαβόφωνοι χωρικοί Έλληνες και τους διέψευδαν, θυσιάζοντας τα πάντα για την Ορθοδοξία και την Ελληνική Ιδέα!
Σήμερα η απροστάτευτη ελληνική μειονότητα στο κρατίδιο των Σκοπίων ανέρχεται σε 170.000 ξεχασμένων Ελλήνων!!! Ολόκληρη η περιοχή που αποτελεί το νότιο τμήμα του κράτους των Σκοπίων ήταν Ελλάδα, αφού η ιστορία της γράφτηκε σε γλώσσα ελληνική και την έγραψαν άνθρωποι με βαθιά ελληνική συνείδηση, εθνική προσφορά, κοινωνική οργάνωση, άριστη οικονομία και εμπόριο, που μαζί με την Ορθόδοξη Εκκλησία έκαναν την περιοχή κέντρο του Ελληνισμού. Όλοι πίστευαν ότι δεν ήταν Σλάβοι, αλλά απόγονοι Ελλήνων βασιλέων! Ήταν και ένιωθαν Έλληνες που ζούσαν σε γη ελληνική, είχαν προγόνους Έλληνες και όχι «Σλαβομακεδόνες». Ο Ίων Δραγούμης αναρωτιέται: «Πώς αφήσαμε να μας ποδοπατούν αδιάντροπα την Μακεδονία όσοι δεν έχουν δικαιωμα ούτε καν να την κοιτάζουν…».
Στρατής Ανδριώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου