Τους δαιμονισμένους τους θεράπευε ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ με την δύναμη του τιμίου Σταυρού και της προσευχής. «Ήμουν παρών, έλεγε ο χωρικός Λιχάτσεβσκι ο οποίος εργαζόταν στο Σάρωφ, όταν μερικοί άνθρωποι έφεραν στον προθάλαμο του κελιού του π. Σεραφείμ, στην έρημο, μία δαιμονισμένη γυναίκα. Αυτή σε όλη την διαδρομή εναντιωνόταν, αλλά μπροστά εκεί έπεσε πλέον κάτω, τίναξε προς τα πίσω το κεφάλι της και έκραζε: «θα με κατακαύσει, θα με κατακαύσει!»...
Ο π. Σεραφείμ βγήκε από το κελί και επειδή η γυναίκα δεν ήθελε ν' ανοίξει το στόμα της, της έβαλε με δυσκολία μερικές σταλαγματιές αγιασμού. Όλοι οι παρόντες είδαμε πως εκείνη την στιγμή βγήκε από το στόμα της κάτι σαν καπνός. Ο γέροντας κατόπιν την εσφράγισε με το σημείο του τιμίου σταυρού, της διάβασε ευχή και η δαιμονισμένη συνήλθε και άρχισε από μόνη της να προσεύχεται. Αργότερα, όταν την είδα στο καθολικό του Σάρωφ εντελώς υγιή, την ερώτησα πώς αισθάνεται. «Δόξα τω Θεώ, τώρα δεν αισθάνομαι την πρότερη ασθένεια» απάντησε.
Πολλά και διάφορα θαύματα επιτελούσε ο όσιος Σεραφείμ σε βαριά ασθενείς, πολλά από αυτά έχουν καταγραφεί, αλλά και πολλά έμειναν χαραγμένα μόνο στις καρδιές των θεραπευθέντων. Σέ όλες αυτές τις περιπτώσεις ο χαρισματούχος γέροντας είχε την συνήθεια να χρίει τους αρρώστους με λάδι από τη κανδήλα πού έκαιε στο κελί του ενώπιον της εικόνος της Θεοτόκου της Ελεούσης. Όταν τον ερωτούσαν γιατί το κάνει αυτό, απαντούσε: «Διαβάζομε στην Αγία Γραφή ότι οι Απόστολοι ήλειφον ελαίω πολλούς αρρώστους και εθεράπευον. Και εμείς ποιόν να μιμηθούμε αν όχι τους Αποστόλους;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου