Ηλίας ο μεγαλώνυμος ήταν από την Θέσβη ή Θίσβη, πόλη της Γαλλαάδ πέραν του Ιορδάνου, από γένος ιερατικό, άνδρας ερημικός και ασκητικού χαρακτήρα, ενδεδυμένος μηλωτή (δέρμα προβάτου), και ζώνη δερμάτινη περιζωσάμενος την οσφή του. Το όνομά του ερμηνεύεται, «Θεός Κύριος», ή «Θεός ισχυρός». Ο ζήλος του για τον Θεό συγκρίνεται με το πυρ, και ο λόγος του σε διδασκαλία και έλεγχο, με λαμπάδα καιομένη, εκ τούτου έλαβε και την επωνυμία «Ζηλωτής»...
Ο Ηλίας, υπό τέτοιου ζήλου πυρούμενος, έλεγξε αυστηρά την ασέβεια και παρανομία του βασιλέως Αχαάβ, και της γυναικός του Ιεζάβελ. Έκλεισε τον ουρανό με προσευχή και δεν έβρεξε τρεισήμισι χρόνους. Εκόμιζαν σ’ αυτόν κόρακες τα προς τροφήν αναγκαία, όταν κρυπτόταν, διά προσταγής Θεού, παρά τον χείμαρρο Χορράθ. Επλήθυνε την ολιγότητα του αλεύρου και του ελαίου της πενιχράς και χήρας Σαρεφθίας γυναικός, η οποία φιλοξένησε αυτόν στον οίκο της, και αποθανόντα τον υιό της ανέστησε πάλι. Κατέβασε πυρ από τον ουρανό στο Καρμήλιο όρος, και κατέκαυσε την προς Θεόν θυσία ενώπιον παντός του Ισραήλ, προς επίγνωση της αληθείας. Κατέσφαξε στον χειμαρο Κισσών τους 450 ψευτοπροφήτες και ιερείς, τους προσκυνούντες τα είδωλα, και διαστρέφοντας τον λαό. Δέχθηκε παραδόξως τροφή δδια χειρός Αγγέλου, και από την τροφή αυτή ενδυναμωθείς , περιπάτησε 40 ημερονύκτια. Είδε τον Θεό επί του όρους Χωρήβ, όσο ενδέχεται στην ανθρώπινη φύση. Προείπε την καταστροφή του οίκου Αχαάβ, και του υιού Οχοζίου τον θάνατο, και τους παρά τούτου αποσταλέντας δύο πενηκοντάρχους κατέκαυσε προς τιμωρία, δις εκ του ουρανού καταβιβάσας πυρ. Έσχισε το ρεύμα του Ιορδάνου, και διέβει αυτός και ο μαθητής αυτού Ελισσαίος δια ξηράς. Και τελευταίο,, ενώ συνελάλει μετ’ αυτού, αρπαγείς αιφνιδίως υπό πυρίνου άρματος, το 805 προ Χριστού, ανελήφθη ως τον ουρανό, οπουδήποτε μετέθηκε αυτόν ο Θεός ζώντα, όπως και τον Ενώχ (Γεν. ε΄24. Δ΄ Βασ. β΄. 11). Αλλά και από εκεί, μετά από 7 έτη, έλεγξε με επιστολή τον Ιωράμ, υιό του Ιωσαφάτ, καθώς είναι γεγραμμένο…
Πηγή: «Ωρολόγιον το μέγα» - Εκδ. Αστέρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου