Κάποιος αδελφός, διηγείται ο Άγιος Αμφιλόχιος, νικήθηκε από την πορνεία καί από τότε κάθε μέρα έκανε την αμαρτία. Κάθε φορά όμως μετά την αμαρτία προσευχόταν με δάκρυα στο Χριστό για να τον ελεήσει. Απατημένος από την κακή συνήθεια, έκανε την αμαρτία, άλλ' ευθύς έτρεχε στην Εκκλησία, γονάτιζε μπροστά στην εικόνα του Χριστού καί έλεγε με δάκρυα στα μάτια:...
— Ελέησε με, Κύριε, καί πάρε από μένα αυτόν τον πειρασμό που με βασανίζει φοβερά καί τραυματίζει την ψυχή μου. Δεν έχω μάτια να δω το γλυκό Σου πρόσωπο για να γαληνέψει η καρδιά μου.
Αφού έλεγε αυτά καί έφευγε από την Εκκλησία, πάλι έκανε την αμαρτία. Δεν απελπιζόταν όμως για τη σωτηρία του, γι' αυτό ξαναγύριζε στην Εκκλησία καί παρόμοια έλεγε προς τον Φιλάνθρωπο Κύριο:
— Κύριε, βάζω Εσένα εγγυητή, ότι από τώρα δεν θα ξανακάνω αυτή την αμαρτία. Μόνο αγαθέ συγχώρεσε με από την αρχή μέχρι τη στιγμή αυτή πού σε λύπησα.
Όμως καί πάλι έκανε «την αγαπημένη του» αμαρτία. Ο αγώνας αυτός του αδελφού κράτησε για δέκα ολόκληρα χρόνια. Ω! Της απείρου μακροθυμίας καί φιλανθρωπίας του Δεσπότου Χριστού!
Μια, λοιπόν, μέρα που ο αδελφός αυτός είχε κάνει την αμαρτία, έρχεται τρέχοντας στην Εκκλησία με θρήνους καί δάκρυα, στα μάτια, καί άρχισε να παρακαλεί τον Φιλάνθρωπο Θεό. Βλέποντας ο διάβολος την συνεχή μετάνοια του αδελφού, εμφανίζεται σωματικώς στα μάτια του αδελφού καί με οργή απευθύνεται στό Χριστό καί λέει:
- Γιατί δέχεσαι αυτόν τον πόρνο, τον άσωτο, πού ψεύδεται κάθε μέρα ενώπιόν Σου; Γιατί δεν τον καίεις, αλλά μακροθυμείς καί τον ανέχεσαι; Δεν είσαι δίκαιος κριτής αλλά μεροληπτείς. Εμένα για μια αμαρτία της υπερηφάνειας με έριξες κάτω από τον ουρανό. Αυτόν εδώ που είναι ψεύτης, πόρνος καί άσωτος, για να έρχεται μπροστά Σου καί να κλαίει τον συγχωρείς καί παραβλέπεις την αμαρτία του. Ποια είναι λοιπόν η δικαιοσύνη Σου;
Τότε ακούγεται η φωνή του Χριστού μέσα από το θυσιαστήριο που έλεγε:
- Ω! πονηρέ δαίμονα. Δεν χόρτασες ακόμα να παρασύρεις τον κόσμο στην απώλεια; Θέλεις ν' αρπάξεις κι' αυτόν που προσέρχεται ενώπιον της ευσπλαχνίας μου; Έχεις τόσα πολλά εναντίον του πταίσματα ώστε να αντισταθμίσουν το Τίμιον Αίμα πού έχυσα στο Σταυρό γι' αυτόν; Εσύ, όταν έρχεται στην αμαρτία δεν τον διώχνεις αλλά τον δέχεσαι με χαρά καί δεν τον εμποδίζεις γιατί ελπίζεις να τον κερδίσεις. Καί εγώ που είμαι Ελεήμων καί Φιλάνθρωπος καί καταφεύγει σε μένα να μη τον ελεήσω; Δεν θα τον εγκαταλείψω μέχρι να τον κληρονομήσω. Μάθε, ότι για τους αμαρτωλούς εγώ σταυρώθηκα, για να σώζεται καθένας που καταφεύγει σε μένα.
Ο διάβολος μόλις άκουσε τη φωνή του Χριστού έτρεμε καί δεν μπορούσε να φύγει ούτε όμως καί να απαντήσει.
Και συνεχίζει ο Χριστός:
— Άκουσε απατεώνα γι' αυτά που λέγεις ότι είμαι άδικος. Εγώ είμαι σ' όλα δίκαιος. Στήν κατάσταση που θα βρω κάποιον θα τον κρίνω. Να λοιπόν. Αυτόν που πρίν από λίγο επέστρεψε κοντά μου με μετάνοια καί συντριβή θα τον πάρω κοντά μου να σώσω την ψυχή του, γιατί δεν απελπίστηκε καί αγωνίστηκε για την σωτηρία του.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή παρέδωσε ο αδελφός την ψυχή του. Βλέπετε αγαπητοί την άμετρο ευσπλαχνία καί Φιλανθρωπία του Θεού;
Ας μη αμελήσουμε λοιπόν, τη δική μας σωτηρία καί ας προσέξουμε να μη πέσουμε σε απόγνωση.
(Από τον «Ευεργετινό»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου