Το άγιον καί Μέγα Σάββατο

Η εις Άδου Κάθοδος του ΙησούΔαμασκηνού του υποδιακόνου και Στουδίτου

«…Ο δε Βασιλεύς της δόξης, δηλαδή ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, εισήλθε μετ' εξουσίας καί δυνάμεως πολλής στον Άδη, όχι με το Σώμα, επειδή αυτό ήταν στη γή, αλλά με την Θεότητα και με την παναγία και καθαρωτάτη Αυτού ψυχή. Εκεί ήσαν οι απ’ αιώνος αποθανόντες άνθρωποι όλοι, εκεί ήσαν οι Προπάτορες πάντες, εκεί οι Προφήτες, εκεί οι Δίκαιοι. Εκεί ο Αδάμ, η Εύα, ο Σήθ, ο Άβελ, ο Κάϊν, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ, ο Μωϋσής, αλλά και ο Πρόδρομος Ιωάννης τρεις χρόνους καί έξι μήνες είχε στον Άδη τότε. Καί τί να λέγω καταλεπτώς; Όσοι απέθαναν προ της καθόδου του Χριστού στον Άδη, όλοι εκεί ήσαν κεκρατημένοι, όχι τα σώματα, αλλ’ οι ψυχές. Παρευθύς δε ως έλαμψε το Φως εκείνο στον Άδη, όλοι χάρηκαν, διότι εγνώρισαν την ελευθερία τους, διότι εννόησαν την λύτρωσή τους, διότι άκουσαν ποιο είναι το Φως εκείνο, το οποίο έλαμψε στον σκοτεινό Άδη. Δια τούτο απεκρίθη ο Συμεών ο Θεοδόχος και είπε προς τους εν τω Άδη ανθρώπους: «Δεν σας έλεγα εγώ, ότι σε λίγο καιρό έρχεται εδώ στον Άδη να μας ελευθερώσει; Δεν σας έλεγα, ότι στα χέρια μου τον εκράτησα ως Βρέφος μικρό; Γιατί δεν πιστεύετε τους λόγους μου; Δείτε τώρα καί μόνοι σας καί γνωρίσατε την αλήθεια».
Αλλά καί ο Θείος Πρόδρομος τα ίδια έλεγε προς εκείνους: «Καί αν εσύ, πρεσβύτα Συμεών, τον είδες ως Βρέφος, αλλ’ εγώ τον εβάπτισα άνδρα τέλειο στον Ιορδάνη ποταμό και δεν είναι πολύς καιρός από τότε. Αφ' ότου συ τον είδες, παρήλθαν τριάκοντα τρία έτη, εγώ όμως τον είδα προ τριών ετών. Βλέπετε, ότι αληθώς σας έλεγα». Ο Αδάμ ακούγοντας έχαιρε καί η Εύα ευφραινόταν, διότι τον Κτίστη και Πλάστη τους έβλεπαν, ο οποίος κατέβηκε γι’ αυτούς στον Άδη. Οι Προπάτορες αγάλλονταν, οι Προφήτες χαίρονταν, διότι έβλεπαν τον προφητευόμενο από αυτούς…
Με τέτοια λοιπόν προσδοκία των εν τω Άδη ανθρώπων, έφθασε και ο Κύριος προς τον Αδάμ, λέγοντας προς αυτόν: «Εγείρου, Αδάμ… ο Παράδεισος σε αναμένει… Ιδού καγώ δια σε ήλθα έως εδώ, δια σε εσαρκώθηκα, δια σε έγινα Άνθρωπος, δια σε εταπεινώθηκα, δια σε υβρίσθηκα, δια σε ωνειδίσθηκα, ερραπίσθηκα, ενεπτύσθηκα, εκολαφίσθηκα, εμαστιγώθηκα, ενεπαίχθηκα καί αυτά όλα τα υπέμεινα, δια να σώσω σε τον Αδάμ καί το γένος σου όλον, το οποίον κατήντησε εδώ δια την δική σου παρακοή. Εγείρεσθε καί σεις, ω επίλοιποι Δίκαιοι άνθρωποι. Δείτε και εννοήσατε, ότι εγώ είμαι η σωτηρία σας, εγώ είμαι η λύτρωσή σας' εγώ είμαι η ελευθερία σας• εγώ Φως στον κόσμον ελήλυθα πρώτον, αλλά καί τώρα στον Άδη Φως είμαι καί δια τούτο φωτίσθητε. Άκουσα την φωνή της δεήσεώς σας, διότι σεις οι Δίκαιοι εκεκράξατε καί εγώ εισάκουσα την δέησή σας και κατέβηκα για να σας ελευθερώσω από τα χέρια πολεμίων. Δια τούτο εγείρεσθε από το σκότος του Άδη καί από την ομίχλη, από τα κακά, από τις τιμωρίες και ελάτε να πάμε στον Παράδεισο». Με τέτοιους λόγους λύτρωσε από την κόλαση ο Χριστός τις ψυχές των απ’ αιώνος κεκοικημένων Αγίων…»