Κατά την συνήθεια του ο Μέγας Αντώνιος επισκεπτόταν τους μοναχούς πού έμεναν στο εξωτερικόν όρος, και αφού προειδοποιήθηκε από τη θεία Πρόνοια εκτός των άλλων και για την τελευτή του, μιλούσε προς τους αδελφούς και έλεγε:
— Αυτή μου η επίσκεψις σε σας είναι η τελευταία πού κάνω και αμφιβάλλω εάν πάλιν θα ιδωθούμε στη ζωή αυτή. Καιρός είναι πια να αναλύσω και εγώ, διότι είμαι σιμά στα 105 χρόνια της ζωής μου.
Οι μεν μοναχοί μόλις το άκουσαν έκλαψαν και τον αγκάλιαζαν και καταφιλούσαν τον γέροντα, αυτός δε, ωσάν να φεύγει από ξένη προς την ιδικήν του πόλη συνομιλούσε με χαρά…
Ύστερα χαιρέτισε βιαστικά τους μοναχούς του έξω όρους καί μπήκε στο εσωτερικό όρος, οπού καί συνήθιζε να μένει καί να ασκητεύει καί μετά κάμποσους μήνες αρρώστησε. Αφού κάλεσε αυτούς που έμειναν μαζί του (ήσαν δύο μοναχοί πού έμειναν στα ενδότερα μαζί του δεκαπέντε χρόνια στην ασκητική ζωή και τον υπηρετούσαν στα γεράματα του), τους έλεγε:
— Εγώ μεν, όπως είναι γραμμένο, πορεύομαι τον δρόμο των Πατέρων, γιατί βλέπω ότι προσκαλούμαι από τον Κύριο, σεις δε να έχετε επαγρύπνηση στον εαυτό σας για να μην πάει χαμένη η πολυχρόνια ασκητική ζωή σας καί σαν να κάνετε σήμερα αρχήν, προσπαθήστε να διαφυλάξετε την προθυμία σας.
• Γνωρίζετε τους επίβουλους δαίμονας, γνωρίζετε πόσον είναι μεν άγριοι, αλλ’ ασθενείς στη δύναμη. Μην τους φοβηθείτε λοιπόν, άλλα να αναπνέετε όλο καί περισσότερο τον Χριστόν καί σ' Αυτόν να πιστεύετε.
• Να ζήσετε σαν να περιμένετε κάθε μέρα πώς θ’ αποθάνετε, να προσέχετε πάντοτε τους εαυτούς σας καί να ενθυμείσθε όσες παραινέσεις ακούσατε από μένα.
• Καμμιά επικοινωνία να μην έχετε με τους σχισματικούς, μήτε προς τους αιρετικούς Αρειανούς ουδεμίαν απολύτως. Διότι γνωρίζετε πόσον τους αποστρεφόμουν κι’ εγώ για την Χριστομάχο καί ετερόδοξη αίρεσή τους.
• Προσπαθήστε δε περισσότερο καί σεις να συνδέεσθε πάντοτε, κατά πρώτον με τον Κύριον, Έπειτα δε με τους Αγίους, για να σας υποδεχθούν μετά θάνατον καί αυτοί εκεί εις τις αιωνίους σκηνάς σαν φίλους και γνωστούς.
• Αυτά να σκέπτεσθε καί αυτά να φρονείτε, και εάν ενδιαφέρεσθε για μένα και με ενθυμείσθε σαν πατέρα, να μην αφήσετε το σώμα μου να το πάρουν στην Αίγυπτο, μήπως το τοποθετήσουν στα σπίτια. Διότι χάριν αυτού του ζητήματος εισήλθα εις το όρος και ήλθα εδώ. Γνωρίζετε δε και πόσον πάντοτε απέτρεπα αυτούς πού το κάνουν αυτό και παρήγγελλα να πάψουν τη συνήθεια αυτή.
• Θάψτε, λοιπόν, το σώμα μου σεις και κρύψτε το υπό την γήν, καί να φυλάξετε μυστική την επιθυμία μου αυτήν, ώστε σεις και μόνον καί κανείς άλλος να μη γνωρίζει τον τόπον, εκτός από σας μόνους. Διότι εγώ κατά την ανάστασιν των νεκρών θα το πάρω πάλι από το Σωτήρα άφθαρτο.
• Να μοιράσετε τα ενδύματα μου και εις μεν τον επίσκοπον Αθανάσιον να δώσετε την μίαν μηλωτήν (γούνα από πρόβεια δέρμα) και το επανωφόρι που έστρωνα από κάτω και περιτυλιγόμουν, το οποίον αυτός μεν μου το είχε δώσει καινούργιο καί σε μένα πάλιωσε.
• Εις δε τον επίσκοπο Σεραπίωνα δώστε την άλλη μηλωτή.
• Καί σεις να έχετε το τρίχινο ένδυμα.
• Λοιπόν, σώζεσθε, παιδιά μου, διότι ο Αντώνιος φεύγει καί δεν θα ’ναι πια μαζί σας.
Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Έλεγαν, ότι κάποιος από τους γέροντες παρεκάλεσε τον Θεό να ιδεί όλους τους κοιμηθέντας Οσίους Πατέρας και τους είδε όλους, εκτός του αββά Αντωνίου.
Όταν ρώτησε τον Άγγελο πού έδειχνε τους Όσιους που είναι ο Αββάς Αντώνιος, ο Άγγελος του είπε ότι ο Αντώνιος βρίσκεται στον τόπον εκείνον, οπού είναι ο Θεός. Τότε ο γέρων του λέγει:
— Γιατί ο Αντώνιος αξιώθηκε τόσο μεγάλη δόξα παραπάνω από τους άλλους Πατέρας; Του απήντησε:
— Επειδή αγάπησε τον Θεόν υπεράνω όλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου