Τί παλληκαριά υπήρχε παλιά.

– Γέροντα, μια φορά μας είχατε πει κάτι για την γιαγιά σας...

– Η γιαγιά μου είχε πολλή παλληκαριά.

Είχε πάντοτε μαζί της για ασφάλεια ένα γιαταγάνι!

Βλέπεις, χήρα γυναίκα ήταν, με δυο παιδιά, πώς να τα βγάλη πέρα με τους Τούρκους!

Δύσκολα χρόνια!...

Την φοβόνταν όλοι.

Παλληκάρι!

Μια φορά ένας κλέφτης είχε πάει να κλέψη σε ένα αμπέλι που ήταν κοντά στα μνήματα.

Για να τον φοβηθούν, φόρεσε ένα πουκάμισο άσπρο μέχρι κάτω.

Ύστερα μπήκε στα μνήματα, έτσι όπως ήταν με το άσπρο πουκάμισο, και γύριζε εκεί μέσα.

Τότε έτυχε να περάση από τα μνήματα η γιαγιά μου.

Ο κλέφτης, μόλις την είδε, ξάπλωσε κάτω και έκανε τον πεθαμένο, για να την φοβερίση, να νομίση ότι είναι βρυκόλακας.

Εκείνη όμως τον πλησίασε και του είπε: «Εσένα, αν ήσουν καλός άνθρωπος, θα σε είχε λειώσει το χώμα»!

Γυρίζει μετά το γιαταγάνι από την ανάποδη και αρχίζει να τον δέρνη.

Τον είχε σακατέψει.

Ούτε ήξερε ποιός ήταν.

Ύστερα άκουσε στο χωριό ότι ο τάδε είναι σακατεμένος και έτσι έμαθε ποιός ήταν.

Στην εποχή μας σπανίζουν τα παλληκάρια.

Οι άνθρωποι είναι νερόβραστοι.

Γι᾿ αυτό, Θεός φυλάξοι, αν γίνη ένας πόλεμος, άλλοι από φόβο θα πεθάνουν, άλλοι θα μείνουν στον δρόμο από μια μικρή ταλαιπωρία, γιατί συνήθισαν στην καλοπέραση.

Παλιά, τί παλληκαριά είχαν!

Στην Μονή Φλαβιανών, στην Μικρά Ασία, είχαν πιάσει οι Τούρκοι έναν άνδρα και τον έσφαξαν.

Μετά είπαν στην γυναίκα του: «Ή θα αρνηθής τον Χριστό ή θα σφάξουμε και τα παιδιά σου».

«Τον άνδρα μου, τους λέει εκείνη, τον πήρε ο Χριστός, τα παιδιά μου τα εμπιστεύομαι στον Χριστό και εγώ τον Χριστό δεν Τον αρνούμαι».

Τί παλληκαριά!

Όταν δεν υπάρχη στον άνθρωπο ο Χριστός, πώς να υπάρχη αυτή η παλληκαριά;

Σήμερα οι άνθρωποι χωρίς Χριστό χτίζουν την ζωή τους στα μπάζα.

Εκείνα τα χρόνια ήταν και οι μητέρες παλληκάρια και τα παιδιά παλληκάρια.

Στην Κόνιτσα, θυμάμαι, μια γειτόνισσα που ήταν σε ενδιαφέρουσα πήγε μόνη της μιάμιση ώρα μακριά από την πόλη στο χωράφι και τσάπιζε καλαμπόκια.

Εκεί γέννησε το παιδάκι, το πήρε στην ποδιά της και γύρισε στο χωριό.

«Έχω και μωράκι», μας είπε περνώντας από την πόρτα μας.

Ήταν και Κατοχή, δύσκολα χρόνια.

Τώρα υπάρχουν γυναίκες που από φόβο κάθονται έξι–επτά μήνες ξαπλωμένες, για να γεννήσουν ένα παιδί.

Άλλο εκείνες που έχουν λόγους υγείας.

Αγιος Παΐσιος