Τι είναι η Πατρίδα;

Πατρίδα είναι το σπίτι μου, οι γονείς, τα αδέλφια μου, οι φίλοι μου, η γειτονιά που μεγάλωσα, το σχολείο που έμαθα γράμματα, το χωριό μου, η πόλις μου. Πατρίδα είναι ο κάμπος που με έθρεψε, το βουνό που πήγαινα εκδρομές, οι παραλίες που κολύμπησα, η Εκκλησία που βαπτίστηκα και παντρεύτηκα, η γλώσσα που μιλάω, τα φαγητά που μαγειρεύει η μάννα μου, το νοσοκομείο που με γιάτρεψε όταν αρρώστησα. Πατρίδα είναι οι παππούδες μου που πολέμησαν τους Τούρκους, τους Γερμανούς, τους Ιταλούς, τους Βούλγαρους, όλους αυτούς που θέλησαν να μας κατακτήσουν και να μας στερήσουν την ελευθερία μας…

Πατρίδα είναι όλοι αυτοί από το παρελθόν που κινδύνεψαν, κουράστηκαν, τραυματίστηκαν, σκοτώθηκαν για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι… Πατρίδα είναι τα αδέλφια μου που πάνε σήμερα στο στρατό για να μας προστατέψουν από τους εξωτερικούς εχθρούς…

Η πατρίδα είναι μία μεγάλη μάννα που σκεπάζει κάτω από τα φτερά της όλους τους Έλληνες για να ζούνε με ασφάλεια, χωρίς να φοβούνται ότι κάποιος θα πάρει τα παιδιά του για γενίτσαρους, ή θα ατιμάσει την κόρη, την αδελφή ή την μάννα. Πατρίδα είναι το μέρος εκείνο όπου μπορούμε να ζούμε ελεύθεροι, να μιλάμε την γλώσσα μας, να λατρεύουμε τον Χριστό χωρίς να μας σκοτώνουν (π.χ. Συρία).

Όταν λοιπόν κάποιος δεν αγαπά την πατρίδα του δεν αγαπά όλα τα παραπάνω. Είναι ψυχικά ισορροπημένος ένας άνθρωπος που μισεί την πατρίδα του; Που μισεί τον εαυτό του τελικά; Ποια ύπουλη διαστρεβλωτική προπαγάνδα μπορεί να θολώσει την σκέψη τόσο πολύ;

Ποια ιδεολογία μπορεί να μας μπερδέψει τόσο πολύ ώστε να χάσουμε τον εαυτό μας; Όλοι οι λαοί έχουν μία πατρίδα και κάποιοι χύνουν σήμερα το αίμα τους για να την αποκτήσουν (π.χ. οι Κούρδοι μέσα στην Τουρκία).

Αλίμονο σε αυτούς που φτώχυνε ή καταστράφηκε η πατρίδα τους. Χάσανε το σπίτι τους, την δουλειά τους, την πόλη τους, τους φίλους τους και αναγκάστηκαν να πάνε σε ξένες χώρες να ξεκινήσουν από το μηδέν, από τον πάτο της εκεί κοινωνίας. Δυστύχησαν. Από μηχανικοί κατάντησαν εργάτες και από γιατρίνες έγιναν καθαρίστριες στα ξένα σπίτια. Αυτή είναι η τύχη αυτών που χάνουν την πατρίδα τους.

Γι’ αυτό όχι μόνον οι μεγάλοι σοφοί αλλά και κάθε λογικός άνθρωπος αγαπά την πατρίδα του. Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, οι μεγάλοι σοφοί της Αρχαίας Ελλάδας που θαυμάζονται από όλον τον κόσμο, που δεν υπάρχει πανεπιστήμιο πάνω στην Γη που να μην μελετά τα έργα τους, λέγανε ότι «δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο για τον άνθρωπο από την πατρίδα του». Γι’ αυτό υπερήφανα θυσιάστηκαν οι 300 του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες.

Γι’ αυτό ηρωικά πολέμησαν και νίκησαν - τους πολύ περισσότερους Πέρσες- οι Αθηναίοι στον Μαραθώνα. Γι’ αυτήν την πατρίδα προτίμησε να θυσιαστεί ο τελευταίος Έλληνας αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος πάνω στα τείχη της Κωνσταντινούπολης, παρά να την παραδώσει στον Τούρκο.

Για να αποκτήσουμε ελεύθερη πατρίδα θυσιάστηκε ο «ιερός λόχος»– ο ανθός της ελληνικής νεολαίας, το 1821 στο Δραγατσάνι. «Εμείς σηκώσαμε τα όπλα για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την ελευθερία» μας λένε με το στόμα του Κολοκοτρώνη όλοι οι αγωνιστές του 1821.

Με κίνδυνο της ζωής του ο Μανώλης Γλέζος κατέβασε το 1940 από την Ακρόπολη την Ναζιστική σβάστικα, το σύμβολο του Γερμανού κατακτητή, που θέλησε να πάρει την θέση της ελληνικής σημαίας.

Ας μη γινόμαστε ανόητοι και αχάριστοι απέναντι στην πατρίδα μας, υποχωρητικοί απέναντι σε αυτούς που ευτελίζουν το εθνικό μας σύμβολό και μαζί με αυτό όλους τους Έλληνες. Ας δείχνουμε την δυσαρέσκειά μας απέναντι σε αυτούς τους ελληνόφωνους, τους δήθεν «υπερπροοδευτικούς» και στην πραγματικότητα καλυμμένους εχθρούς που χαίρονται με την καταστροφή της Ελλάδος.

Αγαπώ την πατρίδα μου και τιμώ το σύμβολό της, την ελληνική σημαία, γιατί με αυτό τον τρόπο δείχνω το σεβασμό και την ευγνωμοσύνη μου σε όλους αυτούς που αγωνίσθηκαν για την ελευθερία της Ελλάδας, για την δική μου ελευθερία και ευημερία σε τελική ανάλυση. Πατρίδα είμαι και εγώ ο ίδιος τελικά!

Αθανάσιος Ρακοβαλής