Καλό Παράδεισο πατήρ Κομνηνέ Βράνη.
Διαβάζω τα γραφόμενά σου στο προφίλ σου. Διαπιστώνω μόνο αγάπη για όλους και για όλα. Σταχυολογώ τρία περιστατικά που με συνεπαίρνουν....
(Ο π. Κομνηνός ήταν στρατιωτικός Ιερέας της Μεραρχίας στη Μητρόπολη Μυτιλήνης)
***
Τέτοια συγκινηση σήμερα το πρωί μέσα στη Θεία Λειτουργία δεν την ξαναέζησα. Το μικρό αγγελούδι στην αγκαλιά της Μανούλας του, μόλις έχει κοινωνήσει με ξάφνιασε όταν έσκυψε και άκουσα μέσα από τα αγνά παιδικά του χείλη να μου λέει "Θέλω να σε φιλήσω".
Και πριν καλά καλά τελειώσει τα λόγια του, μου χάριζε δύο φιλιά και από τα δύο μάγουλα με το προσωπάκι του να λαμπει από χαρά.
Αγγελούδι μου σήμερα ο Χριστός μας από το πρωί ξεκουράζεται μέσα στην αγνή παιδική φάτνη της καρδουλας σου και εσύ με την αγκαλιά και τα φιλιά σου μου χάρισες τον πλανήτη ολόκληρο.
Φιλώ το χέρι της καλής σου Μανούλας που σε οδηγεί από μικρό στη αγκαλιά του Θεού και με τέτοιες μητέρες η Εκκλησία του Χριστού μας δεν έχει να φοβηθει τίποτα και κανένα.
Να ζεις για πάντα στη αγκαλιά του πλάστη και δημιουργού Θεού.
***
Κλείσαμε 2 χρόνια από το συγκλονιστικό εκείνο για μένα αλλά και για την οικογένεια της αγαπημένης μου Ειρήνης γεγονός να της κάνω όπως μου είπε τη πρώτη μέρα στο ξενοδοχείο τους ένα δώρο ζωής.
Να βρω ένα τρόπο να τη βαπτίσω για να μπορέσει να κοινωνήσει και να στεφανωθει με τις ευχές της Εκκλησίας.
Ήταν 17 Χρόνια στην Ελλάδα έχοντας κάνει πολιτικό γαμο με το Δημήτρη με δύο παιδιά χαριτωμένα αλλά μέσα της αισθανόταν το πιο μεγάλο κενό.
Η καταραμένη γραφειοκρατία που δυστυχώς δέρνει και την Εκκλησία μας, της έφραζαν το δρόμο στο όνειρο της. Χριστιανή μετανάστρια πηγε εδώ πήγε εκεί τίποτα. Βούρκωσαν τα μάτια της. Κάνε μου σε παρακαλώ το δώρο αυτό, με παρακαλεί συνέχεια.
Λύγισαν τα πόδια μου. Είπα μέσα μου. Αν και συ παπά - Κομνηνέ την κλωτσήσεις τάχασες όλα.
Που έχει εδώ κοντά θάλασσα τη ρώτησα.
Στον Ωρωπό μου είπε και ένα χαμόγελο έσκασε στα χείλη της.
Αύριο με την οικογένειά σου το απόγευμα στον Ωρωπό ο μεγάλος Θεός εκπληρώνει το όνειρο σου. 6 η ώρα το απόγευμα είμαστε μέσα στη θάλασσα. Η συγκίνηση δεν περιγράφεται. Ζω και εγώ στιγμές μοναδικές.
Το βράδυ με την επιστροφή ο γάμος στο σαλόνι του σπιτιού.
Και το πρωι κρεμασμένη στο ποτήρι της ζωής στη θ. Λειτουργία μεταλαμβάνει για πρώτη φορά "Σώμα και Αίμα Χριστού."
Θεέ μου σε ευχαριστώ, σήμερα μου χάρισες τον πλανήτη ολόκληρο ψελίζουν τα χείλη της με δάκρυα.
Η φροντίδα της κάθε φορά που βρίσκομαι στην Αθήνα δεν μπορώ να την περιγράψω. Μαζι με το σύζυγό τους με έχουν μην βρέξει και μη στάξει.
Σήμερα γιορτάζοντας αυτήν την επέτειο, μας παρέθεσε γεύμα στη λίμνη του Μαραθώνα, όλη γεμάτη χαρά.
Ειρήνη μου και Δημήτρη, το δώρο του Θεού στη ζωή σας ανεκτίμητο και οι ευχές μου παντοτεινά όση η άμμος της θαλάσσης. Ποτέ μην λησμονήσετε πως ο γάμος είναι ένας θεσμός που η αγάπη τον ομορφαίνει, η ευτυχία τον συντηρεί και η δυστυχία τον δυναμώνει.
Είστε κλειδωμένοι για πάντα στην καρδιά μου.
***
Υπηρετούσε τη θητεία του στη Μυτιλήνη. Σκλαβωμένο και εκείνο στη μάστιγα της εποχής. Τα ναρκωτικά.
Ένας ακατανόμαστος διοικητής στη πρωινή αναφορά απευθύνθηκε στους στρατιώτες μπροστά δείχνοντας το παιδί αυτό:
"Από το πρεζόνι αυτό οι υπόλοιποι μακριά". Ζήτησα αμέσως να το πάρω βοηθό στην Εκκλησία της Μεραρχίας. Αυτό τα έχασε. "πάτερ μου λέει ευχαριστώ αλλά μην σε εκθέσω. Δεν το θέλω".
Θα κάνουμε μια συμφωνία παλικάρι μου. Όταν το ζητάς επίμονα θα σου δίνω το κλειδί της αίθουσας να το κάνεις με μια συμφωνία ΔΕΝ ΘΑ ΔΩΣΕΙΣ ΠΟΤΈ ΣΕ ΆΛΛΟ ΦΑΝΤΑΡΟ. Δώσαμε τα χέρια και θυμάμαι μου έλεγε παρακλητικα. Παπά μου δώσε το κλειδάκι να πάρω τη παραμυθά μου. Κάναμε συζητήσεις επί συζητήσεων. Έβλεπα κάθε φορά το δικό μου παιδί μπροστά μου. Πολλές φορές τα παιδιά αυτά τα υπερασπίστικα γιατί ξέρω πως τα παιδιά αυτά είναι άρρωστα. Οι έμποροι για μένα είναι ασυγχώρητοι.
Τη Μ. Δευτέρα το πρωί του είπα πως το πρωί της Μ. Παρασκευής σου έκλεισα ραντεβού να σε δει αυτός που έχει απλωμένα τα χέρια του πάνω στο Σταυρό. Εκεί θα του μιλήσεις όπως μιλάμε τόσο καιρό μαζί. 6.30 το πρωί της Μ. Παρασκευής κλειστήκαμε οι δύο μας μέσα στο ναό. Οι σκηνές που ακολούθησαν θα μείνουν στα μάτια μου μέχρι να τα κλείσω.
Γονάτισε στην πέτρα του Σταυρού, Τον αγκάλιασε και κουνώντας Τον με δύναμη μπροστά πίσω δεξιά αριστερά και με ποτάμια τα δάκρυα φώναζε :
"ΘΕΈ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΏ ΣΉΜΕΡΑ Ή ΠΑΡΕ ΜΕ Ή ΣΏΣΕ ΜΕ." Το άφησα όση ώρα ήθελε τρέχοντας δάκρυα και τα δικά μου μάτια ώσπου σηκώνεται και τι μου λεγει: "παπά μου το κορμί μου αισθάνομαι να το πέρασε 500 βολτ ρεύμα.
Πάμε να σου τα παραδώσω όλα τα δηλητήρια".
Τα έχω ακόμη στο σπίτι μου για να θυμίζουν το θαύμα στο παιδί αυτό.
Σήμερα έχει μια άριστη οικογένεια, μεγάλος επιχειρηματίας και σε κάθε ευκαιρία γίνεται κήρυκας αληθινός πως εκεί που τελείωσε το δικό του χέρι άρχισε να τον αγκιστρώνει το χέρι του Θεού βγάζοντας από το βυθό της ζωής.
Το ξαναθυμήθηκα σήμερα γιατί πριν λίγο χτύπησε το τηλέφωνό μου και με δάκρυα με πληροφορούσε πως το νεογέννητο παιδάκι του θέλει να το βαπτίσω και να δώσει το όνομά μου.
Παλικάρι μου σε ευχαριστώ εγώ δεν έκανα τίποτα, μίλησε η καρδούλα σου με το ΧΡΙΣΤΌ.
Στη ζωή σου "Μη φοβού, μόνο πίστευε"
Σε έχω παντοτεινά στην αγκαλιά μου.
ΚΑΛΉ ΑΝΆΣΤΑΣΗ π. Κομνηνέ.
* Χθες το πρωί προτού μπει στο χειρουργείο για εγχείρηση καρδιάς ζητούσε με τα παρακάτω λόγια τις προσευχές όλων μας:
«Λίγο πριν την είσοδό μου σε λίγο στο χειρουργείο για την επέμβαση στην καρδιά, τη δική σου αύρα αισθάνομαι λατρεμένε Πατέρα και Άγιε μου (ενοεί τον Άγιο Ιγνάτιο Μηθύμνης, που ευλαβόταν πολύ) να περιλούζει την ύπαρξή μου και τη ζεστή δεσποτική σου αγκαλιά να γίνεται χειρουργικό κρεβάτι πάνω στο οποίο θα ξαπλώσω.
ΚΥΡΙΕ μου, σε όλη μου τη ζωή έθετα προτεραιότητα να γίνεται πάντοτε το δικό σου και όχι το δικό μου θέλημα. Ας γίνει και σήμερα Θεέ μου μόνο το δικό σου. [...]»
Τώρα ο π. Κομνηνός συλλειτουργεί στο επουράνιο θυσιαστήριο με το λατρεμένο του πατέρα Άγιο Ιγνάτιο τον Αγαλλιανό.
Καλή Ανάσταση, πάτερ Κομνηνέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου