Φώτης Κόντογλου: "Τ' Αϊβαλί..."

"Τ' Αϊβαλί... ήτανε στ' αλήθεια σαν ένας κόσμος κρυφός, περικλεισμένος μέσα σ' ένα μπουγάζι, κι' απ' έξω λες και το φυλάγανε πλήθος νησόπουλα, ρημονήσια τα περισσότερα... Από μέσα θάλασσα... μια πλάση της φαντασίας, γεμάτη ειρήνη κι αγαλλίαση. Όλα είναι μικρά και καθαρογραμμένα, σα να είναι ζωγραφισμένα με το πινέλο, τα ήρεμα τα βουνά, τα παράξενα τα βράχια, οι κάβοι, οι αμμουδιές, οι αγκάλες που καλάρει από μέσα τους ένας μοσκοβολημένος αγέρας... Είναι τόσο όμορφα και τέτοιαν ευφροσύνη αισθάνεται ο άνθρωπος οπού μπαίνει σε τούτο το μέρος, ώστε αν πει πως ο Παράδεισος δεν θα 'ναι ομορφότερος, δε λέγει κανένα ψέμα... Τα νησιά τούτα τα 'βαλεν ο Θεός μέσα στο ελληνικό πέλαγος, οπού είναι η καρδιά του κόσμου... Για όλα τούτα, και για πολλά άλλα, η ομορφιά κ' η κατάνυξη κ' η χαρά η ανεκλάλητη που φέρνει στον άνθρωπο τούτο το μέρος, κρίνω πως είναι εξαίσια κι ανώτερη από κάθε άλλο. Και δίκαια ένας καλόγερος Αγιονορίτης, που πέρασε λίγον καιρό σ' ένα μοναστήρι από κείνα που βρίσκονται μέσα στο μπουγάζι, έγραψε στην τάβλα ενός Ψαλτηριού: "Τι ζωή! Τι ευτυχία! Παράδεισος τη αληθεία!"

* Αφιερωμένο στους απογόνους των Αϊβαλιωτών προσφύγων 100 χρόνια μετά τον άδικο διωγμό και τον ξεριζωμό των ανθρώπων μας, που ενστάλαξαν στη ψυχή μας τον πόνο και την δυστυχία που έζησαν. Δεν είναι εύκολο να εγκαταλείπεις το σπίτι και τη γη σου, επειδή οι "φίλοι" της Αντάντ μετέτρεψαν την νικηφόρα, υπερήφανη και ένδοξη απελευθέρωση των ελληνικών εκ της αρχαιότητας πόλεων και εδαφών σε Μικρασιατική καταστροφή, σε γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.... Ποιός θα άντεχε κάτι τέτοιο; Ρώτησα κάποτε, κάποιους Τούρκους, αν θα ήθελαν να έρθουν βάρβαροι να πάρουν τα σπίτια τους, να ατιμάσουν τις γυναίκες τους, να σκοτώσουν τους άνδρες τους και να τους διώξουν από τη γη τους. Η απάντηση ήταν ότι τους τα έδωσε ο Αλλάχ επειδή ήταν καλοί. Δηλαδή, καλοί για τους Τούρκους είναι αυτοί που επιτίθενται, λεηλατούν, κλέβουν, διώκουν και θανατώνουν.... Η δε απάντηση του fb ήταν μπλοκάρισμα για μερικές μέρες.