Με αφορμή την ταινία του Αγίου Παϊσίου που προβάλλεται, ίσως να φαίνεται σήμερα παράξενο σε κάποιους ο τρόπος που ζούσαν οι άνθρωποι τα παλαιότερα χρόνια. Ναι, έτσι ζούσαν οι άνθρωποι. Χριστιανικά!!! Χωριά ολόκληρα καί κοινωνίες, πολυμελείς θεοσεβούμενες οικογένειες ζούσαν εν Χριστώ! Ο Χριστός ήταν το άπαν στην μαρτυρική ζωή τους, μέσα στα δύσκολα χρόνια των διωγμών, της σκλαβιάς, της προσφυγιάς και των δοκιμασιών.
Οι Εκκλησιές ήταν ο πυρήνας, το κέντρο της μυστηριακής ζωής τους. Προσεύχονταν και σταυροκοπιόντουσαν όταν ξυπνούσαν, όταν δούλευαν, όταν μαγείρευαν, όταν έτρωγαν, όταν κοιμόντουσαν τα παιδιά τους. Επικαλούνταν την βοήθεια του Θεού, παρακαλούσαν σε κάθε περίσταση την Παναγία και με την χάρη των Αγίων ενδυναμώνονταν. Μιλούσαν στα παιδιά τους και τα δίδασκαν να γίνουν φιλόθεα. Η ζωή τους ήταν χριστιανική, απλή, ταπεινή, αγαπητική, ενάρετη. Τα σπίτια τους ήταν Εκκλησιές, μοναστήρια. Ζούσαν νηστευόμενοι, προσκυνώντας μικροί και μεγάλοι τις Άγιες Εικόνες, ζώντας με ευλάβεια και σεβασμό, ζωή μετανοίας, ζωή σεμνότητας και σωφροσύνης, ζωή Σταυροαναστάσιμη. Μέσα στην Εκκλησία, οι θλίψεις και οι δοκιμασίες της ζωής γινόντουσαν Πάσχα, Σωτηρία! Αυτό το Ορθόδοξο χριστιανικό βίωμα ήταν η ζωή τους, όπου το Ευαγγέλιο του Χριστού γίνεται τρόπος ζωής. Έτσι ζούσαν οι παππούδες, οι γιαγιάδες, οι πρόγονοί μας.
Εμείς σήμερα, αλλάξαμε όλα αυτά, τα καταργήσαμε και τα απεμπολήσαμε από την ζωή μας, ζώντας σαρκικά, υλιστικά, αθεόφοβα, χωρίς αξίες και ιδανικά. Παρασυρόμενοι δυστυχώς σε μια επιφανειακή, επιδερμική καλοπέραση, χωρίς το ωραίον, το έντιμο, το ηθικό, το άγιον, το θεϊκό....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου