Τον έστειλε στον Χριστό.....

Επί Τουρκοκρατίας ένας οικογενειάρχης πατέρας, είχε μια υπηρέτρια στο σπίτι του. Αυτή μια μέρα τον πρόδωσε στους Τούρκους, ότι είναι Χριστιανός. Το αποτέλεσμα ήταν, την άλλη μέρα πρωί - πρωί, ο πατέρας να οδηγηθεί στο απόσπασμα. Τον πήγαν στον τόπο της εκτέλεσης και στο δρόμο συνάντησε τυχαία την υπηρέτριά του. Βγάζει το δαχτυλίδι από το χέρι του και της λέει: - Πάρε αυτό το δαχτυλίδι μου, σου αξίζει! Αυτή ντράπηκε και κοκκίνισε. Και συνέχισε ο πατέρας: - Μην ελέγχεσαι, μην ντρέπεσαι, διότι εγώ για το καλό που μου κάνεις σήμερα, θα προσευχηθώ στον Κύριο, να σου συγχωρήσει. Ένα μόνο θέλω, αυτό το δαχτυλίδι που φορώ, να καταδεχτείς να το φορέσεις εσύ ως αμοιβή στο χέρι αυτό που έγραψε την καταγγελία εναντίον μου και μου δίνει την ευκαιρία σήμερα να συναντηθώ με τον Χριστό! Καταλαβαίνετε απάντηση; Έχουμε εμείς τέτοια ομοιότητα, ή θα αρχίσουν οι κατάρες και πότε να ξημερώσει, να βγάλουμε τα έντερα και τα μάτια εκείνου, που μας έκανε κακό; Στη συνέχεια πάμε στην Εκκλησία, ανάβουμε κεριά και κάνουμε μνημόσυνα, πιστεύοντας ότι είμαστε Χριστιανοί...

Δημήτρης Παναγόπουλος