Στήν ζωή μου βρέθηκα στό προσκεφάλι πολλῶν ἑτοιμοθάνατων.

Στην ζωή μου βρέθηκα στο προσκεφάλι πολλών ετοιμοθάνατων.

Ουρλιαχτά, έβλεπαν δαίμονες, έβλεπαν τις αμαρτίες τους ακριβώς όπως τις έκαναν! Δεν μπορούσαν να σωθούν αφού ο θάνατος δεν έρχεται για να του κάνεις καφέ! Έρχεται να σε πάρει. Να σε πάρει εκεί που οδηγούν οι πράξεις σου. Δεν συζητάει...

Όλοι αυτοί ήθελαν να ζήσουν μία ακόμη ημέρα. Λέτε ότι είναι λίγο αλλά θα δείτε, όταν η αναπνοή σταματάει, πόσο σημαντική είναι ακόμη και μία στιγμή! Η θεία δικαιοσύνη περιλαμβάνεται στην θεϊκή αγάπη, και μας συγχωρεί με έναν στεναγμό. Αυτό με έκανε να πω ότι μία στιγμή μπορεί να είναι μία αιωνιότητα και ένας λυγμός να είναι μία προσευχή. 

Ένας μεγάλος ασκητής είπε ότι εκείνη η στιγμή είναι κάτι περισσότερο από ένα καλάθι με δάκρυα. Ο Θεός θέλει την καρδιά μας. Τίποτα δεν είναι πιο ακριβό για τον Θεό από τον χρόνο. Μας τον έδωσε για να σωθούμε. Αυτό είναι το έλεος του Θεού. Εαν θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε όσους βρίσκονται στον ουρανό:«τι σας βοήθησε να φτάσετε στην αιωνιότητα;», θα σας έλεγαν: «ο χρόνος, ο χρόνος της ζωής μας που κάναμε αυτό που έπρεπε». 

Μην χάνετε τον χρόνο σας, αγαπητοί μου! Σήμερα μιλάμε, αλλά δεν ξέρουμε αν αύριο θα υπάρχουμε...                

Γέροντας Βησσαρίωνας Ιουγκουλέσκου

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/03/blog-post_18.html?m=1

http://hristospanagia3.blogspot.com/2019/03/blog-post_69.html