Η Ρωμηοσύνη

του Στρατή Ανδριώτη

Το γένος των Ελλήνων διαφύλαττε πάντα τα  ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μιας μεγάλης πολιτιστικής κληρονομιάς με βαθύτατη πνευματική υποδομή που προσέδωσε έναν ξεχωριστό τρόπο ζωής σε όσους ζουν ως πραγματικοί Έλληνες.

Ελλάδα ονομαζόταν απ’ την αρχαιότητα η Ήπειρος και το όνομα αυτό διαδόθηκε ακόμα καί στην Κάτω Ιταλία τη λεγόμενη Μεγάλη Ελλάδα, όπως και στη Ρώμη που την αποκαλούσαν «πόλιν Ελληνίδα» γιατί εκεί σπούδαζαν και μιλούσαν την Ελληνική. Ολόκληρη η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία υπήρξε συνέχεια της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Είχε εκπολιτισθεί από το Ελληνικό πνεύμα που την καθιστούσε Ελληνική αυτοκρατορία με οικουμενική διάσταση υπερβαίνοντας κάθε εθνοφυλετισμό. Η Ρώμη δεν ήταν κατακτητική δύναμη για τον Ελληνικό κόσμο. Πολλοί Ρωμαίοι ήσαν Έλληνες και όσοι δεν ήταν έγιναν Έλληνες πολιτιστικά ενώ οι Έλληνες έγιναν Ρωμαίοι κρατικά. Ο Ελληνισμός από ειδωλολατρικός έγινε Χριστιανικός και το κρατικό όνομα Ρωμαίος έγινε Ρωμηός με την έννοια του Ορθοδόξου Χριστιανού. Έλληνας και Ρωμηός συνέδεαν την αρχαιότητα με την Ορθόδοξη συνέχειά της...
Μόνο όσοι φθονούσαν την μεγαλοσύνη των Ελλήνων που εξανθρώπισαν τον κόσμο, τους αποκαλούσαν κοροϊδευτικά Γραικούς δηλ. παλιανθρώπους και αργότερα αιρετικούς. Με τη μεταφορά της πρωτεύουσας στην Ανατολή, στην πόλη Βυζάντιο, η Χριστιανική αυτοκρατορία ονομάσθηκε Ρωμανία και από τον 7οαι.μΧ είχε καθαρά Ελληνικό χαρακτήρα, αλλά και πολλούς εχθρούς. Η Δυτική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία υπετάγη με λεηλασίες και σφαγές στους απολίτιστους Φράγκους που αυτοονομάστηκαν «καθολικοί» και «Ρωμαίοι» χωρίς να έχουν καμία σχέση με τους όρους. Η Δύση βυθίστηκε στο σκοτάδι, αλλοιώθηκε από τον φραγκικό παπισμό, ενώ στην Ανατολή δεν υπήρξε ποτέ Μεσαίωνας, αλλά πολιτισμική και θεολογική άνθηση. Οι δουλοπάροικοι Ισπανοί, Γάλλοι, Νορμανδοί κ.α. επαναστάτησαν πολλές φορές για να ελευθερωθούν από τους Φράγκους γιατί από την Ισπανία ως την Ανατολή και από τη Βρετανία ως την Αίγυπτο ήταν πνευματικές επαρχίες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όπως καταδεικνύουν η ιστορία, ονόματα πόλεων, τοπικές φορεσιές, χοροί, τραγούδια.

Με το πάρσιμο της υπόλοιπης αυτοκρατορίας απ’ τους Τούρκους, οι Φράγκοι ιστορικοί την μετονόμασαν Βυζαντινή αυτοκρατορία για να φαίνονται εκείνοι διάδοχοι της Ρωμαϊκής παράδοσης και όχι οι Έλληνες. Κυρίως δε, επειδή δεν μπόρεσαν να κυριαρχήσουν στην Ορθόδοξη Ανατολή παρά μόνο να την ρημάξουν (1204μ.Χ), επιφέροντας πρωτύτερα τον χωρισμό των Εκκλησιών (Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών) παρότι η Ρώμη μέχρι το 1009μ.Χ. ήταν Ορθόδοξη. Στην Ανατολή, η πονεμένη Ρωμηοσύνη υποδουλώθηκε στην τουρκοκρατία, αλλά επέζησε με Γενάρχη τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Η Αυτοκρατορία συνεχίσθηκε με διαφορετικό τρόπο μέσα στην Εκκλησία. Όποιος δεν ήταν Ορθόδοξος, γινόταν Τούρκος. Το Γένος κρατιόταν εμμένοντας στην Ορθοδοξία γιατί αναφερόταν στον Αληθινό Θεό και ήταν η πνευματική παράδοση του Ελληνισμού, γι’ αυτό το ’21 έγινε προ πάντων «υπέρ πίστεως». Ο Ρήγας Φεραίος σχεδίαζε στους χάρτες την απελευθέρωση ολόκληρης της Ρωμανίας-Βυζαντίου που δεν επέτρεψαν οι Δυτικοί παρά μόνο να ελευθερωθεί μία «μικρή Ελλάδα» που και πάλι οι Εθνοσυνελεύσεις θεωρούσαν Έλληνες όσους κατοικούσαν την Ελληνική επικράτεια και πιστεύανε στον Χριστό! Ο πρωθυπουργός Καποδίστριας αναφέρει: «Η Χριστιανική Θρησκεία εσυντήρησεν εις τους Έλληνας και γλώσσα και πατρίδα και αρχαίας ενδόξους αναμνήσεις και εξαναχάρισεν εις αυτούς την πολιτικήν ύπαρξιν της οποίας είναι στύλος και εδραίωμα».

Η ελεύθερη, ή σκλάβα αυτοκρατορία διαποτιζόταν από τον Χριστιανισμό στην αυθεντική του έκφραση την Ορθοδοξία. Ο Έλληνας, αρχαίος ή Ορθόδοξος, αναζητούσε ανέκαθεν τον Θεό, τη σωτηρία και τη Βασιλεία Του σε κάθε στιγμή της ζωής του. Συνυπάρχοντας με άλλες Ορθόδοξες εθνότητες που γνώριζαν τις Ελληνικές παραδόσεις καί ζούσαν αρμονικά παρότι οι Έλληνες δεν ησύχασαν ποτέ από τους βαρβάρους που επιτίθονταν ανελέητα. Χωρίς φανατισμό και ξενοφοβία, αγαπούσαν τους λαούς, όπως ο Θεός αγαπά όλο τον κόσμο. Καλλιεργημένοι από έναν υψηλό πολιτισμό που αφομοίωσε το Ελληνορθόδοξο πνεύμα σ’ όλη τη Δύση. Ο Ελληνιστικός τρόπος ζωής είχε διασωθεί και αναπτυχθεί με την Ορθόδοξη παράδοση. Οι Πατέρες της Εκκλησίας συνέχισαν με όπλο την Αποκάλυψη του Θεού το έργο των αρχαίων φιλοσόφων, αφομοιώνοντας ότι καλύτερο υπήρχε στον αρχαίο κόσμο. Η σκέψη των Αριστοτέλη, Πλάτωνα κ.α. πέρασε μέσω των γενεών κεκαθαρμένη απ’ τους Πατέρες σε μια άλλη διάσταση, κατανοώντας τη φιλοσοφήσει όσο κανένας άλλος, γι’ αυτό και δεν νοείται Ελληνισμός εκτός Ορθοδοξίας διότι αυτή εξύψωσε ακόμα περισσότερο τις αξίες των Ελλήνων. Η Αγία Γραφή κατανοήθηκε με Ελληνικό τρόπο «τη επιστασία του Αγίου Πνεύματος» και μέσω του Χριστιανισμού η αρχαία Ελλάδα δεν χάθηκε, αλλά απέκτησε αιώνιο χαρακτήρα μέσα στις Εκκλησίες. Δημιουργήθηκε ένας Μεγάλος Πολιτισμός με επίκεντρο τον Θεό που εκφραζόταν θεόπνευστα από την Ορθόδοξη Θεολογία και Λατρεία με στόχο να γίνει ο άνθρωπος φιλόθεος και φιλάνθρωπος. Η Ρωμηοσύνη ως συγκεκριμένος τρόπος ζωής είχε βασικά στοιχεία την Ελληνιστική και Ορθόδοξη παράδοση όπου βιώνονται η αγάπη, η Ευχαριστία στο Θεό, η μετάνοια και η ταπείνωση σ’ ένα κόσμο που εκτείνεται πέραν του θανάτου.

Ο Έλληνας και η πνευματική του αρχοντιά δεν είναι φίλαυτη και δεν διαμορφώνεται από γνώμες ψευτοδιανοουμένων. Ζει ως κύτταρο του χωριού, της Κοινότητας, της Εκκλησίας, της σωστής οικογένειας που συσφίγγουν σχέσεις ανθρώπων ενωμένων σε μια κοινωνία με κοινά ενδιαφέροντα όπου βασιλεύει το φιλότιμο και η αγάπη για όλο τον κόσμο. Μέσα σε μια στενή σχέση αγάπης με την Εκκλησία που διαφύλαξε ατόφια την Ελληνική γλώσσα, τους αρχαίους φιλοσόφους, τη μουσική συνεχιζόμενη απ’ την αρχαιότητα διαμορφώνοντας τη βυζαντινή υμνολογία, τα τραγούδια και τους χορούς του Ρωμηού (Έλληνα Ορθοδόξου). Χορεύουν όλοι μαζί αδελφωμένοι τιμώντας τον Άγιο ή τους ανθρώπους στη βάφτιση και στο γάμο τους. Αναβιώνονται διαχρονικά έθιμα και ιστορία, διατηρώντας την αγάπη για τον τόπο, επιλέγοντας τον ενάρετο βίο. Πάνω σ’ αυτή την Ορθόδοξη κοινοπολιτεία πορευόταν η ζωή, αν και υπήρξαν διωγμοί, καταστροφές, κακοπαθήσεις, χωρίς να απαρνηθούν τα πιστεύω τους που υπερασπιζόταν μέχρι θανάτου, ως τη μόνη Αλήθεια. Η Ρωμηοσύνη είναι η αληθινή ζωή, η υψίστη μορφή Πολιτισμού που έχει βάση την καρδιά. Στηρίζεται στο φιλότιμο, την αρχοντιά, τη θυσία, την προσφορά, την αγάπη, την ελευθερία που αγιάζουν τον άνθρωπο. Αυτός ο Ελληνορθόδοξος τρόπος ζωής βιωνόταν απ’ τον Πόντο και τα λαξευμένα σπήλαια της Καππαδοκίας, τη Συρία, την Αίγυπτο μέχρι και τη Δύση ολόκληρη όσο ήταν ρωμαίϊκη.

Ο Ορθόδοξος Έλληνας με τη ζωή του εμποτίζει την πολιτιστική του παράδοση τηρώντας τις Εντολές του Χριστού καθαρίζοντας πάθη και λογισμούς. Δεν ψάχνει όπως ο άθεος, ή ο ισλαμιστής να ζήσει ηδονικά, ικανοποιώντας τις αισθήσεις σ’ έναν κόσμο της φαντασίας, ή ως αναρχικός έχοντας κόμπλεξ με τους ανθρώπους! Ο Έλληνας απ’ την αρχαιότητα επεδίωκε κάτι ουσιαστικότερο στη ζωή του. Αναζητούσε την ισορροπημένη και αυθεντική ζωή που υγιαίνει τον έσω άνθρωπο, αποφεύγοντας ορθολογισμό, ηθικισμό, ατομισμό και πουριτανισμό της Δύσης. Ο υγιής και ώριμος πνευματικά Έλληνας δεν έχει υπαρξιακά προβλήματα. Ζει χωρίς αδιέξοδα γιατί ακόμα και ο θάνατος έχει νόημα.

Καπιταλιστικός ευδαιμονισμός, μαρξισμός, εθνικισμός κλπ δεν ήταν συστήματα Ελλήνων, διότι διαιρούν τους ανθρώπους. Ήταν ιδέες του νου που στόχευαν στην καλυτέρευση(;) της ζωής αλλά δεν ήταν πολιτισμός! Από τις επιστήμες του κόσμου ο Ρωμηός έπαιρνε ότι ήταν ωφέλιμο στο δικό του πολιτισμό παραμένοντας απλός, ανεξίκακος, ειλικρινής χωρίς να εξαγριώνεται πολεμώντας τον συνάνθρωπο. Οι πολιτικοοικονομικές θεωρίες δεν εξασφαλίζουν την ορθώς νοούμενη πρόοδο. Απόδειξη η σημερινή κατάντια που αντί να τελειοποιείται ο κόσμος με τις συνεχείς μεταρρυθμίσεις-προγράμματα, αντιθέτως υπάρχει παταγώδη αποτυχία που μόνο οι πολιτικάντηδες παραβλέπουν!

Σε καιρούς χαλεπούς που όλοι ψάχνουν «ταυτότητα», ας κατανοήσουμε ότι η Ελλάδα-ΜΑΝΑ της ανθρωπότητας, διαθέτει λαμπρότατο Πολιτισμό, παρότι συνεχίζουν να την εχθρεύονται πολλοί (σιωνισμός, δυτικός ουμανισμός, Ισλάμ). Ας μην παρασυρόμαστε από «ιδέες» που προτάσσει ο καθείς με αποτυχημένα ανθρωποκαμώματα διότι πολλοί ξένοι διαπιστώνουν όλο και περισσότερο ότι η Ρωμηοσύνη δηλ. ο Ελληνορθόδοξος τρόπος ζωής είναι ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ που μπορεί να δώσει λύσεις στα φοβερά αδιέξοδα.