του
Στρατή Ανδριώτη
Μια ακόμα
εκλογική αναμέτρηση διεξήχθη. Μια νέα διακυβέρνηση λαμβάνει ήδη χώρα, με άλλη
μια εκ νέου αλλαγή προσώπων και τρόπων σωτηρίας της Ελλάδας. Ο σώφρων λαός
ψήφισε, εν τέλει, αυτούς που εκφράζουν την αισιοδοξία για κάτι καλύτερο και ο
παράφρων αυτούς που νομίζει ότι θα βολέψουν την παράνοιά του.
Ως εκ τούτου,
το υγιές και ουσιώδες, είναι η γενικότερη προσδοκία για μια θετική αλλαγή προς
την επίλυση των πολυποίκιλων και μακροχρόνιων προβλημάτων της χώρας μας, πολλών
εκ των οποίων δημιουργήθηκαν εσκεμμένα ως «παγίδες» από τη νέα τάξη πραγμάτων
της Νέας Εποχής, για να παραδοθεί η χώρα ευκολότερα στο βωμό της επιχειρούμενης
παγκοσμιοποίησης, υποβοηθούμενων από την εγκληματική συμμετοχή του εγχώριου
πολιτικού τερατουργήματος. Υπερδανειζόμενοι από τοκογλύφους υπέρογκα ποσά, που
η κακοδιαχείριση και η γενικευμένη, αφημένη και ανεξέλεγκτη διαφθορά,
δημιούργησε ένα τεράστιο χρέος, με σκοπό να παγιδευτεί, να υποδουλωθεί, να καταδυναστευθεί
ολοκληρωτικά ο Ελληνικός λαός και να ξεπουληθεί η χώρα σε ξένα συμφέροντα σε
τιμή ευκαιρίας!...
Αν και στην
ένδοξη ιστορικά και πολιτισμικά χώρα μας, ζει στο σύνολό του, ένας εξαίρετος,
ποιοτικά και μορφωτικά κόσμος, εν’ τούτοις υπάρχουν πολλές αρνητικές
καταστάσεις που εξακολουθεί να δημιουργεί η παρασιτική, παρανοϊκή, πολλές φορές
και άκρως αμαρτωλή παρουσία κάποιων πολιτών, που αποζητούν το άδικο βόλεμα, την
εύνοια, την ευκολία, την παρανομία. Πολίτες παρασυρμένοι από εύκολα λόγια,
πολλά θα, υποσχέσεις και διευκολύνσεις, μαθημένοι να ζουν μόνο με μέσον, διότι
τυγχάνει να είναι ψηφοφόροι, ανήκοντες στην πελατεία! Άνθρωποι που υποτίθεται
ότι εργάζονται για την ανάπτυξη της πατρίδας, ενδιαφερόμενοι αποκλειστικά και
μόνο για τον εαυτούλη τους, περιμένοντας ν’ αλλάξουν συνήθειες οι άλλοι, και
όχι εκείνοι που επιλέγουν να ζουν στην «κοσμάρα» τους, ταμπουρωμένοι στην
προβληματική ύπαρξή τους, κυριευμένοι από τα πάθη τους, που έχουν αρνητικό
αντίκτυπο στους γύρω. Άτομα που γενικώς δεν πάνε καλά, βαρύνονται από πλήθη
υπαρξιακών προβλημάτων, τα οποία στην καθημερινή τους ζωή εκδηλώνονται με
αρνητικό τρόπο. Περιμένοντας από τους πολιτικούς –όσους πραγματικά, ηθικά και
έντιμα ενδιαφέρονται- να επιλύσουν σε τελική ανάλυση θαυματουργικά την
τραγελαφική εικόνα της χώρας, με μοναδικό σκοπό την άνετη καλοπέραση,
νομίζοντας ότι η καλυτέρευση του κόσμου γενικότερα, θα έρθει με τις θυσίες και
τις προσπάθειες των άλλων, ενώ εκείνοι θα μπορούν να κάνουν ο καθένας ότι
θέλει, παράνομο, άδικο, ανέντιμο. Καλοπερνώντας εις βάρος των απλοϊκών
συνανθρώπων τους, οι οποίοι δεν έφταιξαν στο βαθμό που να τους φορτώνουν όλα τα
χρεόσια στην πλάτη, διότι είναι εκείνοι στους οποίους «λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν», δεν
ανήκουν στους «όλοι μαζί τα φάγαμε» και δεν πήραν τίποτα από τα «δώστα όλα»!!!
Δυστυχώς, εάν
επιχειρήσει κανείς, χωρίς φαρισαϊσμούς, να αποτυπώσει την πραγματικότητα
επακριβώς, ίσως θα πρέπει να ομιλήσει με άκρως σκληρή γλώσσα για να προσδώσει
μια ακριβέστερη εικόνα, κινδυνεύοντας να γίνει γραφικός! Διότι, από το σύνολο
των πολιτών αυτής της χώρας, ποιες μπορεί να είναι οι θετικές προσπάθειες που
έχουν καταβληθεί για ένα καλύτερο αύριο, για να βρούν τα παιδιά όλων έναν
καλύτερο κόσμο; Πως έχουν επιλέξει να ζήσουν όλοι αυτοί που κόπτονται για
δημοκρατία, οικονομική πρόοδο και ανάπτυξη, χωρίς να ομιλούν ποτέ για αγωγή και
αληθινή πνευματική ζωή. Βλέποντας τη συμπεριφορά κάποιων συνανθρώπων μας,
απορίας άξιον είναι το αν μπορεί έτσι ν’ αλλάξει ο κόσμος! Προσφέροντας απάτες,
σκάνδαλα, υποκρισία, ψευτιά και ότι άλλο ανήθικο μπορεί να σκεφθεί ο ανθρώπινος
νους;
Άραγε, τι
πραγματικά προσφέρουμε στην κοινωνία; Εσύ, που έκλεψες και καταχράστηκες λεφτά,
ξένα πράγματα, κληρονομιές ακόμα και από τα αδέρφια σου, μετάνοιωσες; Εσύ, που
χρωστάς, ή πήρες δανεικά αγύριστα, ντράπηκες καθόλου; Εσύ, που διορίστηκες και
διόρισες παράνομα με ρουσφέτια απ’ το «παράθυρο», αισθάνθηκες τις αδικίες που
διέπραξες; Εσύ, που φοροδιαφεύγεις, που βγάζεις μαύρο χρήμα, που κρύβεις τα
λεφτά σου, παίρνεις μίζες, εκμεταλλεύεσαι και εκβιάζεις συνανθρώπους σου
εργαζομένους, αναλογίσθηκες τις συνέπειες των πράξεών σου; Εσύ, λαθρέμπορα που
ζημιώνεις το κράτος, που πουλάς ακόμα και το θάνατο σε νέους ανθρώπους, αυτά
νοείς ως πρόοδο και δικαιοσύνη, την οποία διακηρύσσει το κόμμα σου; Εσύ,
νεόπλουτε, έδωσες ένα πιάτο φαΐ σ’ ένα φτωχό άνθρωπο, ή φοβάσαι μην τελειώσουν
τα εκατομμύριά σου; Εσύ, που έχτισες βίλες στο δάσος, στην ακρογιαλιά και
κάνεις ότι θέλεις, επειδή είσαι «δικός μας», πως μιλάς για δίκαια και νόμους,
όταν εσύ πρώτος τους καταπατείς; Εσύ, άνεργε «κροίσε», εσύ επιδοτούμενε και
επιχορηγούμενε αβλεπί, με εμβάσματα εκατομμυρίων και παλάτια στο εξωτερικό, δεν
νοιώθεις τύψεις;
Εσύ, κομματικέ
πελάτη, που κόπτεσαι μόνο για προσωπικές απολαβές, φανατισμένος για να σέρνεσαι
σαν κομματόσκυλο, αμφιβόλου ιδεολογίας, δήθεν θεωρίας, μέχρι να μεταπηδήσεις σε
άλλο πολιτικό χώρο, ν’ αλλάξεις ταμπέλα, να πορευθείς όπου φυσάει ο άνεμος, για
ποιο επίτευγμά σου καυχάσαι; Εσύ, που δεν μπορείς να φτιάξεις ένα σωστό
οικογενειακό περιβάλλον, να έχεις μια ειλικρινή φιλία, μια αξιοπρεπή συμπεριφορά,
που δεν στέριωσες σε καμιά δουλειά, που ούτε καλημέρα δεν ξέρεις να πεις, πως
θα σώσεις τη χώρα; Εσύ, διπλο-τριπλοσυνταξιούχε, ακόμα και πεθαμένων
συνταξιοδοτούμενε, μαϊμού ψευτοανάπηρε, έτσι θα βοηθήσεις την πατρίδα σου για
να μη χρεοκοπήσει;
Εσύ, που
συκοφαντείς και βλασφημάς συνεχώς τον ένα και τον άλλον, ακόμα και θεία
πρόσωπα, συμπεριφερόμενος ως αλητήριος, αγροίκος, με ζωώδη ένστικτα,
απολίτιστος, βάναυσος και εγωϊστής στο σπίτι, στη δουλειά και στην κοινωνία, τι
παρόν και τι μέλλον προσδοκάς; Έτσι θα φτιάξεις τον κόσμο; Εσύ, που τυρρανάς
τους οικείους σου, διορθώθηκες; Εσύ, που μπεκρουλιάζεις, χαρτοπαίζεις,
φουμάροντας μανιωδώς ότι να’ ναι, που μοιχεύεις και ξενοκοιμάσαι αφήνοντας τη
γυναίκα και τα παιδιά σου, πότε θα σωφρονισθείς, για να δώσεις το σωστό
παράδειγμα στους απογόνους σου; Εσύ, που καπνίζεις όπου απαγορεύεται, χωρίς να
σέβεσαι τουλάχιστον τα μικρά παιδιά, που αναπνέουν την αρρώστια σου, τι κάνεις
για να μην είσαι βάρος στην κοινωνία;
Εσύ, που
οκνεύεις συνεχώς, χωρίς ποτέ να έχεις όρεξη για δουλειά, ή για να προσφέρεις,
έστω κάτι μηδαμινό, ή εποικοδομητικό για το καλό του τόπου, ποιά ευημερία
περιμένεις; Θεωρείς σωστό να δουλεύουν και να φορολογούνται οι άλλοι για σένα;
Εσύ, που για να ξεφύγεις απ’ τα αδιέξοδά σου, γίνεσαι ναρκομανής, ληστεύεις,
θέλεις να δείρεις, καταστρέφεις ξένα πράγματα, τρομοκρατείς, αλητεύεις. Εσύ,
χούλιγκαν, αναρχομηδενιστή, εξαρτημένε, αυτή είναι η δημιουργικότητά σου; Εσύ,
δεξιέ, αριστερέ, φασίστα, ακραίε, κεντρώε, κατευθυνόμενε συνδικαλιστή, πότε θα
καταλάβεις το παιχνίδι του «διαίρει και βασίλευε»;
Εσύ, που
φοιτάς με το ζόρι, χωρίς να σέβεσαι τους κόπους των γονιών σου, χωρίς να έχεις
στόχους, αξίες, ιδανικά, κολλημένος σε αμφίβολα ενδιαφέροντα και εξαρτήσεις.
Εσύ, που δεν σέβεσαι τίποτα, όπως την ησυχία των συνανθρώπων σου, αδιαφορώντας
για το ακατάλληλο της ώρας, όταν θορυβείς, μαρσάρεις, σουζάρεις, γαβγίζεις,
ψευτογλεντάς. Αυτά θεωρείς πολιτισμό; Εσύ πατέρα και μάνα, νοιάστηκες για τα
παιδιά σου, πως συμπεριφέρονται, πως μιλάνε, πως ζούνε; Τι ανατροφή τους
έδωσες; Εσύ που δεν σέβεσαι τον ανδρισμό σου και πορνεύεις, θες κιόλας να
παραδεχθεί ο άλλος τα παρά φύση πάθη σου, ή εσύ που γίνεσαι κοινή για να
ικανοποιήσεις τη διεστραμμένη ηδονή σου, που είναι η αιδώ και η σωφροσύνη σου;
Εσύ, που ακόμα
και στις πιο απλούστατες κοινωνικές υποχρεώσεις σου, δεν προθυμοποιείσαι να
προσφέρεις την παραμικρή βοήθεια για την καλυτέρευση του κόσμου που ζεις, ή
τουλάχιστον να μην κάνεις το απρεπές, το κακό. Εσύ, που έβγαλες βόλτα το σκύλο
στους δρόμους και στο πάρκο που παίζουν τα παιδάκια, μάζεψες τις ακαθαρσίες, ή
δεν σε νοιάζει; Εσύ, που δεν μπορείς να διακρίνεις σε πιο κάδο πρέπει να ρίξεις
τα ανακυκλώσιμα και τα άλλα σκουπίδια. Αν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αυτό το
απλό καθήκον σου, άραγε πως θα είσαι στο σπίτι και στη ζωή σου. Εσύ, που πας να
ψωνίσεις και δεν ξέρεις τι θέλεις! Για να διαλέξεις δύο φρούτα στο μανάβικο
κάνεις άνω κάτω όλο το τελάρο, δείχνοντας τη χάρη σου, εσύ που για να πάρεις
ψωμί, χώνεις τις δαχτύλες σου σε όλα τα ψωμιά μέχρι να βρεις το μαλακότερο, λες
και θα αγοράσεις παραθαλάσσιο οικόπεδο!
Εσύ, που
άραξες το αμάξι σου όπου να’ ναι, σκέφτηκες αν χωράει να περάσει άλλος; Εσύ,
που περνάς με κόκκινο, που μπαίνεις πατημένος αντίθετα στο μονόδρομο, εσύ που
προσπερνάς πάνω στη στροφή, αναλογίσθηκες τα διερχόμενα αυτοκίνητα με τις
οικογένειες και τα παιδάκια που επιβαίνουν σ’ αυτά; Τι σου φταίει ο κόσμος αν
δεν έχεις μυαλό; Εσύ, που πετάς στο δρόμο τα βρομόνερά σου, άχρηστα
αντικείμενα, τις ροχάλες σου, δείχνοντας την «παιδεία» σου, εσύ που δεν ξέρεις
να μιλήσεις, αλλά καμώνεσαι ότι τα ξέρεις όλα, που βάζεις τη σφραγίδα της
άγνοιας, της απαιδευσιάς και του απολίτιστου χαρακτήρα σου σε κάθε εκδήλωσή
σου, τι έχει να περιμένει η κοινωνία από εσένα, αφού ζεις σαν παράσιτο σ’ αυτό
τον κόσμο, χωρίς να κάνεις έστω μια καλοπροαίρετη προσπάθεια ν’ αλλάξεις,
έχοντας απαίτηση να είναι σωστοί οι άλλοι, ενώ εσύ βλέπεις την πάρτη, την
κοιλιά και την τσέπη σου. Εσύ, που προκαλείς, παρενοχλείς, και καιροφυλαχτείς
για να κάνεις το κακό, που δεν πειθαρχείς στους νόμους, αλλά παριστάνεις τον
μάγκα, έτοιμος ακόμα και να σκοτώσεις για το παραμικρό. Εσύ, που μισείς,
ζηλεύεις, φθονείς, κατακρίνεις, καταλαλείς, εχθρεύεσαι, κακιώνεις, είσαι
φιλάργυρος, δύστροπος και διπρόσωπος, προσπάθησες να γίνεις καλύτερος;
Εσύ, που
αδιαφορείς να εξυπηρετήσεις τον συνάνθρωπό σου, είτε είσαι γιατρός, μηχανικός,
επαγγελματίας ή υπάλληλος. Εσύ, που δεν θέλεις να κάνεις σωστά τη δουλειά σου,
είτε αστυνομεύεις, δικάζεις, δημοσιογραφείς, διευθύνεις, ή προΐστασαι. Εσύ, που
τα παίρνεις για να εγχειρήσεις, να διαιτητεύσεις, να υπογράψεις. Εσύ, που για
ν’ αλλάξεις μια σωλήνα, ή ένα καλώδιο, πληρώνεσαι σα να έκανες επιστημονική
ανακάλυψη! Εσύ, ασυνείδητε επαγγελματία, έμπορα, εστιάτορα, πού γδέρνεις και
κοροϊδεύεις τον κόσμο, πότε θα αποκτήσεις επαγγελματική ευσυνειδησία; Εσύ,
αμαθή, αποτυχημένε εκπαιδευτικέ, άμυαλε στρατιωτικέ, αναλογίσθηκες το μέγεθος
των ευθυνών σου; Εσύ, δημοσιογραφίσκε, που δήθεν «κόπτεσαι» στη γραμμή που σου
υπαγορεύουν, για τα δίκαια του λαού και δεν βλέπεις τα στραβά κι’ ανάποδα του
ίδιου του καναλιού ή της εφημερίδας σου. Δες τι ειδήσεις, προγράμματα και
θεάματα προβάλλεται μέρα και νύχτα και αναλογίσου πόσο μολύνουν τις συνειδήσεις
του κόσμου, ειδικότερα των μικρών και νέων ανθρώπων!
Εσύ, που
θέλεις σωστούς πολιτικούς, με κριτήριο να σου κάνουν θελήματα και ρουσφέτια εις
βάρος των πολλών, που όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη, βλέπεις Μεγαλέξανδρους και
«παιχταράδες», ποτέ όμως τον Καραγκιόζη που κρύβεις μέσα σου! Εσύ, εκλεγμένε
και επανεκλεγμένε πολιτικέ, χωρίς ήθος, ειλικρίνεια και δικαιοσύνη, πως θα
φτιάξεις τη κατακαημένη χώρα που διέλυσες, χωρίς να έχεις εντιμότητα, φιλότιμο
και αληθινή ζωή; Παίρνοντας μίζες και κυκλοφορώντας με αλεξίσφαιρα αυτοκίνητα
πολυτελείας, βάζοντας στον αντίποδα φόρους σε ανέργους και χαμηλοσυνταξιούχους
για να καλυφθούν τα ελλείμματα, ή μοιράζοντας δημόσιο χρήμα για να εξαγοράσεις
ψήφους; Εσύ, που ύπουλα πολεμάς την πατρίδα σου και που δόλια και υποχθόνια την
προδίδεις, ώστε να αποτύχει κάθε θυσία του ταλαιπωρημένου και στερημένου λαού,
πότε θα παραδεχθείς ότι είσαι ένα ατέλειωτο ΛΑΘΟΣ, να αποσυρθείς ώστε να
ησυχάσει ο κόσμος. Πότε θα πάψεις να λες ψέματα και να υποκρίνεσαι!!!
Εσύ, άνθρωπε,
που αγνοείς ότι για να φτιάξει ο κόσμος,
πρέπει πρώτα να φτιάξεις ΕΣΥ!!! Εσύ, που δεν θέλεις την Εκκλησία, τον
Χριστό, όταν μόνο Αυτός μπορεί να σε σώσει πραγματικά και να σε κάνει ΑΝΘΡΩΠΟ!
Διότι, αν πραγματικά δεν γίνεις ΑΝΘΡΩΠΟΣ
και μάλιστα του Θεού, δεν πρόκειται ν’ αλλάξει τίποτα στο κόσμο! Αν δεν προσπαθήσεις να σώσεις πρώτα την
αθάνατη ψυχή σου, δεν θα μπορέσεις να σώσεις κανέναν και τίποτα! Αν δεν
απαλλαγείς από τα πάθη και τις αμαρτίες σου, μάταια θα ταλαιπωρείσαι,
αυτοτιμωρούμενος! Αν δεν προσπαθήσεις να ζήσεις ενάρετα και δεν σεβασθείς τον
Θεό, πως θα ενδιαφερθείς για τον πλησίον σου; Μέσα από το Ευαγγέλιο, ο Χριστός
σου προσφέρει αληθινούς τρόπους για να ζήσεις σωστά και να γίνεις αυτό που
χρειάζεται ο κόσμος. ΩΦΕΛΙΜΟΣ! Διότι, δεν αρκεί ένας απλός, εικονικός και
τυπικός ηθικισμός, χρειάζεται προσπάθεια για ΑΓΙΟΤΗΤΑ! Τους κατά δύναμιν Αγίους
ανθρώπους έχει ανάγκη η ανθρωπότητα.
Γι’ αυτό, εσύ
άνθρωπε, ποιον τρόπο ζωής επιλέγεις, ποιους ακολουθείς, ποιους πιστεύεις; Τον
Χριστό και τους Αγίους, που σου προσφέρουν την Αλήθεια, ή τα φλύαρα ψεύδη
αποτυχημένων ανθρώπων του υποκόσμου, των καφενείων και του πεζοδρομίου;
Αποφάσισε με ποιόν είσαι. Με τον Θεό ή με τους διαβόλους!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου