Στήν Όρθοδοξία η καλωσύνη είναι τό ξεχείλισμα της αγάπης του ανθρώπου
προς τόν θεό καί προς τόν πλησίον.
Όλες οί άλλες καλωσύνες πού γίνονται άπό άλλοδόξους, πλανεμένους κ.λπ. δέν έχουν τά πνευματικά έν Χριστώ στοιχεία, άλλά μπορεί νά έχουν κάποια καλά ανθρώπινα στοιχεία. Όποιος ζή σωστά τήν ορθόδοξη ζωή έχει ταπείνωση, αγάπη καί δίνεται ολόκληρος γιά τόν πλησίον, θυσιάζεται. Καί τήν άσκηση, τήν νηστεία, τήν αγρυπνία πού κάνει, πάλι τά κάνει άπό αγάπη προς τόν Θεό, όχι γιά νά νιώση κάποια ευχαρίστηση. Ό Χριστός ήρθε στόν κόσμο, γιά νά σταυρωθή άπό αγάπη γιά τό πλάσμα Του. Πρώτα σταυρώθηκε καί μετά αναστήθηκε...
Είναι φθηνό νά ζητάη κανείς πνευματικές χαρές -άλλο άν ό Χριστός του δώση νά γευθή τήν ουράνια γλυκύτητα. Ένώ αυτοί πού ασχολούνται λ.χ. μέ τις ίνδουϊστικές φιλοσοφίες, μέ τήν γιόγκα κ.λπ., μέ όσα κάνουν, αποβλέπουν στο νά φθάσουν σέ μιά δήθεν πνευματική κατάσταση, σέ έκσταση, νά νιώσουν μιά ηδονή ή νά γίνουν ανώτεροι άπό τούς άλλους, χωρίς νά ένδιαφέρωνται γιά τούς άλλους. Άς υποθέσουμε ότι ένας ινδουιστής βρίσκεται σέ μιά ακροθαλασσιά καί κάνει αυτοσυγκέντρωση.
Άν εκείνη τήν ώρα κινδυνεύη κάποιος στήν θάλασσα καί ζητάη βοήθεια, αυτός θά μείνη τελείως αδιάφορος, δέν θά κουνηθή άπό τήν θέση του, γιά νά μή στερηθή τήν ηδονή πού νιώθει.
Ένώ, άν βρισκόταν έκεϊ ένας ορθόδοξος μοναχός καί έλεγε τήν ευχή, θά άφηνε τό κομποσχοίνι καί θά έπεφτε στήν θάλασσα, γιά νά τόν σώση.
Γεροντας Παίσιος
Όλες οί άλλες καλωσύνες πού γίνονται άπό άλλοδόξους, πλανεμένους κ.λπ. δέν έχουν τά πνευματικά έν Χριστώ στοιχεία, άλλά μπορεί νά έχουν κάποια καλά ανθρώπινα στοιχεία. Όποιος ζή σωστά τήν ορθόδοξη ζωή έχει ταπείνωση, αγάπη καί δίνεται ολόκληρος γιά τόν πλησίον, θυσιάζεται. Καί τήν άσκηση, τήν νηστεία, τήν αγρυπνία πού κάνει, πάλι τά κάνει άπό αγάπη προς τόν Θεό, όχι γιά νά νιώση κάποια ευχαρίστηση. Ό Χριστός ήρθε στόν κόσμο, γιά νά σταυρωθή άπό αγάπη γιά τό πλάσμα Του. Πρώτα σταυρώθηκε καί μετά αναστήθηκε...
Είναι φθηνό νά ζητάη κανείς πνευματικές χαρές -άλλο άν ό Χριστός του δώση νά γευθή τήν ουράνια γλυκύτητα. Ένώ αυτοί πού ασχολούνται λ.χ. μέ τις ίνδουϊστικές φιλοσοφίες, μέ τήν γιόγκα κ.λπ., μέ όσα κάνουν, αποβλέπουν στο νά φθάσουν σέ μιά δήθεν πνευματική κατάσταση, σέ έκσταση, νά νιώσουν μιά ηδονή ή νά γίνουν ανώτεροι άπό τούς άλλους, χωρίς νά ένδιαφέρωνται γιά τούς άλλους. Άς υποθέσουμε ότι ένας ινδουιστής βρίσκεται σέ μιά ακροθαλασσιά καί κάνει αυτοσυγκέντρωση.
Άν εκείνη τήν ώρα κινδυνεύη κάποιος στήν θάλασσα καί ζητάη βοήθεια, αυτός θά μείνη τελείως αδιάφορος, δέν θά κουνηθή άπό τήν θέση του, γιά νά μή στερηθή τήν ηδονή πού νιώθει.
Ένώ, άν βρισκόταν έκεϊ ένας ορθόδοξος μοναχός καί έλεγε τήν ευχή, θά άφηνε τό κομποσχοίνι καί θά έπεφτε στήν θάλασσα, γιά νά τόν σώση.
Γεροντας Παίσιος
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου