Ο ελεύθερος άνθρωπος είναι εκείνος που έχει αποβάλλει τα πάθη και τις αδυναμίες του. Μην ξεχνάμε ότι ο Χριστός είναι η απόλυτη ελευθερία του ατόμου. Κανέναν δεν πιέζει και σε κανέναν δεν επιβάλει να Τον ακολουθήσει…Όποιος θέλει, όποιος Τον λαχταράει και θέλει να είναι μαζί Του...
Πρόκειται για μια «λογικοφανή» ερώτηση την οποία, δυστυχώς, στην γενικότερη προσπάθεια καταστρατήγησης και αλλοίωσης της θρησκευτικής συνείδησης των ορθοδόξων χριστιανών, προτάσσουν και πιπιλίζουν σαν καραμέλα, άνθρωποι οι οποίοι μαύρα έχουν μεσάνυχτα και μακρά απέχουν από την ορθόδοξο οδό και αλήθεια. Εδώ, δεν θα απαντήσουμε δίνοντας ένα κείμενο με κανόνες και αποφάσεις της εκκλησίας μας, (πράγμα το οποίο θα έφτανε ως απάντηση: πχ ό Αγιος Γρηγόριος ό Θεολόγος μας λέει ότι τα παιδιά πρέπει να βαπτίζονται σε νηπιακή ηλικία-δεν μας καλύπτει αυτό ως απάντηση;) αλλά θα θέσουμε ερωτήσεις και ο καθένας ας προβληματιστεί κατά την προαίρεση και την κρίση του.
Καταστρατηγείται λοιπόν η ελευθερία του ατόμου όταν το βαπτίζουμε στην νηπιακή του ηλικία;
- Δεν καταστρατηγούμε την ελευθερία του όταν το «πλακώνουμε» από βρέφος στα εμβόλια;
- Όταν η μαμά του δίνει το φαγάκι του;
- Όταν του επιβάλει ακόμα και ντύσιμο ανάλογο με τα δικά της γούστα;
- Όταν αργότερα το βομβαρδίζουμε με κάθε είδους δραστηριότητες, μαθήματα, φροντιστήρια γλώσσες, ωδείο, μπαλέτο;
- Όταν το στέλνουμε στο σχολείο;
- Όταν το βάζουμε σε συγκεκριμένα κανάλια και το καθοδηγούμε με τρόπο που στο δικό μας το μυαλό είναι ο σωστός και δεν δεχόμαστε και αμφισβήτηση επ’αυτού;
- Όταν το αφήνουμε να το μεγαλώνουν ξένα χέρια, γιατί ο μπαμπάς και η μαμά πρέπει να δουλέψουν περισσότερο για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν (να πάρουμε plasma tv, καινούργιο κινητό, νέα γκαρνταρόμπα…)
- Όταν αργότερα επεμβαίνουμε άμεσα ή έμμεσα και στην προσωπική του ζωή (γάμος, παιδιά κλπ)
Δεν μας ενοχλούν και δεν καταστρατηγούν την ελευθερία του ατόμου, όλα τα παραπάνω, όχι, μας απασχολεί μόνο το βάπτισμα στην παιδική ηλικία…
Και κοιτάξτε τώρα την άγνοια μας ή και την υποκρισία μας: Δεν δεχόμαστε το νηπιοβαπτισμό, δεχόμαστε όμως το σαράντισμα του βρέφους. Όμως το σαράντισμα είναι η προσαγωγή του βρέφους στο ναό κατά το πρότυπο του Κυρίου (σύμφωνα με τις διατάξεις του Μωσαϊκού νόμου). Οι ευχές αποτελούν ευλογίες του βρέφους και δεήσεις υπέρ αυτού, που κατά «μίμηση» του Κυρίου προσάγεται στο ναό και αφιερώνεται στον Θεό. Προσέξτε: σαραντίζει το βρέφος (όχι η μητέρα) και η μητέρα του κατά το πρότυπο της Παναγίας το συνοδεύει στον Ναό του Θεού και Του το αφιερώνει. Την τεσσαρακοστή ημέρα εισέρχεται στο ναό του Θεού και «προσφέρεται» σε Αυτόν.
Δηλαδή με λίγα λόγια, το έχουμε ήδη αφιερώσει στον Κύριο μας και Κύριο του, σαράντα μέρες μετά την γέννηση του. Που το πρόβλημα να βαπτιστεί κατόπιν στο όνομά Του;
Ποιος είναι εκείνος που στερώντας στο βρέφος την αναγέννηση του αγίου Βαπτίσματος θα του στερήσει και την «Σφραγίδα δωρεάς Πνεύματος Αγίου» που δίδεται στην συνέχεια με το Άγιο Πνεύμα κατά την τέλεση του Χρίσματος.;
Ποιός είναι εκείνος που θα πάρει την ευθύνη επάνω του, να παραμένει αβάπτιστο ένα παιδί και τύχει και του συμβεί κάτι κακό και δεν προλάβει να βαπτιστεί;
Ποιός είναι εκείνος που θα του στερήσει την Θεία Κοινωνία και την ένωση με τον δημιουργό του;
Ποιός είναι εκείνος που θα του στερήσει τον Χριστό, δηλαδή την ίδια την Ζωή;
«άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με· των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών». (Ματθ. Ιθ, 14)
Συγχωρέστε μας για τον τόνο μας…
http://orthodox-answers.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου