«Μόνο όταν δοκιμάζουμε λύπη, αισθανόμαστε τις ηδονές και τη χαρά. Όπως, αν δεν διψάσει κανείς, δε νιώθει ευχαρίστηση όταν πίνει ούτε τρώει με ευχαρίστηση αν δεν πεινάσει, ούτε κοιμάται ευχάριστα αν δεν κουραστεί πολύ, έτσι δε νιώθει τη χαρά, αν πρωτύτερα δεν λυπηθεί. Έτσι, ούτε τα αιώνια αγαθά θα απολαύσουμε, αν δεν καταφρονήσουμε τα ολιγοχρόνια».
«Δεν είναι ο πλούτος που κάνει ευτυχισμένο τον άνθρωπο, αλλά η αρετή της ψυχής, η οποία σώζει και μετά θάνατον όσους την έχουν αποκτήσει»...
«Όταν βλέπεις όσους στηρίζονται στα λόγια και στα χρήματα, να δοξάζεις το Θεό και για τα λίγα που σου έχει δώσει. Αυτό είναι το χειρότερο πάθος της ψυχής, καθώς και η επιθυμία, η δόξα και η άγνοια».
Πόσο μπορούν αυτοί οι τρεις λόγοι του Αγίου Αντωνίου να αγγίξουν τη ζωή μας;
Για να αλλάξουμε προσανατολισμό, χρειάζεται να εμπιστευθούμε αληθινά το θέλημα του Θεού, να στραφούμε προς την ζωή της αρετής, όχι εξωτερικά, αλλά εσωτερικά. Στους πειρασμούς και τις λύπες να αντιτάσσουμε την υπομονή και την προσδοκία της χαράς. Ακόμη και ο θάνατος γίνεται ανάσταση και ζωή, για όποιον πιστεύει. Όταν βλέπουμε να θεωρείται ως ουσία η ψεύτικη εικόνα που γεννούν τα λόγια, ότι ο άνθρωπος μόνο αν ζει στις συνθήκες του παρόντος πολιτισμού προσαρμοσμένος και έχει χρήματα, μπορεί να είναι ευτυχισμένος, κι εμείς διαπιστώσαμε πόσο κίβδηλος είναι αυτός ο δρόμος, τότε ας δοξάζουμε το Θεό για λίγα ή τα ελάχιστα που επέτρεψε να έχουμε, με δικαιοσύνη και κόπο, και ας απορρίπτουμε την επιθυμία που μας κάνει να απορρίπτουμε την αγάπη, την δίψα για δόξα, που δεν μας επιτρέπει να είμαστε ταπεινοί κι ελεύθεροι και την άγνοια, που προέρχεται από την έλλειψη πνευματικής παιδείας.
Ο Άγιος πέτυχε το δρόμο αυτό σπουδάζοντας στην έρημο την κοινωνία με το Θεό, τον αγώνα εναντίον των παθών και τη χαρά να αντέχει στις όποιες λύπες, που του προκαλούσαν άνθρωποι και δαίμονες. Το παράδειγμα ας μας κάνει να στηριχτούμε αλλού, στη σχέση και την κοινωνία με το Θεό εν τη Εκκλησία, στη δύσκολη εποχή μας. Αλλού είναι η ευτυχία.
Κέρκυρα, 17 Ιανουαρίου 2013
«Δεν είναι ο πλούτος που κάνει ευτυχισμένο τον άνθρωπο, αλλά η αρετή της ψυχής, η οποία σώζει και μετά θάνατον όσους την έχουν αποκτήσει»...
«Όταν βλέπεις όσους στηρίζονται στα λόγια και στα χρήματα, να δοξάζεις το Θεό και για τα λίγα που σου έχει δώσει. Αυτό είναι το χειρότερο πάθος της ψυχής, καθώς και η επιθυμία, η δόξα και η άγνοια».
Πόσο μπορούν αυτοί οι τρεις λόγοι του Αγίου Αντωνίου να αγγίξουν τη ζωή μας;
Για να αλλάξουμε προσανατολισμό, χρειάζεται να εμπιστευθούμε αληθινά το θέλημα του Θεού, να στραφούμε προς την ζωή της αρετής, όχι εξωτερικά, αλλά εσωτερικά. Στους πειρασμούς και τις λύπες να αντιτάσσουμε την υπομονή και την προσδοκία της χαράς. Ακόμη και ο θάνατος γίνεται ανάσταση και ζωή, για όποιον πιστεύει. Όταν βλέπουμε να θεωρείται ως ουσία η ψεύτικη εικόνα που γεννούν τα λόγια, ότι ο άνθρωπος μόνο αν ζει στις συνθήκες του παρόντος πολιτισμού προσαρμοσμένος και έχει χρήματα, μπορεί να είναι ευτυχισμένος, κι εμείς διαπιστώσαμε πόσο κίβδηλος είναι αυτός ο δρόμος, τότε ας δοξάζουμε το Θεό για λίγα ή τα ελάχιστα που επέτρεψε να έχουμε, με δικαιοσύνη και κόπο, και ας απορρίπτουμε την επιθυμία που μας κάνει να απορρίπτουμε την αγάπη, την δίψα για δόξα, που δεν μας επιτρέπει να είμαστε ταπεινοί κι ελεύθεροι και την άγνοια, που προέρχεται από την έλλειψη πνευματικής παιδείας.
Ο Άγιος πέτυχε το δρόμο αυτό σπουδάζοντας στην έρημο την κοινωνία με το Θεό, τον αγώνα εναντίον των παθών και τη χαρά να αντέχει στις όποιες λύπες, που του προκαλούσαν άνθρωποι και δαίμονες. Το παράδειγμα ας μας κάνει να στηριχτούμε αλλού, στη σχέση και την κοινωνία με το Θεό εν τη Εκκλησία, στη δύσκολη εποχή μας. Αλλού είναι η ευτυχία.
Κέρκυρα, 17 Ιανουαρίου 2013
π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός
http://themistoklismourtzanos.blogspot.gr/2013/01/blog-post_16.html καί http://blogs.sch.gr/kantonopou/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου