του Στρατή Ανδριώτη
Πολλοί συνάνθρωποί μας, αγωνιούν και προβληματίζονται "επίμονα" για τα αίτια που προκάλεσαν την κρίση στη χώρα μας και αναλίσκονται σε χρόνιες και ανούσιες συζητήσεις, ξοδεύοντας μελάνια για μακροσκελή δήθεν άρθρα, αναζητώντας διεξόδους στα προβλήματα που προκάλεσε η προβληματικότητα πολλών πολιτικών, που εκτελώντας διατεταγμένες εντολές, πειραματίζονται "λύσεις" σε βάρος του λαού μας, καθώς και αρκετών δημοσιογράφων που εφευρίσκουν ειδήσεις που αποπροσανατολίζουν, με τελικό θύμα της όλης υπόθεσης τον κόσμο να ψάχνεται γενικώς, πάσχοντας μέσα στην αβεβαιότητα και την φτώχεια του...
Είναι αληθές, ότι η μεγαλύτερη αιτία που προκάλεσε την κρίση, είναι το γεγονός ότι ξεφύγαμε από τον δρόμο του Θεού. Ζούμε μακράν του θελήματός Του και όχι μονάχα αυτό, αλλά το χειρότερο είναι ότι είμαστε η μόνη -ίσως- χώρα που πολλοί άθλιοι εξυβρίζουν τόσο πολύ τα θεία, λες και φταίει ο Θεός για το καθημερινό χάλι και την αποκοτιά τους. Είναι τόση πολύ η αμαρτωλότητα που περιβάλλει τους ανθρώπους και την κοινωνία μας, που κυριολεκτικά αναδύεται από τη γη προς τα ουράνια μια μπόχα. Άνθρωποι παραδωμένοι στα αμαρτωλά πάθη τους, φονεύουν, πορνεύουν, κλέβουν, εξαπατούν, ψεύδονται ασύστολα, αλληλοκατηγορούνται, μισούνται εξυβρίζονται, χτυπιούνται, εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλος, και καταχράζονται τους συνανθρώπους τους και το κράτος.
Ποιούς, άραγε, να λυπηθεί ο Θεός; Τους μοιχούς και τις μοιχαλίδες; Τους δολοφόνους αγέννητων παιδιών, που οι ίδιοι ως "γονείς" σκοτώνουν τις ζωούλες τους; Όλους αυτούς που ζουν σε βάρος των συνανθρώπων τους, χωρίς να δίνουν καμία σημασία για τους φτωχούς, τους ασθενείς, τους νέους, τους ηλικιωμένους και τον υπόλοιπο κόσμο;
Θα πρέπει να κατανοηθεί ότι η ζωή δεν είναι μια διαρκής καλοπέραση. Μερικές φορές ο άνθρωπος επιτρέπεται να δοκιμασθεί, διότι όταν ζει αμέριμνα ξεχνάει τον Θεό και αμαρτάνει, θεοποιεί το εγώ του και γίνεται απάνθρωπος. Όλοι σήμερα παραδέχονται ότι μας χρειαζόταν η κρίση ως μια μορφή δοκιμασίας, γιατί είχαμε ξεφύγει και παραστρατήσει πολύ. Μας είχαν κυριεύσει ο εγωϊσμός, η οίηση, η υπερηφάνεια, η κενοδοξία, η φιλαργυρία και όλα τα πάθη, κάνοντας την κοινωνία μας μια διαρκή κόλαση. Και το χειρότερο είναι ότι κανείς δεν καταλάβαινε ότι αμάρτανε και ότι πορευόταν στην απώλεια. Εν τέλει, όλοι απορούσαν, για το πως μας ανέχεται ακόμα ο Θεός. Ο Θεός που όμως δεν είναι τιμωρός, αλλά περιμένει την μετάνοια και την επιστροφή μας.
Δεν αποτελεί υπερβολή αυτό που λέγεται: Ότι η χώρα μας υπάρχει, χάριν των προσευχών κάποιων αγίων ανθρώπων και ειδικότερα στην προστασία της Παναγίας, που το σπίτι της βρίσκεται σ' αυτή τη χώρα, στο Άγιον Όρος, καθώς και στις πρεσβείες των Αγίων που διαρκώς μεσιτεύουν στον Θεό για τη σωτηρία των ανθρώπων, διότι αυτό είναι το ζητούμενο και η ουσία της ζωής μας. Η χώρα μας υπάρχει, διότι στις Αγίες Τράπεζες των Ορθοδόξων Εκκλησιών της, τελείται το αληθέστερο και το σημαντικότερο γεγονός επί της γης. Τελείται το Μυστήριο της Αληθινής ζωής, γι' αυτό και η Ελλάδα μας προστατεύεται και υπάρχει ακόμα. Γιατί η χώρα αυτή είναι καθαγιασμένη με το Αίμα των Αγίων της χριστιανικής πίστεως. Γι΄αυτό και μόνο το λόγο οι καταχθόνιες δυνάμεις έχουν βαλθεί να σβήσουν από προσώπου γης τους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Διότι, φυλάττουν την Αλήθεια του Χριστού και Θεού μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου