Πρίν από χρόνια, άκουσα για κάποιον ευλαβή ιερέα, τον π. Ιωάννη, εφημέριο σε κάποιο ακριτικό χωριό της Μακεδονίας, τον οποίο και συνάντησα το 2002, στο κρεβάτι γιατί ήταν άρρωστος. Το πρόσωπό του όμως ήταν γλυκύτατο, ιλαρό και φωτεινό.
Με αφορμή το βιβλίο « Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία», μου διηγήθηκε με πολλή ταπείνωση και δάκρυα ένα βίωμά του, που του έλεγε για πρώτη φορά...
«Κάποιο βράδυ προσευχόμουν με εκατοντάδες κομποσχοίνια των 100 κόμπων στο όνομα της Θεοτόκου, λέγοντας «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον με ή σώσον ημάς» και πότε-πότε διέκοπτα και έλεγα τους Χαιρετισμούς Της. Ύστερα από μια τέτοια αγρυπνία 7 ωρών ενεφανίσθει εντελώς ξαφνικά μπροστά μου η Υπεραγία Θεοτόκος, η Παναγία μας, μέσα σε διάχυτο ολόλαμπρο φως. Αλλά δεν ήταν Μόνη Της! Την πλαισίωναν δεξιά και αριστερά πολλές νέες κοπέλες ως αιθέριες, αλλά ζώσες, υπάρξεις, που όλες μαζί έψαλλαν εναλλάξ αλλά μελωδικότατα πότε το « Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτέ», πότε το «Άξιον Εστί», πότε το «Θεοτόκε Παρθένε» και άλλους Θεομητορικούς ύμνους. Η καρδιά μου –άγνωστο πώς- τις ανεγνώριζε σχεδόν όλες. Ο ένας χορός αποτελείτο από Μάρτυρες γυναίκες όπως: Η αγία Κυριακή, η αγία Βαρβάρα, η αγία Παρασκευή, Η αγία Αικατερίνη, η αγία Γλυκερία, η αγία Λουκία, Η αγία Καλλιόπη, η αγία Μαρίνα, η αγία Μαρκέλλα... Ο δε άλλος χορός αποτελείτο από άγιες γυναίκες, που διέλαμψαν οσιακώς στην επίγεια ζωή τους με τα σκληρά ασκητικά τους παλαίσματα, όπως: Η οσία Μαρία η Αιγυπτία, Η αγία Μακρίνα, η αδελφή του Μεγάλου Βασιλείου, Η αγία Ισιδώρα, η αγία Μεθοδία, η αγία Θεοκτίστη, Η αγία Συγκλητική, η αγία Φεβρωνία, Η αγία Κασσιανή, η αγία Ιούστα και άλλες πολλές. Κάποια στιγμή η Παναγία μας απευθυνόμενη σ’ εμένα τον ελεεινό είπε με την ουράνια φωνή Της: -Πάτερ Ιωάννη και όλοι οι Λειτουργοί του Υψίστου, να με επικαλήσθε!!! Να με επικαλήσθε κάθε μέρα και εγώ ακούω!!! Και θα έρχομαι πάντοτε προς βοήθεια σας!!! Και το θεϊκό όραμα χάθηκε από μπροστά μου κι΄ εγώ λιποθύμησα γιατί δεν άντεξα ούτε στην συγκίνηση ούτε την χαρά ούτε την ανέκφραστη ουράνια γλυκύτητα της θείας παρουσίας Της σε μένα τον ελεεινό, που είμαι ο τελευταίος παπάς της Ελλάδος, «σκωλήκων βρώμα και δυσωδία». Και όλη αυτή η διήγηση, που ήταν ακάλυπτη στην διάστασή της, την έκανε ο π. Ιωάννης, όπως προαναφέραμε, με πολλά δάκρυα, αναφιλητά και λυγμούς. Την ευχή του να έχουμε.
http://o-tiron.blogspot.com/2009/08/blog-post_22.html«Κάποιο βράδυ προσευχόμουν με εκατοντάδες κομποσχοίνια των 100 κόμπων στο όνομα της Θεοτόκου, λέγοντας «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον με ή σώσον ημάς» και πότε-πότε διέκοπτα και έλεγα τους Χαιρετισμούς Της. Ύστερα από μια τέτοια αγρυπνία 7 ωρών ενεφανίσθει εντελώς ξαφνικά μπροστά μου η Υπεραγία Θεοτόκος, η Παναγία μας, μέσα σε διάχυτο ολόλαμπρο φως. Αλλά δεν ήταν Μόνη Της! Την πλαισίωναν δεξιά και αριστερά πολλές νέες κοπέλες ως αιθέριες, αλλά ζώσες, υπάρξεις, που όλες μαζί έψαλλαν εναλλάξ αλλά μελωδικότατα πότε το « Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτέ», πότε το «Άξιον Εστί», πότε το «Θεοτόκε Παρθένε» και άλλους Θεομητορικούς ύμνους. Η καρδιά μου –άγνωστο πώς- τις ανεγνώριζε σχεδόν όλες. Ο ένας χορός αποτελείτο από Μάρτυρες γυναίκες όπως: Η αγία Κυριακή, η αγία Βαρβάρα, η αγία Παρασκευή, Η αγία Αικατερίνη, η αγία Γλυκερία, η αγία Λουκία, Η αγία Καλλιόπη, η αγία Μαρίνα, η αγία Μαρκέλλα... Ο δε άλλος χορός αποτελείτο από άγιες γυναίκες, που διέλαμψαν οσιακώς στην επίγεια ζωή τους με τα σκληρά ασκητικά τους παλαίσματα, όπως: Η οσία Μαρία η Αιγυπτία, Η αγία Μακρίνα, η αδελφή του Μεγάλου Βασιλείου, Η αγία Ισιδώρα, η αγία Μεθοδία, η αγία Θεοκτίστη, Η αγία Συγκλητική, η αγία Φεβρωνία, Η αγία Κασσιανή, η αγία Ιούστα και άλλες πολλές. Κάποια στιγμή η Παναγία μας απευθυνόμενη σ’ εμένα τον ελεεινό είπε με την ουράνια φωνή Της: -Πάτερ Ιωάννη και όλοι οι Λειτουργοί του Υψίστου, να με επικαλήσθε!!! Να με επικαλήσθε κάθε μέρα και εγώ ακούω!!! Και θα έρχομαι πάντοτε προς βοήθεια σας!!! Και το θεϊκό όραμα χάθηκε από μπροστά μου κι΄ εγώ λιποθύμησα γιατί δεν άντεξα ούτε στην συγκίνηση ούτε την χαρά ούτε την ανέκφραστη ουράνια γλυκύτητα της θείας παρουσίας Της σε μένα τον ελεεινό, που είμαι ο τελευταίος παπάς της Ελλάδος, «σκωλήκων βρώμα και δυσωδία». Και όλη αυτή η διήγηση, που ήταν ακάλυπτη στην διάστασή της, την έκανε ο π. Ιωάννης, όπως προαναφέραμε, με πολλά δάκρυα, αναφιλητά και λυγμούς. Την ευχή του να έχουμε.
και leimwnas.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου