της πόρνης γυναικός, της αλειψάσης τον Κύριο μύρο
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στον Λόγο του περί της πόρνης που πήγε στην οικία του Σίμωνος, όπου είχε καλεσθεί ο Κύριος, ομιλεί για την εξ όλης της καρδίας εξομολόγησής της σ’ Εκείνον για τα όσα έπραξε, αναφέροντας και τις σκέψεις αυτής της αμαρτωλής γυναικός: «…Των ανθρώπων άρεσα τόσους χρόνους, τώρα είναι πρέπον να αρέσω και του Θεού μου του Αγίου, με ψυχή καθαρά και πίστη αγία, να καθαρισθώ απ’ Αυτόν. Για την μισούμενη αμαρτία άρεσα στους ανθρώπους, τώρα ας αρέσω και στον ευεργέτη μου με την μετάνοια…»...
»Αυτή η γυνή, παραφύλαγε τον καιρό και είχε στην ψυχή της σφοδρή προθυμία πότε να πλησιάσει στον Χριστό, και αγκαλιάζοντας τους πόδας Του να τους φιλήσει με πολλή σπουδή…
Καί λέγει πάλι: «…όπως είδα αιφνιδίως εκείνον τον Άγιο ιατρό, ο οποίος τώρα στον καιρό μας φάνηκε στην γη, παρευθύς η ψυχή μου έγινε δεδουλωμένη και αιχμάλωτος πίσω της αμόλυντης Μορφής Του, διότι είδα με τους οφθαλμούς μου ιατρείες φοβερές και σημεία υπερθαυμάσια και πολλή συμπάθεια σ’ Αυτόν. Αμαρτωλούς δέχεται, τελώνες πλησιάζει, λεπρούς και ασεβείς συναναστρέφεται και δεν τους διώχνει, δεν οργίζεται για εκείνους οι οποίοι πηγαίνουν μπροστά Του. Πάνω απ’ όλα, νεκρούς ανασταίνει και κάθε δαιμονική φύση εκδιώκει από τους δαιμονιζομένους και μόνο με τον Λόγο Του κάμνει όλα αυτά. Βλέποντας αυτά εγώ, τρόμαξα και είπα στον λογισμό μου. Τι θέλω να ζω εγώ η δυστυχής και δεν πάω πλησίον Του; Η αμαρτία μου είναι πολλή και μεγάλη, λοιπόν μην αμελείς, διότι ουδέποτε μέλλεις να βρεις άλλον τέτοιο καιρό, ούτε άλλον ιατρό τόσο φιλάνθρωπο. Εγώ έτσι πιστεύω, ότι αυτός είναι Θεός, ο φαινόμενος είναι μέγας εξουσιαστής, μόνο με τον Λόγο Του όλους τους ιατρεύει, αμαρτίες συγχωρεί με πάσα εξουσία…
»Γνωρίζω τούτο αληθώς, ότι μόνο αν τον πλησιάσω, παρευθύς με αγιάζει και καθαρίζει από όλες τις αμαρτίες μου, διότι είναι ουράνιος και αμόλυντος, είναι Χριστός ο Θεός…
»Ως Θεός όπου είναι, βλέπει τον λογισμό της καρδίας μου και γνωρίζει γιατί εγώ αγόρασα μύρο. Το γνωρίζεις, σου λέγω, Κύριε, για να έλθω να προσπέσω στους πόδας της αγίας Σου Θεότητας, να σωθώ. Γνωρίζω, ότι είσαι Θεός Άγιος και με την δική Σου ευσπλαχνία τους σώζεις όλους. Μόνο με το ότι Σε είδα στους δρόμους πίστεψα, διότι τα πάντα μπορείς να κάμεις. Χάρισέ με τούτο, Σωτήρ, να έλθω να μπω χωρίς κάποιου φόβου και εμποδίου εκεί όπου κάθεσαι…
Η γυνή, έφθασε στον οίκο, όπου καθόταν ο Χριστός… εισήλθε μέσα και Τον πλησίασε, άγγιξε την αγία Του κορυφή και χύνοντας το αγγείο του μύρου στην κεφαλή Του, γέμισε όλη η οικία από την ευωδία του μύρου και κλίνοντας την κεφαλή της με την καρδιά της προς του πόδας Του, που με στεναγμούς και πολλά δάκρυα έβρεχε, τους καταφιλούσε με μεγάλη χαρά και πόθο πολύ. Σφουγγίζοντας αυτούς με τις τρίχες της κεφαλής της έλεγε: «…θέλοντας να σωθώ πρόσπεσα σε Σένα, καθώς και οι τελώνες και οι αμαρτωλοί. Δέξου Χριστέ, τις πηγές των δακρύων μου, η τόλμη μου ας λογισθεί παράκληση και η αναισχυντία μου προσευχή, το μύρο η υπέρτατή Σου συμπάθεια και δικός μου φωτισμός της καρδίας μου η μετάνοια… Πρόβατο είμαι της ποίμνης Σου, χαμένο. Γι’ αυτό επέστρεψέ με από των αμαρτιών. Περιστερά είμαι, φιλάνθρωπε, και αρπάχθηκα από κακό γεράκι. Η καρδία μου για την δική Σου χαρά σκιρτά, διότι θέλω να γίνει παράδειγμα καλό των αμαρτωλών, για τους οποίους ήρθες να τους σώσεις. Διέλυσε το χρέος των αμαρτιών μου, όπως και εγώ έλυσα τους πλοκάμους της κεφαλής μου. Γνωρίζεις των αμαρτιών μου το πλήθος, μη με αποδιώξεις την πόρνη Εσύ, ο οποίος γεννήθηκες από Παρθένο. Μην παραδείς τα δάκρυά μου, η χαρά των Αγγέλων. Δέξου, Δέσποτα, τους στεναγμούς της καρδίας μου, δέξου με μετανοούσα και δώσε μου την συγχώρηση των αμαρτιών μου και σώσε με…
»Ω εξομολόγηση πόρνης; Ω πίστη γυναικός! Ποιος από εμάς εξομολογήθηκε έτσι τις αμαρτίες του, όπως αυτή;…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου