Η βλασφημία

«Φοβηθείτε, αδελφοί, την κόλαση και τιμωρία που περιμένει τους βλάσφημους μετά θάνατον και σταματήστε να βλασφημείτε. Φοβηθείτε τη μεγαλειότητα και βασιλεία του Παντοκράτορος και Παντοδύναμου Θεού και από δω και μπρος μην τολμάτε να ανοίγετε το στόμα και να βλασφημείτε το όνομά Του, που δοξολογείται απ’ όλους τους Αγγέλους και Αρχαγγέλους και ότι έχει σχέση μ’ Αυτόν...

Πρώτον, γιατί καθώς εκείνος που ρίχνει πέτρα στον ουρανό γυρίζει η πέτρα και τον χτυπά στο κεφάλι, έτσι και όποιος βλασφημεί τον Θεό δεν βλάπτει Αυτόν, αλλά τον εαυτό του και κολάζει την ψυχή του. Και δεύτερον, γιατί ο Θεός δεν υποφέρει τις βλασφημίες σας και οργίζεται εναντίον σας και σας παιδεύει με διάφορους τρόπους».

 (Αγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης)

«Με τι στόμα, ανόητε και πονηρέ άνθρωπε, τολμάς και βρίζεις το όνομα του Θεού. Δεν φοβάσαι, τρισάθλιε, μήπως ανοίξει η γη και σε καταπιεί; Ο διάβολος δεν τολμά να βρίσει το όνομα του Θεού, γιατί φοβάται μήπως πέσει αστραπή και τον κάψει. Και συ, άγνωστε άνθρωπε, ανοίγεις αυτό το καταραμένο σου στόμα και παραδίδεις το όνομα του Θεού; Αλοίμονο σ’ εκείνους που βλασφημούν το όνομά Του, γιατί θα τους καίει ο πύρινος ποταμός πάντοτε… Ένας άνθρωπος να με βρίσει, να σκοτώσει τον πατέρα μου και τη μητέρα μου, τον αδελφό μου και ύστερα να μου βγάλει το μάτι, έχω χρέος ως Χριστιανός να τον συγχωρήσω. Αν όμως, μου βρίσει τον Χριστό μου και την Παναγία μου, δεν θέλω να τον βλέπω. Και σας, πως βαστά η καρδιά σας να συναναστρέφεστε με τέτοιους;». 

(Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός)

Στο βιβλίο «Η βλασφημία» του π. Αθανασίου Γιουσμά, επισημαίνεται ότι: «Ο διάβολος έχει κάνει ή μπορεί να κάνει όλες τις αμαρτίες εκτός από μία. Δεν έχει βλασφημήσει ποτέ το όνομα του Θεού. Κι αυτό το βλέπουμε από τις περιπτώσεις των δαιμονισμένων μέσα στην Καινή Διαθήκη. Τα δαιμόνια προσκυνούν τον Χριστό και φρίττουν μπροστά Του. Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο διαβάζουμε πως δύο δαιμονισμένοι βγαίνοντας από τα μνημεία, καθώς αντίκρισαν τον Ιησού, «έκραξαν λέγοντες, τι ημίν και σοι, Ιησού Υιέ του Θεού; Ήλθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημάς;… οι δε δαίμονες παρεκάλουν αυτόν…» (Ματθ. 8, 29-31). Τι ειρωνεία, οι δαίμονες Τον παρακαλούσαν, και εμείς Τον βλασφημούμε!