Ποιος είδε κράτος λιγοστό σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να ξοδεύει και πενήντα να μαζεύει;
να τρέφει όλους του αργούς να 'χει επτά πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα και δόξας τόσα μνήματα;
Να 'χει κλητήρες για φρουρά και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ' αυτή τηγη μασκαρευτήκαν, ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν, δεν ξέρουμε τι λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι, κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει,
κι από προσπάπου κι από παππού, συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-, να παριστάνει τον Ευρωπαίο,
στα δύο φορώντας τα πόδια που 'χει, στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.
Δυστυχία σου Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς,
ω Ελλάς ηρώων χώρα, τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου