Αληθώς ανέστη ο Κύριος

του Στρατή Ανδριώτη

Ο Χριστός Σταυρώθηκε εκουσίως και απέθανε για να σώσει και να ζωογονήσει τον άνθρωπο, νεκρώνοντας την αμαρτία. Δύο μαθητές Του, ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος, ενταφίασαν το σώμα Του σε τάφο που έκλεισαν με λίθο μεγάλο. Εκεί ετάφη για να αναστήσει τον άνθρωπο. Οι αρχιερείς των Ιουδαίων, φοβούμενοι ότι ο Χριστός είχε πει «μετά τρεις ημέρας εγείρομαι», ζήτησαν από τον Πιλάτο να φρουρηθεί ο τάφος. Πρωτοφανές! Μια ολόκληρη κουστωδία από έμπειρους στρατιώτες σφράγισε τον τάφο και φύλαγε να μη φύγει ο νεκρός! Κάθε πλημμελή εκτέλεση καθήκοντος και απώλεια φρουρούμενου σήμαινε σταύρωση!...

Όμως, το πρωΐ της Κυριακής ο τάφος βρέθηκε κενός. Οι Μυροφόρες γυναίκες όταν πήγαν στον τάφο, έγινε σεισμός μεγάλος. Οι φρουροί φοβήθηκαν γενόμενοι ως νεκροί. Ο Άγγελος που απεκύλησε το λίθο είπε στις γυναίκες: «Μη φοβείσθε. Ξέρω ποιόν ψάχνετε να βρείτε. Τον Ιησούν. Μα δεν θα τον βρείτε. Γιατί Αναστήθηκε. Ελάτε να ιδείτε με τα ίδια σας τα μάτια τον τόπο που τον είχαν βάλει! Και τρέξατε να το αναγγείλετε στους Μαθητές Του». Στο δρόμο εμφανίσθηκε ο Χριστός, τις χαιρέτησε, τις καθησύχασε, δίνοντας εντολή να αναγγείλουν το Θαύμα. Όμως, «…ότι Εσταυρώθη και ετάφη ήταν σχεδόν σε όλους γνωστό, ότι Ανέστη όμως, κανείς δεν Τον είδε εκτός από λίγους» (Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος).

Όπως επισημαίνει ο Νικοπόλεως Μελέτιος, δύο εκδοχές υπάρχουν: α) Η εξήγηση των Μαθητών, ότι ο Χριστός Αναστήθηκε εκ νεκρών. Τον είδαν, συνομίλησαν, έφαγαν μαζί Του, β) η επίσημη θέση των Εβραίων ότι Τον Ιησού τον έκλεψαν επίτηδες οι Μαθητές Του, όταν είχαν αποκοιμηθεί οι φρουροί, για να φτιάξουν θρησκεία! Σ’ αυτό το επιχείρημα του Καϊάφα απαντά ο Άγ. Αυγουστίνος: «Τί λες, ανόητε! …Ανθρώπους αποκοιμισμένους έχεις μάρτυρες; …Αν οι στρατιώτες είχαν αποκοιμηθεί, τί είδαν; Αν τους είδαν, πώς δεν τους έπιασαν; Και αν δεν είδαν, τί σόϊ μάρτυρες είναι»; Πείθετε κανείς από την εξήγηση των Εβραίων; Αν οι Μαθητές πίστευαν ότι θα αναστηθεί ο Χριστός δεν χρειαζόταν να Τον κλέψουν και αν δεν πίστευαν γιατί να Τον κλέψουν; Ποιος θα ξέφευγε της επιτήρησης των φρουρών για να Τον κλέψει; Ποιος θα καθόταν να ξεκολλήσει τα οθόνια από το Σώμα του Χριστού και θα τα άφηνε άθιχτα όπως πριν; Πως για έναν νεκρό θα πείθονταν πόλεις, λαοί, βασιλείς, τύραννοι, φιλόσοφοι, ρήτορες; Όμως, και να ήθελαν μπορούσαν να Τον κλέψουν; Ο Ιερός Χρυσόστομος λέγει: «…Εσφραγίσθη ο τάφος και ετέθη υπό φρούρηση! Μπορεί με τέτοιες συνθήκες να γίνει λοβιτούρα; Και να, με τέτοιες συνθήκες ευρίσκουν τον τάφο κενό!... Τον έκλεψαν! Λένε. Πότε τον έκλεψαν; Το Σάββατο, που δεν τους επέτρεπαν ούτε να βγουν από το σπίτι τους; Και έστω τον νόμο τον έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια; Πώς ετόλμησαν να το σκεφθούν, να πάνε να κλέψουν εκείνον που φρουρούσε μια ολόκληρη κουστωδία; Και μάλιστα άνθρωποι τόσο δειλοί; Αλλά έστω και αυτό το έκαμαν! Για ποιο λόγο; Για να ειπούν, πώς αναστήθηκε; Φθάνει να ειπεί κανείς ένα τέτοιο πράγμα; Με τί θα έπειθαν τον κόσμο, ότι πράγματι αναστήθηκε; Τί θα του έλεγαν; Με τί θα το απεδείκνυαν;». Πράγματι, πως θα έπειθαν 11 αμόρφωτοι φτωχοί βιοπαλαιστές, καταγόμενοι από έθνος μισούμενο, φοβισμένοι, που ο πιο θαρραλέος δείλιασε μπροστά σε μια υπηρέτρια.

Η Ανάσταση αποδεικνύεται από την μετέπειτα ζωή των Μαθητών, οι οποίοι αγαπούσαν τον Χριστό όσο ήταν κοντά τους, αλλά όταν Σταυρώθηκε, Τον αρνήθηκαν. Μόνο όταν Τον είδαν Αναστημένο, πίστεψαν καί από δειλοί έγιναν άφοβοι μέχρι θανάτου. Με ειλικρίνεια περιέγραψαν στο Ευαγγέλιο όλα τα γεγονότα χωρίς να αποκρύψουν τις αδυναμίες, ή να πουν κακό λόγο για τους εχθρούς τους. Αποκορύφωμα οι περιγραφές της Σταύρωσης που καταγράφει ψυχρά τα βασανιστήρια, τους χλευασμούς, τις ύβρεις χωρίς να ωραιοποιείται ο Χριστός και της Αναστάσεως που προβάλλεται διακριτικά και ταπεινά χωρίς διθυράμβους κατά των εχθρών. Έζησαν χωρίς να κερδίσουν απολύτως τίποτα, παρά μόνο φτώχεια, διωγμούς, βασανιστήρια, φυλακές, μαρτυρικό θάνατο. Αν ήταν ψέματα η Ανάσταση του Χριστού ποιόν θα έπειθαν; Ένας εάν δείλιαζε μπροστά στα μαρτύρια, θα αποκαλυπτόταν αν ήταν σκευωρία. Κι όμως υπέμειναν τα πάντα μέχρι τέλους. Ο Απόστολος Παύλος λέγει: «Ο Θεός εμάς τους Αποστόλους μας έβαλε σε όλη μας την ζωή να μοιάζουμε με κατάδικους σε θάνατο που περιμένουν την εκτέλεση, σαν να είμαστε οι χειρότεροι άνθρωποι του κόσμου! Μέχρι την στιγμή αυτή δεν έχομε όχι να διασκεδάσομε, αλλά ούτε να φάμε. ούτε να πιούμε, ούτε να ντυθούμε! ...Μας βρίζουν. Μας κατατρέχουν. Μας βλασφημούν. Καταντήσαμε τα σκουπίδια του κόσμου. Ζούμε με την κοινή καταφρόνηση όλων. Σαν να είμαστε καθάρματα». Με μόνη ανταμοιβή ότι: «Αξιώθηκα και είδα τον Χριστό. Τον είδα μέσα στο φως της θείας δόξης Του. Και ο Χριστός μου μίλησε. Εμένα του αμαρτωλού∙ του χειρότερου από όλους! Και δεν τόλμησα να παρακούσω σε μια τέτοια ουράνια οπτασία και εντολή. Και από τότε γυρίζω όλον τον κόσμο και κηρύττω. Και είμαι πρόθυμος όχι μόνο να ιδώ τον εαυτό μου στα σίδερα της φυλακής, αλλά και να με εκτελέσουν σαν κακούργο υπέρ του Ονόματος του Κυρίου Ιησού».

Όλοι κήρυτταν ότι ο Χριστός είναι ο Θεός. Αρκούσε να αρνηθούν αυτή την Αλήθεια για να γλιτώσουν τον θάνατο. Πάντες, εκτός του Ιωάννη, είχαν μαρτυρικό θάνατο. Τον Πέτρο, τον Ανδρέα, τον Σίμωνα, τον Βαρθολομαίο τους σταύρωσαν! Τον Ματθαίο τον έκαψαν ζωντανό. Τους δύο Ιάκωβους τους έσφαξαν. Τον Φίλιππο τον κρέμασαν ανάποδα. Τον Ιούδα τον Θαδδαίο και τον Θωμά τους σκότωσαν με τόξα. Ο Ματθίας πέθανε από τα βασανιστήρια. Ομοίως θανατώθηκαν εκατομμύρια μάρτυρες για την πίστη τους στον Αναστημένο Χριστό! Ένας εξ’ αυτών ήταν ο εκατόνταρχος Λογγίνος, επικεφαλής των στρατιωτών, που όταν είδε κατά τη Σταύρωση του Χριστού ότι ο ήλιος εσκοτίσθη, η γη εσείσθη, οι πέτρες εσχίσθησαν, κεκοιμημένοι Άγιοι ηγέρθησαν, μετανοημένος εβόησε: «Αληθώς Θεού Υιός ην ούτος», ακολούθως αποκεφαλίσθηκε κηρύττοντας τον Χριστιανισμό και τιμάται από την Εκκλησία ως Άγιος (16 Οκτωβρίου)!

Κάποιοι πολέμιοι της Θεότητας του Χριστού, αγνοώντας τι είναι η σταύρωση αναρωτιούνται μήπως ο Χριστός δεν είχε πεθάνει στο Σταυρό, αλλά είχε χάσει τις αισθήσεις του, ξεγελάστηκαν οι στρατιώτες και οι Ιουδαίοι, Τον ενταφίασαν ζωντανό και έγινε νεκροφάνεια. Ο Χριστός τις δύο τελευταίες ημέρες ήταν καταβεβλημένος. Η αιμαθιδρωσία στο όρος Ελαιών δείχνει εξάντληση και πόνο από την αχαριστία των ανθρώπων. Ακολούθησαν βασανιστήρια, με χειρότερο το φραγγέλιο, ένα μαστίγιο που τα αιχμηρά αγκίστρια ξέσχιζαν τις σάρκες. Πως θα παρουσιαζόταν στους μαθητές Του; Τι εντύπωση θα προκαλούσε; Πως θα πίστευαν ότι αυτός ο καταματωμένος ήταν ο Αναστημένος Κύριος. Αν κάτι επιλήψιμο υπήρχε στην υπόθεση της ταφής θα το γνώριζαν πρώτοι οι Ιουδαίοι. Θα ενταφίαζαν ζωντανό το Σώμα του Χριστού αν δεν είχαν βεβαιωθεί; Το μόνο που δεν γνώριζαν ήταν το τι είχαν κάνει! Διότι Αυτός που Σταύρωσαν, απέθανε για να κατέλθει στον Άδη κηρύττοντας μετάνοια, σώζοντας τους κεκοιμημένους που είχαν έργα αγαθά.

Ιατρικά είναι αποδεδειγμένο ότι ο θάνατος στο σταυρό επέρχεται από ασφυξία, γιατί το βάρος του κρεμασμένου, σφίγγει το στήθος, σταματάει η λειτουργία της αναπνοής το πολύ εντός 6 λεπτών! Για να αργοπεθαίνει ο τιμωρούμενος, επινοήθηκε να καρφώνουν τα χέρια και τα πόδια του. Ο Χριστός επειδή ο ίδιος ηθέλησε, εξέπνευσε γρήγορα σε τρεις ώρες, κάτι που πιστοποιήθηκε από τους Ρωμαίους στρατιώτες που δεν τους ξέφευγε τίποτα. Όσοι αργούσαν να πεθάνουν τους έσπαζαν τα οστά, όπως τους δύο ληστές, επισπεύδοντας το θάνατο. Στον Χριστό, ένας πεπειραμένος στρατιώτης «λόγχη την πλευράν αυτού ένυξε, και ευθέως εξήλθε αίμα και ύδωρ», ξέροντας ότι σε κάθε νεκρό δημιουργείται υγρό από αίμα και ύδωρ στο χώρο του άνω διαφράγματος.

Κάποιοι άλλοι «φαντάσθηκαν» ότι δεν αναστήθηκε ο Χριστός. Μα αν συνέβαινε αυτό, οι Ιουδαίοι θα έδειχναν το Σώμα Του. Αφού δεν υπήρχε το Σώμα, σημαίνει ότι ο τάφος ήταν κενός! Επίσης, αν οι Μαθητές είχαν σκηνοθετήσει την Ανάσταση, δεν θα αναγγελλόταν από γυναίκες, διότι εκείνη την εποχή ήταν υποτιμητικό ακόμα και να μιλάει κανείς με γυναίκα. Μια άλλη επινόηση άθεων, είναι το να είχαν ψευδαισθήσεις οι Μυροφόρες επηρεάζοντας τους Μαθητές οι οποίοι πριν δουν Αναστημένο τον Χριστό ήταν αρνητικά προδιατεθειμένοι. Απόδειξη ο Θωμάς, που έδειξε σκεπτικισμό, αλλά όταν έβαλε το δάκτυλο «στον τύπον των ήλων» πίστεψε και είπε: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Οι Μαθητές όντως στη αρχή θεώρησαν την είδηση ως παραλήρημα των Μυροφόρων. Ο Χριστός όμως εμφανίσθηκε σε 2, σε 11, σε 100 σε 500 πρόσωπα ταυτόχρονα. Πως είναι δυνατόν να είχαν όλοι ψευδαισθήσεις; Οι εμφανίσεις του Χριστού έγιναν μέρα μεσημέρι, στο δρόμο προς Εμμαούς, σε κήπο, σε χωράφι, στη λίμνη όταν ψάρευαν. Τους ελέγχει, τους επιτιμά, τους διδάσκει, τρώνε μαζί ψάρι, κερήθρα με μέλι, Τον ψηλάφισαν με τα ίδια τους τα χέρια, τους έδωσε δύναμη να ευαγγελίσουν έθνη, να κάνουν θαύματα, να ανασταίνουν νεκρούς. Δεν γίνεται να είχαν ψευδαισθήσεις τόσοι άνθρωποι και αντί να παθαίνουν νευρικές κρίσεις, να χαίρονται συζητώντας! Αν είχαν ψευδαισθήσεις γιατί σταμάτησαν σε όλους μετά από 40 ημέρες;

Φυσικά, πάνω από όλα προέχει η πίστη, αλλά για τους δύσπιστους σύμφωνα με τα προαναφερθέντα πιστοποιείται ότι ο Χριστός που διώχθηκε και Σταυρώθηκε επειδή «Συ άνθρωπος ων, ποιείς σεαυτόν Θεόν», διαβεβαίωσε με την ταφή και την Ανάστασή Του περί της αθανασίας καταργώντας τον θάνατο.