Μνησικακία

Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

Δύο άνθρωποι, χριστιανοί μου, ήλθαν μία φορά καί εξωμολογήθησαν σε μένα, Πέτρος και Παύλος, καί να ιδείτε πώς τους διόρθωσα, καλά ή κακά. Εγώ σας φανερώνω την καρδιά μου. Μου λέγει ο Πέτρος: "Εγώ, πνευματικέ μου, από τον καιρόν οπού εγεννήθηκα έως τώρα, ενήστευσα, προσευχόμουν πάντοτε, έκαμνα ελεημοσύνες στους πτωχούς, έκτισα μοναστήρια, εκκλησίες και αλλά καλά έκαμα. Τον εχθρό μου δεν τον συγχωρώ"...

Εγώ τον αποφάσισα δια την κόλαση. Έρχεται ο Παύλος και μου λέγει: "Εγώ από τον καιρό οπού εγεννήθηκα ποτέ κανένα καλόν δεν έκαμα, αλλά μάλιστα έχω κάμει τόσα φονικά, επόρνευσα, έκλεψα, έκαψα εκκλησίες, μοναστήρια όλα τα κακά τα έκαμα, μα τον εχθρό μου τον συγχωρώ". Να ιδείτε τί έκαμα εγώ σ’ αυτόν. Ευθύς τον αγκάλιασα και τον εφίλησα του έδωσα την άδεια να μεταλάβει. Καλά τους διόρθωσα ή κακά; Φυσικά θέλετε να με κατηγορήσετε καί να μου ειπείτε: Ο Πέτρος οπού έκαμε τόσα καλά, και διότι δεν εσυγχώρησε τον εχθρό του, δια τόσον ολίγο πράγμα τον απεφάσισες δια την κόλαση; Καί τον Παύλο οπού έκαμε τόσα κακά και διότι συγχωρούσε τους εχθρούς του, τον εσυγχώρησες και του έδωκες την άδεια να μεταλάβει. Ναί, αδελφοί μου, έτσι έκαμα. Θέλετε να καταλάβετε με τί ομοιάζει ο Πέτρος; Καθώς μέσα σε 100 οκάδες αλεύρι βάνεις ολίγο προζύμι και έχει τόση δύναμη το προζύμι εκείνο, να γυρίσει και τις 100 οκάδες το ζυμάρι και να το κουφίζει όλο, έτσι είναι καί όλα τα καλά εκείνα οπού έκανε ο Πέτρος, με εκείνη την ολίγη έχθρα, οπού δεν εσυγχώρησε τον εχθρό του, τα γύρισε και τα έκαμε φαρμάκι του διαβόλου, και έτσι τον απεφάσισα δια την κόλαση. Ο Παύλος πάλι με τί ομοιάζει; Είναι ένας σωρός λιανόξυλα και βάνεις ένα μικρό κερί αναμμένο καί καίει όλο τον σωρό εκείνη η ολίγη φλόγα. Έτσι είναι όλα τα αμαρτήματα του Παύλου, ωσάν τον σωρό τα λιανόξυλα καί η συγχώρηση οπού έκαμε του εχθρού του είναι ωσάν το κερί, οπού έκαψε όλα τα λιανόξυλα, δηλαδή τις αμαρτίες, και τον απεφάσισα για τον παράδεισο.