Εις μνημόσυνον αιώνιον...

του Στρατή Ανδριώτη

Παπά Φώτης Λαυριώτης. Ο ακτήμων, ελεήμων, παραδοσιακός και ζηλωτής Ιερέας, που βίωνε την ασκητική ζωή. Ο πιστός, απλοϊκός, ανυπόδητος, απονήρετος, αγαθός, φιλάνθρωπος, αφιλάργυρος και πατριώτης κληρικός. Ο παιδικός παππούλης. Ο πτωχός εργάτης της Εκκλησίας που κοιμόταν καταγής και δεν τον πείραζαν ούτε τα άγρια ζώα. Ο κατά Χριστόν Σαλός...

 Ο ταπεινός Ιερέας της Ορθοδοξίας και τηρητής του Ορθοδόξου πνεύματος και φρονήματος. Της παράδοσης των νηστειών, των προσευχών, που ποτέ δεν παρέλειπε τις Ακολουθίες της Εκκλησίας καί απόφευγε τον καλλωπισμό και τον καθωσπρεπισμό της ενδυμασίας, προτιμώντας το ατημέλητο, το μπαλωμένο, το ρακένδυτο χωρίς να βρωμάει ποτέ. Ποιμαίνοντας χωρίς να φοβάται κανέναν, συμπεριφερόμενος σκληρά, επιτιμώντας την αμαρτία, αλλά αγαπώντας τους πάντες. Ο Ιερέας που βάπτιζε μουσουλμάνους, τουρκόγυφτους, Αλβανούς κ.α., βοηθούσε ακόμα και τους Βεδουΐνους στο Σινά, πάντρευε ζευγάρια που συζούσαν, έντυνε τους νεκρούς, τους διάβαζε όλη τη νύχτα και τελούσε σαρανταλείτουργα για τις ψυχές τους, κάνοντας ο ίδιος τις εκταφές, πλένοντας και καθαρίζοντας τα οστά των κεκοιμημένων αμισθί. Προσευχόταν και έστελνε χρήματα σε νέες και νέους που σπούδαζαν και υπηρετούσαν την πατρίδα. Μοίραζε τα λεφτά που του έδιναν σε αναξιοπαθούντες. Περιποιόταν με αγάπη τους αρρώστους και προσευχόταν γι’ αυτούς, μη διστάζοντας να περιποιηθεί ακόμα και Γερμανό τραυματία στην Κατοχή. Βοηθούσε άπορες και φτωχές, πολύτεκνες οικογένειες, καθώς και χήρες, ορφανά και τον κάθε πλησίον συνάνθρωπο, αγαπώντας ιδιαιτέρως τα παιδιά. Εξομολογούσε γυναίκες της αμαρτίας καί τις προέτρεπε σε μετάνοια, κοινωνώντας ακόμα και ετοιμοθάνατη πόρνη. Αγαπούσε υπέρμετρα τις αλησμόνητες πατρίδες. Έδινε εργασία σε φτωχούς εργάτες. Βοηθούσε φυλακισμένους. Δεν δεχόταν να ακούει βλασφημία. Παρότρυνε τους γιατρούς να μην κάνουν εκτρώσεις, ώστε να μην φονεύουν αγέννητα βρέφη. Θεωρούσε τους μασόνους παναίρεση.

Ο αγαπητός Ιερέας με τις κάθε είδους σαλότητες, που όλες οι πόρτες ήταν ανοιχτές για εκείνον. O πιστός στον Ιησού Χριστό, που δεν δίσταζε να φάει ακόμα και σκορπιό που είχε πέσει μέσα στο Αγιοπότηρο!!!

Παπά Φώτης Λαυριώτης, για τον οποίο ο Γέρων Παΐσιος έλεγε: «Ο παπά – Φώτης είναι άγιος άνθρωπος και αυτό είναι μεγάλη ευλογία για το νησί της Λέσβου».