Μέγας Ευθύμιος

Ο Μέγας Ευθύμιος αφιερώθηκε στον Θεό από μικρός, σπουδάζοντας τα ιερά γράμματα και δαπανώντας όλο τον χρόνο της νεότητός του στην μελέτη των Θείων Γραφών και στις διηγήσεις των αρετών των Αγίων. Ζούσε απλοϊκά, τηρώντας τους κανόνες της Εκκλησίας, ασκούμενος στην αγάπη, την πραότητα και την ταπεινοφροσύνη. Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος, όμως προτίμησε την ησυχία σ’ ένα ερημικό κελί πλησίον της Λαύρας Φαράν, έξω από την Ιερουσαλήμ και αργότερα σ’ ένα μεγάλο σπήλαιο. Γύρω του συγκεντρώθηκαν πολλοί Μοναχοί που με την καθοδήγησή του ζούσαν ασκητικά, χτίζοντας Μοναστήρια...

Με την διδασκαλία του ο Μέγας Ευθύμιος επανέφερε τους πλανεμένους στην Ορθοδοξία, κατανικώντας και αποστομώνοντας τους αιρετικούς. Όταν τελούσε την Θεία Λειτουργία, τον περιέβαλε Θεϊκό φως. Έβλεπε να συλλειτουργούν Άγγελοι και όταν κοινωνούσε τους αδελφούς, άλλους τους έβλεπε φωτεινούς και ωραίους και άλλους μαύρους και άσχημους, ανάξιους της Θείας Κοινωνίας. Δια των πρεσβειών του ο Θεός τέλεσε πολλά Θαύματα: Δαιμονιζόμενος, πορευόμενος προς τον Άγιο, ελευθερώθηκε από το δαιμόνιο που φοβήθηκε την δύναμή του. Φανερώθηκε στον ύπνο αγνώστου ασθενούς σε μακρινή χώρα που τον καλούσε να έρθει σ’ εκείνον για να τον θεραπεύσει ο Θεός και πράγματι θεραπεύτηκε! Με την προσευχή του, οι άδειες αποθήκες γέμιζαν τρόφιμα. Σταυρώνοντας στείρες γυναίκες, έλυε την ατεκνία. Σε καιρούς ανομβρίας, μόλις γονάτιζε για να προσευχηθεί και έσταζαν τα πρώτα του δάκρυα στη γη, ευθύς έπεφτε πλήθος βροχή. Με την προσευχή του έβγαζε νερό από την γη και ξεδιψούσε τους διψώντες. Γνώριζε από την όψη του κάθε ανθρώπου τους λογισμούς που είχε, τα πάθη και τον πόλεμο που του έκαναν οι δαίμονες. Νουθετούσε όσους είχαν άγριο πόλεμο στη σάρκα και έκλιναν στους αισχρούς και ρυπαρούς λογισμούς πέφτοντας στην αμαρτία, συμβουλεύοντάς τους να αντικρούουν τους κακούς λογισμούς και να τους διώχνουν από την διάνοιά τους εξ’ αρχής για να μην πορνεύουν με την ψυχή. Προγνώριζε ακόμα και τον επερχόμενο θάνατο της βασίλισσας Ευδοκίας, καθώς και την δική του τελευτή: «Όλη αυτή την εβδομάδα θα παραμείνω μαζί σας και το μεσονύκτιο του Σαββάτου χωρίζομαι από λόγου σας… Κύριος με καλεί από την παρούσα ζωή προς την μέλλουσα…». Μετά την κοίμησή του, διέσωσε ναυαγό που επικαλέσθηκε την βοήθειά του και κατέφθασε ευθύς περιπατώντας πάνω στα κύματα! Βαριά ασθενείς προσέτρεχαν με πίστη στο Μοναστήρι και στον τάφο του και λάμβαναν θαυματουργικά την ίαση.

Η Αγία ζωή του τον είχε καταστήσει κοινωνό της δόξης του Θεού.

σ.α.