Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ
«Οἱ πάντες δύνανται νά γευθοῦν τήν χαράν τοῦ Θαβωρίου Φωτός» ποῦ εἶναι «προοίμιον τῆς μελλούσης λαμπρότητος τῶν ἐκλεκτῶν», τό εἶδαν «οἱ ἔγκριτοι τῶν μαθητῶν, καθάπερ ἀκούεις ψάλλουσα τήν Ἐκκλησίαν». Εἶδαν «τήν οὐσιώδη τοῦ Θεοῦ καί ἀΐδιον εὐπρέπειαν, τήν ὑπέρφωτον τοῦ ἀρχετύπου κάλλους λαμπρότητα, αὐτό τό ἀνείδεον εἶδος τῆς θεϊκῆς ὡραιότητας, δί’ οὐ θεουργείται καί τῆς πρός πρόσωπον θεῖας ὁμιλίας καταξιοῦται ο ἀνθρωπος, αὐτήν τήν ἀΐδιον καί ἀδιάδοχον βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, αὐτό τό ὑπέρ νοῦν καί ἀπρόσιτον φῶς, φῶς οὐράνιον ἄπλετον ἄχρονον, ἀΐδιον, φῶς ἀπαστράπτων ἀφθαρσίαν, φῶς θεοῦν τούς θεωμένους... μία γάρ Χάρις Πατρός, Υἱοῦ καί Πνεύματος, ἤν εἰ καί σωματικοῖς ειδον οφθαλμοῖς, ἀλλά διανοιγείσιν...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου