Το Θαύμα των αιώνων

Ο Χριστός δεν έγραψε ποτέ κανένα βιβλίο, και όμως έχουν γραφτεί εκατομμύρια βιβλία γι' Αυτόν.

Δεν υπήρξε ποτέ στρατηγός και όμως τον ακολουθούν αμέτρητες στρατιές ανθρώπων.

Δεν ήταν «επιστήμονας», γιατρός και όμως Αυτός είναι ο πρώτος γιατρός ψυχών και σωμάτων και σ' Αυτόν καταφεύγει πλήθος πονεμένων, ακόμα και γιατρών.

Δεν έχτισε ποτέ σχολεία και, όμως, είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος και παιδαγωγός των αιώνων. Δεν έφτιαξε ποτέ ούτε ένα ποίημα και, όμως είναι ο «ποιητής» του κόσμου.

Δεν κατασκεύασε ποτέ μια γεννήτρια φωτός και όμως, είναι το φως του κόσμου.

Δεν είχε ποτέ κανένα βιολογικό ή χημικό εργαστήρι και, όμως, είναι η πηγή της ζωής.

Δεν είχε ποτέ καμιά φιλοσοφική ή επιστημονική σχολή και όμως όλες οι φιλοσοφίες και οι επιστήμες ωχριούν μπροστά του.

Δεν κρατούσε ποτέ όπλα και, όμως έκανε τη μεγαλύτερη επανάσταση της οικουμένης. Την επανάσταση της ...Αγάπης. Το θαύμα των αιώνων...

Είμαι ευτυχής

Μαζεύω στην ψυχή μου φως και ουρανό: Τα μάτια μου είναι καρφωμένα στην ανατολή. Η σκέψη μου πυρπολεί τον ήλιο με αγάπη πολλή και καυτή. Η ακοή μου, μικρή, κρατάει ό,τι όμορφο κι αληθινό πάνω στη γη.

Τα χέρια μου βαστούν το χρόνο στη στροφή προς την κορφή. Τον κρατούν για να μην τον προλάβει το βράδυ.

Καρφωμένος στην αναπηρική καρέκλα, φαντάζομαι τα πόδια μου να βαδίζουν στα χνάρια της ευτυχίας, γιατί πέρασαν πρώτα απ' τους ήλους της θυσίας.

Η καρδιά μου είναι συγκεντρωμένη στη βουνοκορφή της Μεταμόρφωσης.

Την κορυφή της κεφαλής μου που τη στεφανώνει το φως. Οι πόθοι μου φέγγουν και τη νύχτα.

Δεν προσκυνάω μόνο το άγιο παρελθόν των αγίων και ασκητών, αλλά ατενίζω, όχι μόνο το δικό μου θείο μέλλον, αλλά και όλων των πιστών.

Ζω από τώρα τη βασιλεία των Ουρανών και προσδοκώ ανάσταση νεκρών.

Είμαι ευτυχής, γιατί είμαι... ρεαλιστής. Ζω με το φως μεταξύ ουρανού και γης.

Είμαι παιδί της Ανάστασης.

Γιώργος Θωμαΐδης

(Από την εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ» της Λέσβου - 27/8/2010)