Ο λόγος ο καλός

Ο λόγος ο καλός κάνει τον κακό καλό, έλεγε ο Όσιος Μακάριος, ενώ ο κακός λόγος και τον καλόν ερεθίζει.

Κάποτε ο υποτακτικός του Οσίου συνάντησε στο δρόμο του έναν ειδωλολάτρη ιερέα πού περπατούσε βιαστικά.

— Αϊ, σατανά, πού τρέχεις; του φώναξε απερίσκεπτα. Εκείνος τότε θύμωσε κι' έσπασε το ραβδί του στις πλάτες του καλόγερου, ώσπου τον άφησε μισοπεθαμένο. Σέ λίγο φάνηκε κι' ο Όσιος στο δρόμο. Βλέποντας τον ειδωλολάτρη να τρέχει τώρα για να κρυφτεί, του φώναξε με καλοσύνη:...

— Ο Θεός να σε ευλογεί, προκομμένε άνθρωπε. Εκείνος στάθηκε σαστισμένος και ρώτησε•

— Τι καλό είδες σε μένα, Αββά, και μου μιλάς έτσι;

— Σέ βλέπω που τρέχεις, του είπε ο Όσιος, λυπάμαι μόνο που δεν έχεις ακόμη καταλάβει πως μάταια κοπιάζεις.

— Η κουβέντα σου γλυκαίνει την ψυχή μου, είπε ήρεμος ο ειδωλολάτρης τώρα. Αυτό είναι σημάδι πώς είσαι πραγματικά άνθρωπος του Θεού. Πριν από λίγο με βρήκε ένας κακός καλόγερος και χωρίς λόγο με έβρισε. Αλλά κι’ εγώ τον πλήρωσα καλά. Τον άφησα αναίσθητο από το ξύλο.

Ο Γέροντας κατάλαβε πως αυτός ήταν ο υποτακτικός του. Ψάχνοντας λίγο πιο πέρα τον βρήκε σε κακή κατάσταση. Ζήτησε τότε από τον ειδωλολάτρη να τον βοηθήσει να τον μεταφέρουν στην καλύβη τους. Σάν έφθασαν εκεί, εκείνος γύρεψε συγχώρηση από τον Όσιο Μακάριο γιατί είχε κακομεταχειριστεί τον μαθητή του και τον παρακάλεσε να τον κάνει Χριστιανό.

(Από το Γεροντικό)