Κατεχόμενη Β. Κύπρος – Το μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα

Για να θυμόμαστε

Ας πέρασαν 36 χρόνια παράνομης τουρκικής κατοχής. Το εξαιρετικά λαοφίλητο ιερό προσκύνημα της Μονής του Αποστόλου Ανδρέα, στο ακρωτήρι της Καρπασίας, στα βορειοανατολικά της Κύπρου, εξακολουθεί να ακτινοβολεί το φως της Ορθοδοξίας.

Πρίν από το 1974 χιλιάδες προσκυνητές κατέφθαναν ασταμάτητα με ευλάβεια και πίστη, για να αποδώσουν τιμή στον Πρωτόκλητο μαθητή καί Απόστολο του Χριστού. Μαζί τους συγκαταλέγονταν ακόμη και αρκετοί Τουρκοκύπριοι, οι όποιοι σέβονταν τον Άγιο, φέρνοντας μαζί τους τα τάματά τους. Μα και μετά την εισβολή, δεν έπαυσε το προσκύνημα να αποτελεί την άγκυρα της ελπίδας καί τον πόλο έλξης του ακριτικού Ελληνισμού...

Με πόση συγκίνηση άκουσε το νέο ο λαός της Κύπρου, όταν τη μέρα της γιορτής του Αποστόλου Ανδρέα, στις 30 Νοεμβρίου του 1978, για πρώτη φορά επέτρεψε το κατοχικό καθεστώς να τελεσθεί θεία Λειτουργία στο Μοναστήρι, με μόνο εκκλησίασμα έστω τους εγκλωβισμένους Έλληνες της Καρπασίας! Αλλά οι επίμονες ενέργειες της Διαχειριστικής Επιτροπής της Μονής προς τα Ηνωμένα Εθνη, τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ καί της Μ. Βρετανίας δεν έμειναν μέχρις εδώ. Έτσι στις 15 Αυγούστου του 1997 -αυτή τη μέρα για πρακτικούς λόγους επίσημα πανηγυρίζει η Μονή- μπόρεσαν να φθάσουν και από τις ελεύθερες περιοχές 600 συνολικά προσκυνητές, συμμετέχοντας με συγκλονισμένη την ψυχή στο μεγάλο γεγονός. Από το 2003, μετά από τη μερική άρση των περιορισμών στη διακίνηση από καί προς τα κατεχόμενα, χιλιάδες καί πάλι Έλληνες καταφεύγουν στην χάρη του Αποστόλου Ανδρέα, καθώς γι' αυτούς εμπνέει δυνατή την ελπίδα της ανάστασης της Κύπρου. Με τέτοια αισθήματα έγινε η αναστάσιμη θεία Λειτουργία τον Απρίλιο του 2003, ένα γεγονός πού κάλυψαν και τα διεθνή τηλεοπτικά κανάλια.

Το μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα είναι στενά συνδεδεμένο με την ιστορία αλλά καί με την παράδοση. Σύμφωνα με αυτήν, το καράβι με το οποίο ταξίδευε ο Άγιος για την Έφεσο, κατά τη δεύτερη αποστολική του περιοδεία, αναγκάστηκε ν’ αγκυροβολήσει για τρεις μέρες στο ομώνυμο σήμερα παρακείμενο στη Μονή λιμανάκι. Αγιάζοντας με τα βήματά του την Κυπριακή γη ο Απόστολος Ανδρέας, καί μάλιστα το χώρο της μετέπειτα Μονής του, άφησε σαν ευλογία από το πέρασμά του, το αγίασμα, πού θαυματουργικά ανέβλυσε από ένα βράχο πού κτύπησε. Αυτό θεράπευσε καί το τυφλό παιδί του καπετάνιου του καραβιού, ο οποίος στην ίδια τοποθεσία έκτισε ναό. Πέρα από την παράδοση, η ύπαρξη παλαιοχριστιανική ναού του Αγίου μαρτυρείτε από σημαντικές πηγές.

Τον 19ο αιώνα, ο «Αγαθός Άγγελος», όπως έχει χαρακτηριστεί ο ιερομόναχος π. Ιωάννης Διάκου, με ζηλευτή δράση, έφερε σε πέρας την ανοικοδόμηση του νέου ναού. Μονόκλιτος, με καμαρόσχημη οροφή, ελκύει καί ανεβάζει σε ουράνια ατμόσφαιρα τον προσκυνητή. Στα δεξιά του τέμπλου, στο προσκυνητάρι, βρίσκεται η εικόνα του ένθρονου Αποστόλου. Όντας στην ηλικία του μαρτυρίου του, με λευκασμένα τα μαλλιά, κρατά στο ένα του χέρι το Ευαγγέλιο, ενώ με το άλλο σκορπά μυστικά χάρη σε κάθε πιστό προσκυνητή. Το ελαφρά ρυτιδωμένο πλατύ μέτωπο, τα μικρά ορθάνοιχτα μάτια με τις μαύρες ζωηρές κόρες, φανερώνουν τον διακαή πόθο του για τη διάδοση της αλήθειας του Χριστού, για την οποία έκανε τόσους αγώνες, μέχρι και αυτή τη θυσία της ζωής του στην πόλη των Πατρών, όπου σήμερα φυλάσσεται η τιμία κάρα του. Δίκαια λοιπόν στο επάνω μέρος της εικόνας οι δύο Άγγελοι κρατούν στέμμα, για να στεφανώσουν τον μεγάλο αθλητή της Ορθοδοξίας.

Πόσο, αντίθετα, θλιβερή καί παραμελημένη είναι στις μέρες μας, λόγω της τουρκικής κατοχής, η εικόνα της Μονής, τόσο από οικοδομικής πλευράς, όσο καί εξαιτίας της κλοπής εικόνων καί άλλων ιερών κειμηλίων από την ίδια την τουρκική αστυνομία! Η συνεχιζόμενη αυτή βεβήλωση των χριστιανικών αλλά καί των αρχαιολογικών μας μνημείων βρίσκει, ωστόσο, δυναμική την αντίδραση του Κυπριακού λαού και των τοπικών αρχών, και μάλιστα της Εκκλησίας της Κύπρου, της οποίας είναι άγρυπνο καί ενεργό το ενδιαφέρον.

Το Μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα, το ακριτικό αυτό προπύργιο της Ορθοδοξίας, έχει γίνει σύμβολο για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Το ατενίζει όχι μόνο από κοντά, αλλά απ’ όπου κι αν βρίσκεται. Ατενίζει με δυνατή πίστη τον μεγάλο Άγιο, ο οποίος δεν σταματά να δείχνει με θαυμαστούς τρόπους την εύνοιά του, και τον παρακαλεί να κάνει καί τούτο το θαύμα, της απελευθέρωσης της Κύπρου μας. Για να κτυπήσουν οι καμπάνες για μια Ανάσταση, μια Λαμπρή, πού θα συγκεντρώσει εκεί με δοξολογητικά συναισθήματα τους Πανέλληνες.

Κ.Α.
(Περιοδικό Προς τη Νίκη - τευχ. 725)