Ελλάδα, Ρωσία και «Ουνία»

του D. C. Yermak

Σέ ολόκληρη την ιστορία του Βατικανού, συναντάμε συνεχώς το αβυσσαλέο τους μίσος εναντίον δύο λαών: των Ελλήνων καί των Ρώσων.

Από όλα τα έθνη που προσηλυτίσθηκαν στον Χριστιανισμό από τους Έλληνες, μόνο ένα, αποδέχτηκε τη διδασκαλία του Χριστού μέχρι τα βάθη της καρδιάς του: οι Ρώσοι. Όντας ανθρωπιστές από την φύση τους, βρήκαν στη χριστιανική διδασκαλία εκείνο πού ταίριαζε περισσότερο στις καρδιές τους. Αυτά τα συναισθήματα τους κάνουν μέχρι σήμερα να στέκονται στο πλευρό πολλών υποδουλωμένων λαών σε διάφορα μέρη του κόσμου. Κοντολογίς, οι Βυζαντινοί Έλληνες δεν πέτυχαν μόνο να προσηλυτίζουν θρησκευτικά τους Ρώσους, αλλά και να τους σφραγίσουν ανεξίτηλα με το ελληνοβυζαντινό πνεύμα!...

 Από τότε, εδώ καί 1.000 χρόνια, κάθε τι ελληνικό είναι σεβαστό για τους Ρώσους. Ο ελληνισμός κυλά στις φλέβες τους. Βέβαια, υπήρξαν περιπτώσεις πού τα συναισθήματα αυτά συσκοτίστηκαν προσωρινά. Όχι εξαιτίας λαθών των δύο αυτών λαών, αλλά εξαιτίας των ύπουλων συνομωσιών των σκοτεινών δυνάμεων πού θα εξετάσουμε εδώ. Ύστερα από τα πολλά εγκλήματα των παπιστών στήν Κωνσταντινούπολη το 1204, καί στη Μόσχα το 1613, σε βάρος Ελλήνων καί Ρώσων, καί οι δύο λαοί αισθάνθηκαν περισσότερο συνδεδεμένοι μεταξύ τους. Χάρη στους Έλληνες, οι Ρώσοι προόδευαν ταχύτατα σε όλους τους τομείς. Ό,τι όμως και νά έκαναν, έφερε βαθειά τη σφραγίδα της ελληνικής επίδρασης. Τα ρωσικά γράμματα, οι εικόνες, η αρχιτεκτονική τους κ.λ.π., έμοιαζαν με τα αντίστοιχα ελληνικά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Οι επικεφαλής του Βατικανού έβλεπαν με μεγάλο φόβο ότι η «καταραμένη» για αυτούς ορθόδοξη βυζαντινή αυτοκρατορία, για την καταστροφή της οποίας αγωνίστηκαν τόσο πολύ, αντικαταστάθηκε! ταχύτατα από μια άλλη, πολύ ισχυρότερη από την αρχική! Με την ίδια αφοσίωση στην ορθοδοξία καί στο ελληνικό πνεύμα! Με τήν ίδια καχυποψία προς οτιδήποτε προερχόταν από την Δύση καί τόν παπισμό! Ο μέσος Ρώσος ήξερε πολύ καλά ότι πίσω από τους περισσότερους εισβολείς πού κατά καιρούς ήθελαν να υποδουλώσουν την πατρίδα του, βρισκόταν οι παπιστές του Βατικανού! Έτσι το Βατικανό, αποφάσισε να εφαρμόσει «νέες μεθόδους»…

Το κύριο όπλο πού επινόησε για να αντιμετωπίσει και τις δύο αυτές χώρες, είναι η «Ουνία» καί η αποεθνοποίηση, μέσω της εξάλειψης των γλωσσών τους, της παραγραφής της ιστορίας τους καί της κατάργησης της πίστης τους…

Στή διάρκεια μιας μυστικής συνεδρίασης (γύρω στο 1525) αποφασίστηκε στο Βατικανό η προετοιμασία ενός μακροπρόθεσμου σχεδίου σύμφωνα με το όποιο η «καταραμένη ελληνική καί ρωσική ορθοδοξία» και οι αντίστοιχοι λαοί, έπρεπε να πολεμηθούν. Το περίεργο στήν υπόθεση αυτή, είναι το ότι τα σχέδια αυτά εφαρμόζονται από τον παγκόσμιο σιωνισμό και τους στενούς συμμάχους του στη Δύση, μέχρι σήμερα.

Οι καταλληλότεροι για την εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδίου, κατά τη γνώμη των παπιστών, δεν ήταν άλλοι από τους διαβόητους «ουνιάτες». Αυτοί μιλούσαν ελληνικά, οι κληρικοί τους φορούσαν τα ελληνορθόδοξα ράσα, οι εκκλησίες τους καί οι λειτουργίες τους ήταν επιφανειακά ελληνικές, αλλά αναγνώριζαν σαν κεφαλή της Εκκλησίας τους, όχι τους ορθόδοξους πατριάρχες, αλλά τους πάπες της Ρώμης! Κοντολογίς, ήταν αντιπροσωπευτικά δείγματα λύκων με προβιές προβάτων!

Η διάσπαση όμως της θρησκευτικής ενότητας Ελλήνων καί Ρώσων δεν ήταν εύκολο πράγμα: υπήρχαν -καί υπάρχουν- ορισμένοι κανόνες του παιχνιδιού πού πρέπει να τηρούνται αυστηρά. Ορίστε ο πρώτος από αυτούς: «Αν θέλεις να εξοντώσεις έναν ολόκληρο λαό, πρέπει αρχικά να εξαφανίσεις τη γλώσσα του! Το δεύτερο βήμα, θα είναι η εξαφάνιση της Ιστορίας του! Όταν ένας λαός ξεχνά τη γλώσσα του καί το παρελθόν του, εξαφανίζεται καί αφομοιώνεται από άλλους λαούς! Ενώ στό παρελθόν ο κανόνας αυτός εφαρμόστηκε εναντίον των Ελλήνων καί των Ρώσων μόνο από τούς παπιστές, σήμερα εφαρμόζεται από τους παπιστές, τόν παγκόσμιο σιωνισμό καί την υποταγμένη σε αυτούς Δύση! Έχουμε τώρα αποδείξεις ότι όλες οι παραπάνω σκοτεινές δυνάμεις ήδη κατάφεραν να εφαρμόσουν αυτό τον κανόνα στην Ελλάδα. Στή διάρκεια των τελευταίων 20-30 χρόνων, εμφανίστηκαν εκατοντάδες προσωπικότητες καί ομάδες πού έκαναν τα πάντα για την εξάλειψη της ελληνικής γλώσσας. Πολύ λίγοι όμως, κατάλαβαν αυτή την περίοδο, ότι απλούστατα δούλευαν για την εφαρμογή των σχεδίων του Βατικανού καί άλλων εχθρών του λαού. Πολλοί λίγοι κατάλαβαν το παπικό σχέδιο: να προσελκύσουν την προσοχή της ελληνικής νεολαίας καί να την αποσπάσουν από τον κύριο κορμό της γλώσσας των πάτερων της». Ήταν απόλυτα αναγκαίο να μην καταλαβαίνουν οι Έλληνες, όχι μόνο τους αρχαίους συγγραφείς, αλλά ούτε το περιεχόμενο της Καινής Διαθήκης. Όσο περισσότερο απομακρύνονταν από την αρχαία γλώσσα, τόσο καλύτερα.

Οι παπιστές όμως δεν ξέχασαν τους Ρώσους, τα πνευματικά τέκνα των Ελλήνων. Έχοντας σπάσει τα μούτρα τους στη Μόσχο το 1613, οι ηγέτες του Βατικανού προσπάθησαν να εφαρμόσουν νέες μεθόδους γιά την αντιμετώπιση των «άγριων» Ρώσων.

Στή διάρκεια εκείνων των σκοτεινών χρόνων, οι συνωμότες του Βατικανού έφτασαν στο συμπέρασμα ότι τα δύο θανάσιμα επικίνδυνα στοιχεία για αυτούς, οι Έλληνες καί οι Ρώσοι, αν συνενώνονταν, θα σχημάτιζαν το ισχυρότερο εκρηκτικό, μια μορφή νιτρογλυκερίνης! Αυτό το «μίγμα» θα έπρεπε να καταστραφεί προτού καν σχηματιστεί Το πρώτο όμως στοιχείο πού συντελούσε στη δημιουργία του, ήταν καί παρέμενε η «καταραμένη» ορθοδοξία.

Η ελληνική ορθοδοξία δεν ήταν πια πολύ επικίνδυνη, μετά την πτώση του Βυζαντίου. Βέβαια, υπήρχαν πληροφορίες ότι συνέχιζε να υπάρχει στη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Κάτω από την προστασία των σουλτάνων, όλη όμως η προσοχή του Βατικανού έπρεπε τώρα να στραφεί εναντίον των Ρώσων καί της ορθοδοξίας τους.

Εδώ και τετρακόσια χρόνια, η καθολική Πολωνία είναι το κύριο προκεχωρημένο φυλάκιο εναντίον της Ρωσίας, καί η «Ουκράϊνα» (Ουκρανία) η ρωσική «Μακεδονία»!

Το πρώτο βήμα, όπως συνήθως, θα ήταν να διασπάσουν τη ρωσική ενότητα καί, ταυτόχρονα, να διασπάσουν τη θρησκευτική ενότητα του ρώσικου λάου, με τη βοήθεια των ουνιατών. Με κάθε μέσο, όλοι έπρεπε να πειστούν ότι οι Ουκρανοί δεν ήταν Ρώσοι, παρά το γεγονός ότι το Κίεβο ήταν η παλιότερη ρωσική χώρα καί η ομώνυμη πρωτεύουσά του αναφερόταν στα αρχαία χειρόγραφα σαν «Μητέρα των ρωσικών πόλεων». Φυσικά, δεν ξέχασαν καί το «γλωσσικό πρόβλημα» παρόλο πού μέχρι σήμερα οί «Μεγαλορώσοι» της κεντρικής Ρωσίας μπορούσαν να συνεννοούνται άνετα με τους αδελφούς τους της «Μικρορωσίας» (Ουκρανίας) μιλώντας ο καθένας την τοπική του διάλεκτο. Κανένας Ρώσος δεν ξέχασε ποτέ ότι, όταν οι Ρώσοι έγιναν χριστιανοί πρίν 1.000 χρόνια, βαφτίστηκαν στον ποταμό Δνείπερο, στην πόλη του Κιέβου, την οποία απατεώνες του Βατικανού μας παρουσιάζουν σήμερα σαν μη ρωσική πόλη!

Όσο για τους Έλληνες καί την ορθοδοξία τους, αφέθηκαν για κάμποσο καιρό να «βράσουν» στο ζουμί τους. Αργότερα, πολύ αργότερα, ένα «ειδικό σχέδιο» θα καταστρωνόταν στο Βατικανό. Σέ συνδυασμό με μια γενική επίθεση στον τομέα της γλώσσας, θα άρχιζε να ασκείται φοβερή πίεση για να «αποδειχτεί» ότι οι Μακεδόνες δεν είναι Έλληνες! Αυτή η ύπουλη προπαγάνδα του Βατικανού συνεχίστηκε αργότερα από την αυστροουγγρική αυτοκρατορία, την χιτλερική Γερμανία, τη φασιστική Ιταλία, καί σήμερα συνεχίζεται από τους γκάνγκστερ της Ουάσινγκτον! Σέ όλες όμως τις περιπτώσεις, αυτό γινόταν κάτω από την εποπτεία του Βατικανού. Όποτε εξετάζουμε τα προβλήματα πού προαναφέραμε, συχνά νοιώθουμε κατάπληξη διαπιστώνοντας πόσο πανομοιότυπα είναι τα προβλήματα της «Ουκρανίας καί της Μακεδονίας!

Παρόλα αυτά, οι Γκαιμπελς καί Χίτλερ χθες καί σήμερα εκείνοι πού προσπαθούν να συνεχίσουν το «έργο» τους, «επικεντρώνονταν στην Ουάσινγκτον καί στο Βατικανό, καί εξακολουθούν να αποδείξουν ότι οι Ουκρανοί καί η Ουκρανία δεν έχουν τίποτε το κοινό με τη Ρωσία καί τους Ρώσους, ακριβώς όπως προσπαθούν να αποδείξουν ότι η Μακεδονία καί οι Μακεδόνες δεν έχουν τίποτε το κοινό με την Ελλάδα και τους Έλληνες!