Συλλειτουργούσε με Αγίους

«Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Άγιος Γεώργιος ο Καρσλίδης συλλειτουργούσε με αγίους. Άπειρες οι σχετικές διηγήσεις. Στήν απόλυση συνήθιζε να μνημονεύει καί τους συλλειτουργούς του, τους ουράνιους φίλους του και τακτικούς επισκέπτες του. Η συγκίνηση του τότε ήταν αφάνταστη. Γινόταν παιδί, έτρεμαν τα χέρια του, η φωνή του χαμήλωνε, η ταπείνωση συναγωνιζόταν τη χαρά του...

Υπερβολικά αγαπούσε καί τιμούσε την Παναγία. Την επεκαλείτο συνεχώς. Η επικοινωνία του Γέροντος με τον αόρατο πνευματικό κόσμο είναι από τις ωραιότερες σελίδες της αγιοφιλούς βιοτής του. Η επαφή του με τους αγίους ήταν φιλική, ζωντανή καί χαριτωμένη. Η επαφή αυτή ήταν μεγαλύτερη την ώρα της θείας λατρείας. Ιδιαίτερο σεβασμό και παρρησία είχε στον Τίμιο Πρόδρομο, τον προστάτη του μοναχικού τάγματος.

Κάποτε ήταν ο Γέροντας προσευχόμενος μπροστά στην εικόνα του Τιμίου Προδρόμου, που ήταν στο τέμπλο. Η εικόνα του αγίου ήταν σαν ιδρωμένη, γεμάτη όλη η επιφάνεια από μεγάλες ρανίδες. Ο Γέροντας είπε το τροπάριο του αγίου, έπειτα στράφηκε προς τον βοηθό του καί του είπε: «Ο Τίμιος Πρόδρομος βρίσκεται σε αγώνα καί βία, πηγαίνει να βοηθήσει κάπου μακρυά τους ανθρώπους που κινδυνεύουν. Τον ξεπροβόδισαν κι άλλοι άγιοι...».Την εποχή εκείνη είχε αρχίσει ο ελληνοϊταλικός πόλεμος.

Η παρουσία των αγίων στη ζωή του Γέροντος, όπως είδαμε καί μέχρι τώρα, ήταν έντονη. Στις ώρες καί άλλων ακολουθιών σημειώνονταν αυτές οι υπερφυείς συναντήσεις που ξενίζουν τους άγευστους πνευματικότητος και χαροποιούν κι ενισχύουν τους ταπεινούς δούλους του Θεού για τους οποίους είναι φυσικά καί συνήθη θα λέγαμε φαινόμενα. Με απλότητα έλεγε ο Γέροντας: «Σπάνια λειτουργώ μόνος μου» εννοούσε δίχως την παρουσία αγίων. Επίσης απέφευγε να λειτουργεί με ιερείς πού δεν γνώριζε καλά.

Ένα δειλινό, διηγείται πνευματικό του τέκνο, έκοβε ξύλα πλάι στο μοναστήρι κι αισθάνθηκε ένα άρωμα από θυμίαμα ζωηρό κι έντονο, πού τον γέμισε χαρά και ειρήνη ανείπωτη. Πήγε στο μοναστήρι και βρήκε στο ναό τον Γέροντα να τελεί τον Εσπερινό. Στήν απόλυση, κατά τη συνήθειά του, ανέφερε πολλά ονόματα αγίων. Ήσαν οι ουράνιοι επισκέπτες του, οι άγιοι, που έκαναν την παρουσία τους αισθητή και σε άλλους με την άρρητη ευωδιά τους καί την πνευματική δύναμη καί χαρά πού έδωσαν…»

Από το βιβλίο «Ο μακάριος Γέροντας Γεώργιος Καρσλίδης (1901-1959)» του Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου