Κάποτε οι δαίμονες έδειραν αγρίως τον Μ. Αντώνιο. Κυριολεκτικά τον «σάπισαν» στο ξύλο. Ο μεγάλος ασκητής είχε σχεδόν απελπισθεί. Θερμοπαρακαλούσε τον Θεό να τον βοηθήσει. Μάταια όμως... Όταν έφυγαν οι δαίμονες, τότε(!) του παρουσιάζεται ο Θεός! Ο Μ. Αντώνιος Του λέει με παράπονο:
— Που ήσουν, Θεέ μου; Γιατί δεν ήρθες ευθύς εξ’ αρχής να μου απαλύνεις τους πόνους;
— Αντώνιε! Δίπλα σου ήμουν! Περίμενα να δω πώς θα τα πάς!..
(Άπαντα Συμεών Ν. Θεολόγου, σελ.332)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου