Μόνο ο Θεός θεραπεύει αληθινά

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Ανόητε άνθρωπε, καταφεύγεις στους μάγους για να γιατρευτείς; Καί πιστεύεις πως ο διάβολος θα γιατρέψει πραγματικά την αρρώστια σου; Εκείνος «εξαρχής ήταν ανθρωποκτόνος» (Ιω. 8:44) καί θανάτωσε όλο το γένος των ανθρώπων. Πώς τώρα θα γίνει γιατρός σου; Δεν είδες πώς οι δαίμονες δεν μπόρεσαν να γιατρέψουν ούτε τους δικούς τους μάγους από τις πληγές, που τους προξένησε ο Μωϋσής στην Αίγυπτο (Εξ. 9:11);...
 Καί τώρα θά κάνουν καλά εσένα; Καί αν οι δαίμονες δεν λυπούνται την ψυχή σου, πώς θα λυπηθούν το σώμα σου; Αστεία πράγματα! Γιατί δεν υπάρχει τίποτα γλυκύτερο για το διάβολο από το να τυραννάει τον άνθρωπο με κάθε τρόπο. Ευκολότερο είναι να δώσει κρύο η φωτιά καί φλόγα το χιόνι, παρά να γιατρέψει ο διάβολος πραγματικά. Ούτε μπορεί ούτε θέλει ούτε ξέρει πώς να γιατρεύει. Αλλά κι αν υποτεθεί ότι καί μπορεί καί θέλει καί ξέρει, όμως, αν δεν του επιτρέψει ο Θεός, από μόνος του δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
Πίστεψε λοιπόν, αδελφέ, ότι μόνο ο Θεός είναι ο αληθινός γιατρός ψυχών καί σωμάτων. Οι μάγοι καί οι δαίμονες γιατρεύουν όχι στ' αλήθεια αλλά φανταστικά. Μα κι αν θελήσουν να γιατρέψουν το σώμα σου με παραχώρηση του Θεού, να ξέρεις ότι το γιατρεύουν με σκοπό να θανατώσουν την ψυχή σου. Πώς; Τραβώντας σε από την πίστη του Χριστού καί πείθοντάς σε να πιστεύεις σ' εκείνους. Ποια λοιπόν η ωφέλεια σου, αν εδώ έχεις πρόσκαιρη υγεία, εκεί όμως κολαστείς αιώνια; Να χαθεί τέτοια υγεία! Να χαθεί τέτοια ζωή!
Ο διάβολος, αδελφοί μου, είναι ένας ψαράς πολύ πανούργος. Βάζει μικρό δόλωμα καί θέλει να πιάσει μεγάλο ψάρι. Με χαρά σας δίνει λίγη υγεία, μόνο καί μόνο για να σας στερήσει τον παράδεισο, για να σας κολάσει αιώνια! Πώς μπορείτε λοιπόν, για το παραμικρό πρόβλημα, να εγκαταλείπετε τον γλυκύτατο Χριστό -τον ποιητή, το λυτρωτή, τον αληθινό γιατρό σας- καί να πηγαίνετε στον καταραμένο διάβολο -το φονιά καί τύραννο σας; Πώς σας κάνει καρδιά να καταφρονείτε τόσους αγίους, που είναι φίλοι καί ευεργέτες καί θεραπευτές σας, καί να καταφεύγετε στους μάγους καί τους δαίμονες, που είναι οι πιο άσπονδοι εχθροί σας;
Μα πιστεύετε στ' αλήθεια, πώς αυτά που κάνει μια αλλοπαρμένη κακόγρια, μια τσιγγάνα, μια μάγισσα, δεν μπορεί να τα κάνει καί ο Χριστός; Πιστεύετε πώς με τα κάρβουνα καί τα πέταλα καί τα διαβολικά φυλαχτά δεν έχουν ίση τουλάχιστο δύναμη ο Σταυρός, ο αγιασμός καί τα άλλα σωτήρια καί ιαματικά μέσα της πίστεώς μας; Αχ, αχάριστα πλάσματα! Αχ, γενιά άπιστη καί σκληρόκαρδη! Πόσο δίκιο έχει ο Χριστός μας να λυπάται καί να φωνάζει παραπονετικά μαζί με τον προφήτη Ησαΐα: «Άκουσε, ουρανέ, κι εσύ, γη, δώσε προσοχή... Γέννησα γιους και τους μεγάλωσα, αυτοί όμως με αρνήθηκαν» (Ήσ. 1:2).
Για να μη λυπάται λοιπόν ο Ιησούς εξαιτίας σας, για να μη φαίνεστε κι εσείς αχάριστοι στον μεγάλο αυτόν Ευεργέτη σας, σας παρακαλώ, αδελφοί μου, μην πηγαίνετε σε μάγους καί μάγισσες καί τσιγγάνες. Κι όταν αρρωσταίνετε, να προστρέχετε στο Χριστό με ζωντανή πίστη καί να ζητάτε απ' Αυτόν τη γιατρειά σας. Γιατί Αυτός είναι ο φιλόστοργος πατέρας σας. Κι αν σας έδωσε την αρρώστια, σας την έδωσε για να δοκιμάσει την υπομονή σας, για να σας στεφανώσει περισσότερο καί για να δει αν τον αγαπάτε γνήσια. Να προστρέχετε ακόμα στην Κυρία Θεοτόκο, που θεραπεύει τους ασθενείς και παρηγορεί τους λυπημένους. Να προστρέχετε, τέλος, στους Αγίους Πάντες και να τους παρακαλείτε με θέρμη. Έτσι θα πετύχετε την αληθινή θεραπεία σας.
Κι αν όμως δεν βρείτε την πολυπόθητη υγεία, και αν ο Θεός σας αφήσει να ταλαιπωρείστε, επειδή αυτό συμφέρει την ψυχή σας, και πάλι πρέπει να στέκεστε ανδρείοι και στέρεοι στην πίστη. Χίλιες φορές να προτιμήσετε το θάνατο, παρά να καταφύγετε σε μάγους και ν’ αρνηθείτε έτσι το Χριστό.