Αναστάσιμα

της Βιργινίας Κρητικού - Ζούρου

Χριστός Ανέστη! Αναστάσιμα λόγια να πούμε. Ναι, γιατί, μπορεί η Λαμπρή του 2010 να πέρασε χρονικά, αλλά, εμείς θέλουμε να ‘χουμε την Ανάσταση μέσα στην καρδιά μας. Κρατάμε, λοιπόν, τη χαρά Της που καταργεί το χρόνο!
Σε μια ηλεκτρισμένη εποχή, που όλα είναι δύσκολα και σκοτεινά, αντιπαρατάσσουμε αναστάσιμη εσωτερική στάση αντιμετώπισης της καθημερινότητας.
Οι ειδήσεις που επικρατούν έχουν να κάνουν με φόβο και με πάθος. Με αριθμούς. Καλλιεργούν τη σμίκρυνση της αντίληψης, τη μικρόψυχη απαντοχή. Πώς να πάρουμε περισσότερα. Πώς να δώσουμε λιγότερα. Έχουν να κάνουν με νούμερα και ευδαιμονία. Με κατανάλωση και οικονομική κρίση...

Μνημόσυνο των 40 ημερών από την αναχώρηση του παπά Φώτη Λαυριώτη έγινε στο κοιμητήριο του Αγ. Αντωνίου στον Τρίγωνα. Αναστάσιμη η αίσθηση. Αιώνια η μνήμη του ξυπόλυτου παππούλη. Ελπιδοφόρο μήνυμα η ζωή και η κληρονομιά που μας άφησε.
Ιδιαίτερα στους χαλεπούς καιρούς μας, με την οικονομική κρίση σε πρώτη διάταξη, ο μονοχυτών, «διά Χριστόν σαλός» παπα-Φώτης τονίζει πως αλλού είναι η κρίση. Αλλού είναι η αρχή του νήματος: στις αξίες που χάσαμε, στις προτεραιότητες που δώσαμε, στην αγάπη που σταυρώσαμε και δεν αναστήσαμε.
Πεζοπόρος, με το τρίχινο ταγάρι στον ώμο, πήγαινε κόντρα στις συνήθειες και τον καθωσπρεπισμό μας. Κόντρα στη λογική μας. Αντικομφορμιστής. Βίωνε την πίστη του. Φωτεινό παράδειγμα φιλευσπλαχνίας.
Κάτι ήθελε να μας πει. Πόσο το αντιληφθήκαμε; Είχαμε τα αυτιά να το ακούσουμε; Τα μάτια να δούμε;
Πολλές φορές προκλητικός κι απότομος. Δεν είχε να κάνει με τα δεδομένα μας. Ήταν παράξενος και διαφορετικός. Μιλούσε λόγια αληθινά. Κάποτε φώναζε. Έβριζε κιόλας. Είχε πυξίδα στη ζωή του. Γνώριζε την πλεύση του.
Ο παπα-Φώτης είχε έγνοια να μαζέψει πετρούλες και μαρμαράκια. Αυτά που αλόγιστα πετάμε ως περιττά και άχρηστα γινόντανε πάντα μέρος του ιερού σκοπού του. Το συγκεκριμένο υλικό, απαραίτητο για την ανέγερση ναού του Αγίου Λουκά που ο ίδιος έκτιζε.
Δε γέμιζε την κοιλιά του, γέμιζε όμως το ταγάρι του για να δώσει στο φτωχό και κατατρεγμένο που είχε ανάγκη. Έτρεχε να συμπαρασταθεί στον άρρωστο. Να αναστήσει την ψυχή του ζωντανού - πεθαμένου αδελφού του.
Παπα-Φώτης και οικονομική κρίση! Η άγια ύπαρξή του βοηθάει να δούμε πού είναι η κρίση. Παπα-Φώτης, η χαμένη φωνή της συνείδησής μας…
vkrit@ypai.gr