Χαίρε Νύμφη, Ανύμφευτε

«…Ο Ακάθιστος Ύμνος αποτελεί σπάνιο σε δύναμη καί ομορφιά κομμάτι της εκκλησιαστικής μας ποιήσεως, στο οποίον ιδιαίτερα αρέσκεται η ευσεβούσα καρδία της Ορθοδοξίας, καί στο οποίο το Έθνος ψαύει τη συνείδηση του καί αφουγκράζεται τους ιστορικούς του παλμούς. Είναι Ύμνος κατ' εξοχήν χριστολογικός, στον οποίον ιστορείται το γεγονός της θείας του Λόγου ενανθρωπήσεως, κυρίως στα προοίμια των Οίκων των Χαιρετισμών (γίνεται μνεία του Πρωτοστάτη Αγγέλου που εκόμισε το μήνυμα στην Παρθένο, ο διάλογος πού είχε μαζί τον η Μαρία, η επίσκεψη της Μαρίας στην Ελισάβετ, η επίσκεψη των Μάγων, η φυγή στην Αίγυπτο κ.ά.). Παράλληλα όμως είναι καί Ύμνος θεομητορικός, στον οποίον εξυμνούνται τα μεγαλεία της Παρθένου, η πάλλευκη καθαρότητα καί αγιότητά της καί το ύψιστο προνόμιο της να γίνει Μητέρα του Θεού χωρίς να αποβάλει την παρθενία της, όπως δοξολογείται καί το απερινόητο θεομητορικό θαύμα της, πού την ανεβάζει πιο ψηλά καί από αυτές τις νοερές φύσεις των Αγγέλων…
»…Ο Ακάθιστος Ύμνος είναι έργο ποιητικό, στο οποίον το φραστικό κάλλος καί η χάρη αμιλλώνται προς το θεολογικό βάθος καί τη δαψίλεια της μυστικής εν Πνεύματι Αγίω βιώσεως, η κομψότητα του στίχου προς την πηγαία καί ένθεη έμπνευση. Στον Ακάθιστο Ύμνο, σαν σε κέντρο φωτεινό καί ζωογόνο, συμπυκνώνεται άριστα η Ορθόδοξη Παράδοση, προβάλλεται το δόγμα της πίστεως, πάλλεται η ευσέβεια της Εκκλησίας, ανακλάται το μυστικό ασκητικό ήθος της, προβάλλονται οι σωτηριολογικοί οραματισμοί της και συγκλονίζεται η λατρεύουσα ψυχή της Ορθοδοξίας. Ο Ακάθιστος Ύμνος μοιάζει με πολυχεύμονα ποταμό, ο οποίος, πηγάζοντας από την αρχαία κοίτη της παραδόσεως, διαποτίζει ολόκληρη την υπόσταση της Ορθοδοξίας καί αρδεύει όλες τις πτυχές της θεόμορφης ουσίας της…
»Ο Ακάθιστος Ύμνος αποτελεί ποιητική ιστόρηση του έργου της θείας περί τον άνθρωπον οικονομίας. Είναι ύμνος κατ' εξοχήν χριστολογικός. Στό μέτρο δε πού στο χριστολογικό μυστήριο θέση περιφανή κατέχει η πάνσεπτη Μητέρα του Χριστού, ο Ύμνος επεκτείνεται καί στην ποιητική ιστόρηση των μεγαλείων της Πανάγνου…»
Από το βιβλίο «Χαίρε Νύμφη, Ανύμφευτε» του τ. Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ανδρέα Θεοδώρου