Ο Άγιος Αμβρόσιος, Επίσκοπος Μεδιολάνων, πήγε μία ημέρα στη Ρώμη για κάποια υπόθεση και καθώς νυχτώθηκε καθ’ οδόν, έμεινε στο σπίτι ενός πλουσίου, ο οποίος φιλοξένησε πλουσιοπάροχα τον Αρχιερέα και την συνοδεία του. Το πρωί ο Άγιος, βλέποντας ότι είχε πολύ πλούτο, τον ρώτησε εάν δοκίμασε κάποια θλίψη στη ζωή του. Και εκείνος απήντησε στον Άγιο ότι ποτέ δεν τον λύπησε ο Θεός, ούτε τον ζημίωσε καθόλου, ούτε αρρώστησε, αλλά του απέστειλε ο Πανάγαθος πλούτο, δόξα, παιδιά και κάθε απόλαυση. Όταν ο Άγιος άκουσε αυτά δάκρυσε και πρόσταξε στους κληρικούς του να ετοιμασθούν γρήγορα για να φύγουν το συντομότερο από το καταραμένο αυτό σπίτι, για να μην τους προφτάσει ο θυμός του Θεού. Μόλις έφυγαν από το σπίτι, και απομακρύνθηκαν λίγο από αυτό, άνοιξε η γη και κατάπιε το σπίτι εκείνο με τον πλούσιο και όλους τους συγγενείς και τα πλούτη του!
Όσοι συνόδευαν τον Άγιο θαύμασαν για το φοβερό αυτό συμβάν και τον ρώτησαν πως το γνώρισε. Εκείνος τότε τους απήντησε ότι όταν έχει κάποιος θλίψεις, διαφόρους πειρασμούς και βάσανα, ο Κύριος είναι μαζί του και τον τιμωρεί ως αγαπημένο τέκνο του για τα μικρά αμαρτήματα που έπραξε, για να τον δοξάσει ύστερα στην Βασιλεία Του αιώνια. Όταν πάλι έχει κάποιος σε τούτον τον κόσμο απόλαυση άλυπο, υγεία, ευημερία και άλλα όμοια, χωρίς τιμωρίες και θλίψεις, είναι σημείο της απωλείας αψευδέστατο, διότι είναι παροργισμένος ο δίκαιος Κριτής εναντίον του και τον έχει αποφασισμένο για τις πράξεις του στην αιώνιο κόλαση, και του δίνει εδώ απόλαυση πρόσκαιρη για μερικές μικρές αγαθοεργίες που έκανε. Και πρέπει να θρηνούμε απαρηγόρητα, όταν δεν έρχονται πειρασμοί και βάσανα, και όταν μας παιδεύει ο δίκαιος Κριτής και πάνσοφος Ιατρός, πρέπει όχι μόνο να υπομένουμε τους πόνους καρτερικά, αλλά και να τον ευχαριστούμε χρεωστικά, όπως τους σωματικούς ιατρούς, τους οποίους πληρώνουμε να κόψουν και να καύσουν τα μέλη μας για την ελπιζομένη υγεία και σωτηρία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου