Προσφάτως μία ΗΡΩΪΔΑ-ΓΥΝΑΙΚΑ-ΣΥΖΥΓΟΣ-ΜΑΝΑ-ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ εδώ στην Ελλάδα, που περίμενε το ΔΕΚΑΤΟ παιδί της(!!!), δήλωσε πανευτυχής που θα έσφιγγε μαζί με τον σύζυγό της στην αγκαλιά τους ακόμα ένα παιδάκι. Με αφορμή αυτή την ηρωϊκή για την εποχή μας περίπτωση που αντί να απασχολήσει τα ΜΜΕ που δήθεν ενημερώνουν την κοινή γνώμη καί να τσιγκλήσουν το ενδιαφέρον του κράτους για αυτούς τους πολύτεκνους-ΗΡΩΕΣ της χώρας μας, αντιθέτως ανήγαγαν σε μείζον θέμα τις σχέσεις των ομοφυλοφίλων με στόχο να «εκσυγχρονίσουν» ακόμα περισσότερο τη χώρα μας, γιατί χωρίς την αναγνώρισή τους θεωρούμαστε οπισθοδρομικοί!...
Ενός κράτους που το χαρακτηρίζει η ανόητη άρνησή του να επιδοτήσει αξιοπρεπώς την τρίτεκνη οικογένεια, όταν βρίσκει λεφτά για να αποστείλει δωρεάν βοήθεια δεκάδες εκατομμυρίων Ευρώ π.χ. στα Σκόπια ως ανταμοιβή για το φτύσιμο που μας κάνουν! Πότε άραγε έγινε τόσος ντόρος για τα δικαιώματα των πολυτέκνων καθώς και άλλων πολιτών που ζούν εγκαταλελειμμένοι, όσο για τους ανθρώπους που ζουν ένα αρρωστημένο πάθος προσπαθώντας να πείσουν τον εαυτό τους ότι ζουν φυσιολογικά, χωρίς κανένας να τους βοηθά να ξεφύγουν απ’ αυτή την διαστροφή;
Είναι αναντίρρητο δικαίωμα κάθε ανθρώπου να ζεί ελεύθερα τη ζωή του με όποιο τρόπο εκείνος θεωρεί αρεστό, κάνοντας χρήση του σώματος, του μυαλού και της ψυχής του αναλόγως των στόχων που έχει θέσει στη ζωή του, παρότι είναι συγκεκριμένος ο ρόλος της γυναικός καί του άνδρα, δεδομένου ότι ο Θεός δημιούργησε άνδρα καί γυναίκα, που όμως παράβλεψαν τη ίδια τη φύση τους καί δημιούργησαν το τρίτο φύλο!
Ο γάμος δύο ετερόφυλων ανθρώπων έχει ως πρώτιστο στόχο την τεκνογονία και την δημιουργία οικογενείας. Το ερώτημα που τίθεται είναι: Που αποσκοπεί και σε τι ωφελεί την κοινωνία όταν δύο άνθρωποι ζουν με την σφραγίδα του κράτους μία παρά φύσει ερωτική σχέση-ζωή που θεωρείται αρρώστια, πάθος, ανωμαλία, ντροπή. Μια σχέση που ούτε τα ζώα δεν καταδέχονται να ζήσουν!!!
Σε μια εποχή που το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας είναι η υπογεννητικότητα καί στα πλαίσια της ισοπέδωσης κάθε αξίας, βρήκε τον κατάλληλο καιρό για να «περάσει» μαζί με άλλα και το θέμα της νομιμοποίησης των ομοφυλοφιλικών σχέσεων, που σε όσες υγιείς χώρες τέθηκε παρόμοιο ζήτημα προτιμήθηκε να ασχοληθούν με σοβαρά θέματα που όμοιά τους εδώ στη χώρα μας υπάρχουν πληθώρα και δυστυχώς εκκρεμούν. Πολλοί ήταν αυτοί που εδώ και καιρό είχαν επισημάνει το που πήγαινε το θέμα βλέποντας να αυξάνει ολοένα και περισσότερο η προβολή ανθρώπων και θεαμάτων ειδικά από την TV, ώστε να συνηθίσει ο κόσμος και να θεωρηθεί φυσιολογικό το «πάθος» της ομοφυλίας.
Η έκταση που δόθηκε στο θέμα και η θετική αντιμετώπισή του φάνηκε κατευθυνόμενη και περισσότερο σικέ, διότι προβλήθηκε οτιδήποτε θα διευκόλυνε την επιθυμητή έκβαση που επιθυμούσαν όσοι ενδιαφέρθηκαν για την περαιτέρω ανωμαλοποίηση της κοινωνίας μας. Ερωτήθηκαν διάφοροι τύποι στα ρεπορτάζ του πεζοδρομίου καί εκφράσθηκαν γνώμες στις αρθρογραφήσεις του γονάτου. Δόθηκαν συνεντεύξεις δημάρχων και εξήχθη το συμπέρασμα ότι δεν έχουν πρόβλημα να τελέσουν το… μυστήριο! Δεν ρωτήθηκε όμως κανένας τους πως θα ένοιωθε αν το ίδιο το παιδί τους παρουσιαζόταν στον πατέρα-δήμαρχο και ζητούσε να… ευλογήσει τη ομοφυλοφιλική του σχέση. Διότι συνηθίζουμε να ασχολούμαστε με χιούμορ, κάνοντας χαβαλέ για τα προβλήματα των άλλων και προσγειωνόμαστε ανώμαλα μόνο όταν γίνουν δικά μας τα προβλήματα. Δεν ρωτήθηκε κανένας γονιός για το πόσο… «υπερήφανος» είναι για το γιο ή την κόρη του, που αντί να τους δώσουν παιδιά καί εγγόνια, τους έχουν γεμίσει τη ζωή με ντροπή και πίκρες, μόνο καί μόνο για να ικανοποιήσουν τις στιγμιαίες ανώμαλες ορμές τους, πέφτοντας στο πάθος της χειρότερης μορφής πορνείας.
Είναι γνωστό, ιδιαίτερα στις κλειστές κοινωνίες ότι είναι ονειδισμός για έναν ομοφυλόφιλο μία τέτοια ζωή. Συνήθως οι άνθρωποι που επιλέγουν να ζήσουν με αυτό τον παρά φύσιν τρόπο έχουν αποκοπεί απ’ τα δεσμά της οικογενείας τους, κάποιοι έχουν υποστεί τραυματικές εμπειρίες από την παιδική τους ηλικία, ή κάτω από περίεργες καταστάσεις κάποιοι άνθρωποι νιώθουν να τους απωθεί το αντίθετο φύλο. Οι δήθεν τάσεις για ομοφυλία λόγω ορμονών είναι προφάσεις δικαιολόγησης αντιθέτων προς την φυσιολογική ζωή τρόπων ζωής. Σε κάθε κοινωνία συνηθίζετε ανέκαθεν η ανέντιμη συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων, να χαρακτηρίζεται με φρασεολογία συνυφασμένη με τη ζωή των ομοφυλόφιλων, ώστε να καταδειχθεί η κακοήθης συμπεριφορά.
Πάντως, ουδεμία εκπομπή δεν προβλήθηκε όλο αυτό το διάστημα που να κλιθούν αρμόδιοι και υπεύθυνοι επιστήμονες, ειδικοί του θέματος που θα ομιλούσαν και θα απεδείκνυαν το άρρωστο της υποθέσεως, κυρίως προς αποφυγήν της συνήθειας αυτής και παραδειγματισμό των υπολοίπων νέων ειδικότερα ανθρώπων. Αναρωτήθηκε κανείς τι επίδραση μπορεί να έχει σ’ ένα νέο παιδί η μεγιστοποίηση της προβολής τέτοιων θεμάτων; Τι αντίκτυπο μπορεί να έχει στην κοινωνία ακόμα καί η απλή ενασχόληση με τέτοιου είδους ζητήματα. Η ειρωνεία είναι ότι οι ίδιοι νομοθέτες καί αναλυτές που προβάλλουν χαμογελαστοί και περιγελούν τα φαινόμενα αυτά, ύστερα υποκριτικά απορούν για το κατάντημα του κόσμου!
Ας ελπίσουμε ότι όλοι αυτοί θα συνέλθουν όταν κλειθούν να παραστούν στο σύμφωνο συμβίωσης των παιδιών τους!!!
Είναι αναντίρρητο δικαίωμα κάθε ανθρώπου να ζεί ελεύθερα τη ζωή του με όποιο τρόπο εκείνος θεωρεί αρεστό, κάνοντας χρήση του σώματος, του μυαλού και της ψυχής του αναλόγως των στόχων που έχει θέσει στη ζωή του, παρότι είναι συγκεκριμένος ο ρόλος της γυναικός καί του άνδρα, δεδομένου ότι ο Θεός δημιούργησε άνδρα καί γυναίκα, που όμως παράβλεψαν τη ίδια τη φύση τους καί δημιούργησαν το τρίτο φύλο!
Ο γάμος δύο ετερόφυλων ανθρώπων έχει ως πρώτιστο στόχο την τεκνογονία και την δημιουργία οικογενείας. Το ερώτημα που τίθεται είναι: Που αποσκοπεί και σε τι ωφελεί την κοινωνία όταν δύο άνθρωποι ζουν με την σφραγίδα του κράτους μία παρά φύσει ερωτική σχέση-ζωή που θεωρείται αρρώστια, πάθος, ανωμαλία, ντροπή. Μια σχέση που ούτε τα ζώα δεν καταδέχονται να ζήσουν!!!
Σε μια εποχή που το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας είναι η υπογεννητικότητα καί στα πλαίσια της ισοπέδωσης κάθε αξίας, βρήκε τον κατάλληλο καιρό για να «περάσει» μαζί με άλλα και το θέμα της νομιμοποίησης των ομοφυλοφιλικών σχέσεων, που σε όσες υγιείς χώρες τέθηκε παρόμοιο ζήτημα προτιμήθηκε να ασχοληθούν με σοβαρά θέματα που όμοιά τους εδώ στη χώρα μας υπάρχουν πληθώρα και δυστυχώς εκκρεμούν. Πολλοί ήταν αυτοί που εδώ και καιρό είχαν επισημάνει το που πήγαινε το θέμα βλέποντας να αυξάνει ολοένα και περισσότερο η προβολή ανθρώπων και θεαμάτων ειδικά από την TV, ώστε να συνηθίσει ο κόσμος και να θεωρηθεί φυσιολογικό το «πάθος» της ομοφυλίας.
Η έκταση που δόθηκε στο θέμα και η θετική αντιμετώπισή του φάνηκε κατευθυνόμενη και περισσότερο σικέ, διότι προβλήθηκε οτιδήποτε θα διευκόλυνε την επιθυμητή έκβαση που επιθυμούσαν όσοι ενδιαφέρθηκαν για την περαιτέρω ανωμαλοποίηση της κοινωνίας μας. Ερωτήθηκαν διάφοροι τύποι στα ρεπορτάζ του πεζοδρομίου καί εκφράσθηκαν γνώμες στις αρθρογραφήσεις του γονάτου. Δόθηκαν συνεντεύξεις δημάρχων και εξήχθη το συμπέρασμα ότι δεν έχουν πρόβλημα να τελέσουν το… μυστήριο! Δεν ρωτήθηκε όμως κανένας τους πως θα ένοιωθε αν το ίδιο το παιδί τους παρουσιαζόταν στον πατέρα-δήμαρχο και ζητούσε να… ευλογήσει τη ομοφυλοφιλική του σχέση. Διότι συνηθίζουμε να ασχολούμαστε με χιούμορ, κάνοντας χαβαλέ για τα προβλήματα των άλλων και προσγειωνόμαστε ανώμαλα μόνο όταν γίνουν δικά μας τα προβλήματα. Δεν ρωτήθηκε κανένας γονιός για το πόσο… «υπερήφανος» είναι για το γιο ή την κόρη του, που αντί να τους δώσουν παιδιά καί εγγόνια, τους έχουν γεμίσει τη ζωή με ντροπή και πίκρες, μόνο καί μόνο για να ικανοποιήσουν τις στιγμιαίες ανώμαλες ορμές τους, πέφτοντας στο πάθος της χειρότερης μορφής πορνείας.
Είναι γνωστό, ιδιαίτερα στις κλειστές κοινωνίες ότι είναι ονειδισμός για έναν ομοφυλόφιλο μία τέτοια ζωή. Συνήθως οι άνθρωποι που επιλέγουν να ζήσουν με αυτό τον παρά φύσιν τρόπο έχουν αποκοπεί απ’ τα δεσμά της οικογενείας τους, κάποιοι έχουν υποστεί τραυματικές εμπειρίες από την παιδική τους ηλικία, ή κάτω από περίεργες καταστάσεις κάποιοι άνθρωποι νιώθουν να τους απωθεί το αντίθετο φύλο. Οι δήθεν τάσεις για ομοφυλία λόγω ορμονών είναι προφάσεις δικαιολόγησης αντιθέτων προς την φυσιολογική ζωή τρόπων ζωής. Σε κάθε κοινωνία συνηθίζετε ανέκαθεν η ανέντιμη συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων, να χαρακτηρίζεται με φρασεολογία συνυφασμένη με τη ζωή των ομοφυλόφιλων, ώστε να καταδειχθεί η κακοήθης συμπεριφορά.
Πάντως, ουδεμία εκπομπή δεν προβλήθηκε όλο αυτό το διάστημα που να κλιθούν αρμόδιοι και υπεύθυνοι επιστήμονες, ειδικοί του θέματος που θα ομιλούσαν και θα απεδείκνυαν το άρρωστο της υποθέσεως, κυρίως προς αποφυγήν της συνήθειας αυτής και παραδειγματισμό των υπολοίπων νέων ειδικότερα ανθρώπων. Αναρωτήθηκε κανείς τι επίδραση μπορεί να έχει σ’ ένα νέο παιδί η μεγιστοποίηση της προβολής τέτοιων θεμάτων; Τι αντίκτυπο μπορεί να έχει στην κοινωνία ακόμα καί η απλή ενασχόληση με τέτοιου είδους ζητήματα. Η ειρωνεία είναι ότι οι ίδιοι νομοθέτες καί αναλυτές που προβάλλουν χαμογελαστοί και περιγελούν τα φαινόμενα αυτά, ύστερα υποκριτικά απορούν για το κατάντημα του κόσμου!
Ας ελπίσουμε ότι όλοι αυτοί θα συνέλθουν όταν κλειθούν να παραστούν στο σύμφωνο συμβίωσης των παιδιών τους!!!
Στρατής Ανδριώτης
1 σχόλιο:
Ο Θεός μακροθυμεί για τον αγωνιστή
Κάποιος αδελφός, διηγείται ο Άγιος Αμφιλόχιος, νικήθηκε από την πορνεία καί από τότε κάθε μέρα έκανε την αμαρτία. Κάθε φορά όμως μετά την αμαρτία προσευχόταν με δάκρυα στο Χριστό για να τον ελεήσει. Απατημένος από την κακή συνήθεια, έκανε την αμαρτία, άλλ' ευθύς έτρεχε στην Εκκλησία, γονάτιζε μπροστά στην εικόνα του Χριστού καί έλεγε με δάκρυα στα μάτια:...
— Ελέησε με, Κύριε, καί πάρε από μένα αυτόν τον πειρασμό που με βασανίζει φοβερά καί τραυματίζει την ψυχή μου. Δεν έχω μάτια να δω το γλυκό Σου πρόσωπο για να γαληνέψει η καρδιά μου.
Αφού έλεγε αυτά καί έφευγε από την Εκκλησία, πάλι έκανε την αμαρτία. Δεν απελπιζόταν όμως για τη σωτηρία του, γι' αυτό ξαναγύριζε στην Εκκλησία καί παρόμοια έλεγε προς τον Φιλάνθρωπο Κύριο:
— Κύριε, βάζω Εσένα εγγυητή, ότι από τώρα δεν θα ξανακάνω αυτή την αμαρτία. Μόνο αγαθέ συγχώρεσε με από την αρχή μέχρι τη στιγμή αυτή πού σε λύπησα.
Όμως καί πάλι έκανε «την αγαπημένη του» αμαρτία. Ο αγώνας αυτός του αδελφού κράτησε για δέκα ολόκληρα χρόνια. Ω! Της απείρου μακροθυμίας καί φιλανθρωπίας του Δεσπότου Χριστού!
Μια, λοιπόν, μέρα που ο αδελφός αυτός είχε κάνει την αμαρτία, έρχεται τρέχοντας στην Εκκλησία με θρήνους καί δάκρυα, στα μάτια, καί άρχισε να παρακαλεί τον Φιλάνθρωπο Θεό. Βλέποντας ο διάβολος την συνεχή μετάνοια του αδελφού, εμφανίζεται σωματικώς στα μάτια του αδελφού καί με οργή απευθύνεται στό Χριστό καί λέει:
- Γιατί δέχεσαι αυτόν τον πόρνο, τον άσωτο, πού ψεύδεται κάθε μέρα ενώπιόν Σου; Γιατί δεν τον καίεις, αλλά μακροθυμείς καί τον ανέχεσαι; Δεν είσαι δίκαιος κριτής αλλά μεροληπτείς. Εμένα για μια αμαρτία της υπερηφάνειας με έριξες κάτω από τον ουρανό. Αυτόν εδώ που είναι ψεύτης, πόρνος καί άσωτος, για να έρχεται μπροστά Σου καί να κλαίει τον συγχωρείς καί παραβλέπεις την αμαρτία του. Ποια είναι λοιπόν η δικαιοσύνη Σου;
Τότε ακούγεται η φωνή του Χριστού μέσα από το θυσιαστήριο που έλεγε:
- Ω! πονηρέ δαίμονα. Δεν χόρτασες ακόμα να παρασύρεις τον κόσμο στην απώλεια; Θέλεις ν' αρπάξεις κι' αυτόν που προσέρχεται ενώπιον της ευσπλαχνίας μου; Έχεις τόσα πολλά εναντίον του πταίσματα ώστε να αντισταθμίσουν το Τίμιον Αίμα πού έχυσα στο Σταυρό γι' αυτόν; Εσύ, όταν έρχεται στην αμαρτία δεν τον διώχνεις αλλά τον δέχεσαι με χαρά καί δεν τον εμποδίζεις γιατί ελπίζεις να τον κερδίσεις. Καί εγώ που είμαι Ελεήμων καί Φιλάνθρωπος καί καταφεύγει σε μένα να μη τον ελεήσω; Δεν θα τον εγκαταλείψω μέχρι να τον κληρονομήσω. Μάθε, ότι για τους αμαρτωλούς εγώ σταυρώθηκα, για να σώζεται καθένας που καταφεύγει σε μένα.
Ο διάβολος μόλις άκουσε τη φωνή του Χριστού έτρεμε καί δεν μπορούσε να φύγει ούτε όμως καί να απαντήσει.
Και συνεχίζει ο Χριστός:
— Άκουσε απατεώνα γι' αυτά που λέγεις ότι είμαι άδικος. Εγώ είμαι σ' όλα δίκαιος. Στήν κατάσταση που θα βρω κάποιον θα τον κρίνω. Να λοιπόν. Αυτόν που πρίν από λίγο επέστρεψε κοντά μου με μετάνοια καί συντριβή θα τον πάρω κοντά μου να σώσω την ψυχή του, γιατί δεν απελπίστηκε καί αγωνίστηκε για την σωτηρία του.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή παρέδωσε ο αδελφός την ψυχή του. Βλέπετε αγαπητοί την άμετρο ευσπλαχνία καί Φιλανθρωπία του Θεού;
Ας μη αμελήσουμε λοιπόν, τη δική μας σωτηρία καί ας προσέξουμε να μη πέσουμε σε απόγνωση.
(Από τον «Ευεργετινό»)
Δημοσίευση σχολίου