Πρίν μεταβοῦμε στόν Ναό τοῦ Κυρίου γιά νά ἐκκλησιασθοῦμε πρέπει νά προετοιμασθοῦμε ψυχικά καί σωματικά. Ἡ πνευματική προετοιμασία εἶναι νά συγχωρήσουμε ὅσους μᾶς ἔφταιξαν καί γενικώτερα νά αἰσθανθόμαστε ἀγάπη γιά ὅλους τούς ἐν Χριστῶ ἀδελφούς μας…Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέει: «Πῶς θέλεις νά γίνει ὁ Δεσπότης Χριστός γλυκύς καί πρᾶος, ἀφοῦ σύ γίνεσαι στόν συνάνθρωπό σου σκληρός καί δέν τόν συγχωρεῖς;...Πῶς θά μπορέσεις νά ὑψώσεις τά χέρια σου στόν οὐρανό, πῶς θά κινήσεις τήν γλῶσσα σου; Πῶς θά ζητήσεις συγνώμη; Ἁκόμη καί ἄν θέλει νά σοῦ συγχωρέσει ὁ Θεός τίς ἁμαρτίες σου, δέν τόν ἀφήνεις ἐσύ, ἐπειδή δέν συγχωρεῖς τίς ἁμαρτίες τοῦ συνδούλου σου…Μή μοῦ λέγεις ὅτι εἰς τοῦτο καί εἰς ἐκεῖνο σέ ἀδίκησε. Διότι καί ἄν ἀκόμη ὑποθέσουμε ὅτι ὅλη τήν κακία πού ὑπάρχει στούς ἀνθρώπους τήν ἔδειξε σέ σένα, ἀκόμη καί τότε σέ διέταξε ὁ Θεός νά τοῦ τά συγχωρέσεις ὅλα».
…Ἐκτός ἀπό τήν πνευματική προετοιμασία καί καθαρότητα πρέπει νά προετοιμασθοῦμε καί σωματικά. Νά συμετέχουμε στήν Θεία Λειτουργία καθαροί στό σῶμα καί μέ τήν κατάλληλη ἐνδυμασία. Καί ἡ κατάλληλη ἐνδυμασία δέν εἶναι τά ἀκριβά καί προκλητικά ροῦχα, άλλά τά καθαρά καί νοικοκυρεμένα. Στό σημεῖο αὐτό δυστυχῶς δέν προσέχουμε οἱ σημερινοί Χριστιανοί. Θεωροῦμε τόν οἷκο τοῦ Θεοῦ τόπο ἐπιδείξεως πλούτου καί ὀμορφιᾶς. Λέγει στίς ὁμιλίες του ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Φόρεσε τόν Χριστό καί ὄχι τόν χρυσό…Νά ἐνδύεσαι τήν ἐλεημοσύνη, τήν φιλανθρωπία, τήν σωφροσύνη, τήν ταπεινοφροσύνη. Αὐτά ἀξίζουν περισσότερο ἀπό ὅλο τό χρυσάφι. Αὐτά καί τήν ὡραία τήν κάνουν ὡραιότερη καί ἐκείνην πού δέν εἶναι ὡραία, τήν κάνουν ὡραία…Νά ἐχεις ὀμορφιά πού τήν θέλει ὁ Θεός. Ποιόν θέλεις νά ἔχεις ἐραστή, τόν Θεό ἤ τούς ἀνθρώπους;…Ὁ στολισμός τῆς ψυχῆς προσελκύει τόν Θεό, ἐνῶ ὁ στολισμός τοῦ σώματος τούς μιαρούς ἄνδρες…Τί λές γυναίκα; Ἔρχεσαι στόν Ναό νά παρακαλέσεις τόν Θεό καί περιβάλλεσαι ἀπό χρυσαφικά καί φιλάρεσκα πλεξίματα τῶν μαλλιῶν σου;…Ἦρθες νά παρακαλέσεις, νά δεηθεῖς γιά ἁμαρτήματα, νά προσευχηθεῖς γιά ἐκείνους μέ τούς ὁποίους ἦρθες σέ σύγκρουση, νά παρακαλέσεις τόν Κϋριο, νά Τόν κάνεις εὐσπλαχνικό. Τί στολίζεις τόν ἑαυτό σου; Αὐτή ἡ ἐμφάνιση δέν εἶναι γυναίκας πού ἱκετεύει. Πῶς μπορεῖς νά στενάξεις, πῶς μπορεῖς νά δακρύσεις, πῶς μπορεῖς νά προσευχηθεῖς μέ ζῆλο θερμό ντυμένη μέ τέτοια περιβολή;»
Καθώς εἰσερχόμαστε στό Ναό τοῦ Κυρίου πρέπει νά συλλογιζόμαστε ὅτι ὁ Ναός εἶναι εἰκόνα τοῦ Οὐρανοῦ…Γράφει ὁ Ἅγιος Νικόδημος: «καθώς στέκουν
οἱ Ἄγγελοι καί οἱ Ἅγιοι εἰς τόν οὐρανό, ἔτσι πρέπει νά στέκουν καί οἱ Χριστιανοί εἰς τήν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία. Μέ φόβο καί τρόμο…Οἱ Χριστιανοί ἐν τῆ Ἐκκλησία εὑρισκόμενοι δέν πρέπει νά συνομιλοῦν ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλον, οὔτε νά γελοῦν ἤ νά βλέπουν ἐδῶ καί ἐκεῖ, ἀλλά μόνον νά βλέπουσιν ἔμπροσθέν τους καί νά ἀκροάζωνται τά θεῖα λόγια μετά προσοχῆς και εὐλαβείας, στοχαζόμενοι πώς παραστέκονται ἔμπροσθεν τοῦ ἐπουρανίου Βασιλέως Θεοῦ». Καί γιά ὅσους μέ ἀνευλάβεια παρακολουθοῦν τήν θεία Λειτουργία ὁ Ἅγιος Νικόδημος λέγει: «Τί κάνεις ἄνθρωπε; Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ θυσιάζεται διά τήν ἰδικήν σου ἀγάπην καί σύ γελᾶς ἄθλιε; Ὁ παράκλητος Θεός καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐπιφοιτᾶ εἰς τήν θείαν Ἱερουργίαν διά να ἁγιάση τά τίμια Δῶρα καί ἐσύ ἀνόητε κάνεις ἀταξίες καί ταραχή. Ὁ ἄναρχος Πατήρ εὐδοκεῖ ἄνωθεν εἰς τό μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας καί ἐσύ χασμουρίζεσαι καί νυστάζεις καί στέκεις μέ τόση ἀμέλεια; Εἰς τόν οὐρανό στέκεις καί τά γήϊνα λογίζεσαι;…Μέ τό σῶμα εἶσαι εἰς τήν Ἐκκλησία καί μέ τόν νοῦ εἰς τό παζάρι καί εἰς τά ἔξω;…Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, σᾶς παρακαλῶ ἐν Κυρίω νά στέκεσθε εἰς τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μέ κάθε προσοχή καί εὐταξία καί εὐλάβεία, μέ κάθε εἰρήνη καί ἡσυχία, μέ κάθε ταπείνωση σώματος καί ψυχῆς καί ἔτσι νά προσφέρετε τίς δεήσεις καί προσευχές σας εἰς τόν ἐπουράνιο Θεό, κλίνοντες κάτω τούς ὀφθαλμούς καί ἔχοντες τόν ἑαυτόν σας διά ἁμαρτωλό. Διότι ὁ Θεός ὑπεσχέθει νά βλέπει καί νά ἀκούει τίς προσευ-χές ἐκείνων ὅπου μέ τοιαύτην ἡσυ-χία καί ταπείνωση προσεύχονται εἰς Αὐτόν καί φοβοῦ-νται τούς λόγους Του». Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός λέει σχετικά μέ τήν στάση μας τήν ὥρα τοῦ ἐκκλησιασμοῦ; «Πρέπει καί ἐμεῖς οἱ εὐσεβεῖς Χριστιανοί ὅταν πηγαίνομε εἰς τήν Ἐκκλησία νά στεκόμαστε μέ εὐλάβεια, μέ φόβο καί τρόμο διά νά λάβομε συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Καί καθώς ὅταν μπαίνομε μέσα εἰς τόν τάφο καί λησμονοῦμε ὅλα τά κοσμικά, ὁμοίως καί ὅταν μπαίνομε μέσα εἰς τό στασίδι, πρέπει νά λησμονοῦμε ὅλα τά κακά. Το στασίδι τί εἶναι; Ἕνας τάφος ὀρθός. Καί μᾶς τό ἐχάρισε ὁ Θεός διά διδάσκαλο, νά μπαίνομε μέσα καί νά στοχαζόμαστε τίς ἁμαρτίες μας, τόν θάνατο, τήν κόλαση, τόν Παράδεισο».
…Ἐκτός ἀπό τήν πνευματική προετοιμασία καί καθαρότητα πρέπει νά προετοιμασθοῦμε καί σωματικά. Νά συμετέχουμε στήν Θεία Λειτουργία καθαροί στό σῶμα καί μέ τήν κατάλληλη ἐνδυμασία. Καί ἡ κατάλληλη ἐνδυμασία δέν εἶναι τά ἀκριβά καί προκλητικά ροῦχα, άλλά τά καθαρά καί νοικοκυρεμένα. Στό σημεῖο αὐτό δυστυχῶς δέν προσέχουμε οἱ σημερινοί Χριστιανοί. Θεωροῦμε τόν οἷκο τοῦ Θεοῦ τόπο ἐπιδείξεως πλούτου καί ὀμορφιᾶς. Λέγει στίς ὁμιλίες του ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Φόρεσε τόν Χριστό καί ὄχι τόν χρυσό…Νά ἐνδύεσαι τήν ἐλεημοσύνη, τήν φιλανθρωπία, τήν σωφροσύνη, τήν ταπεινοφροσύνη. Αὐτά ἀξίζουν περισσότερο ἀπό ὅλο τό χρυσάφι. Αὐτά καί τήν ὡραία τήν κάνουν ὡραιότερη καί ἐκείνην πού δέν εἶναι ὡραία, τήν κάνουν ὡραία…Νά ἐχεις ὀμορφιά πού τήν θέλει ὁ Θεός. Ποιόν θέλεις νά ἔχεις ἐραστή, τόν Θεό ἤ τούς ἀνθρώπους;…Ὁ στολισμός τῆς ψυχῆς προσελκύει τόν Θεό, ἐνῶ ὁ στολισμός τοῦ σώματος τούς μιαρούς ἄνδρες…Τί λές γυναίκα; Ἔρχεσαι στόν Ναό νά παρακαλέσεις τόν Θεό καί περιβάλλεσαι ἀπό χρυσαφικά καί φιλάρεσκα πλεξίματα τῶν μαλλιῶν σου;…Ἦρθες νά παρακαλέσεις, νά δεηθεῖς γιά ἁμαρτήματα, νά προσευχηθεῖς γιά ἐκείνους μέ τούς ὁποίους ἦρθες σέ σύγκρουση, νά παρακαλέσεις τόν Κϋριο, νά Τόν κάνεις εὐσπλαχνικό. Τί στολίζεις τόν ἑαυτό σου; Αὐτή ἡ ἐμφάνιση δέν εἶναι γυναίκας πού ἱκετεύει. Πῶς μπορεῖς νά στενάξεις, πῶς μπορεῖς νά δακρύσεις, πῶς μπορεῖς νά προσευχηθεῖς μέ ζῆλο θερμό ντυμένη μέ τέτοια περιβολή;»
Καθώς εἰσερχόμαστε στό Ναό τοῦ Κυρίου πρέπει νά συλλογιζόμαστε ὅτι ὁ Ναός εἶναι εἰκόνα τοῦ Οὐρανοῦ…Γράφει ὁ Ἅγιος Νικόδημος: «καθώς στέκουν
οἱ Ἄγγελοι καί οἱ Ἅγιοι εἰς τόν οὐρανό, ἔτσι πρέπει νά στέκουν καί οἱ Χριστιανοί εἰς τήν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία. Μέ φόβο καί τρόμο…Οἱ Χριστιανοί ἐν τῆ Ἐκκλησία εὑρισκόμενοι δέν πρέπει νά συνομιλοῦν ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλον, οὔτε νά γελοῦν ἤ νά βλέπουν ἐδῶ καί ἐκεῖ, ἀλλά μόνον νά βλέπουσιν ἔμπροσθέν τους καί νά ἀκροάζωνται τά θεῖα λόγια μετά προσοχῆς και εὐλαβείας, στοχαζόμενοι πώς παραστέκονται ἔμπροσθεν τοῦ ἐπουρανίου Βασιλέως Θεοῦ». Καί γιά ὅσους μέ ἀνευλάβεια παρακολουθοῦν τήν θεία Λειτουργία ὁ Ἅγιος Νικόδημος λέγει: «Τί κάνεις ἄνθρωπε; Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ θυσιάζεται διά τήν ἰδικήν σου ἀγάπην καί σύ γελᾶς ἄθλιε; Ὁ παράκλητος Θεός καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐπιφοιτᾶ εἰς τήν θείαν Ἱερουργίαν διά να ἁγιάση τά τίμια Δῶρα καί ἐσύ ἀνόητε κάνεις ἀταξίες καί ταραχή. Ὁ ἄναρχος Πατήρ εὐδοκεῖ ἄνωθεν εἰς τό μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας καί ἐσύ χασμουρίζεσαι καί νυστάζεις καί στέκεις μέ τόση ἀμέλεια; Εἰς τόν οὐρανό στέκεις καί τά γήϊνα λογίζεσαι;…Μέ τό σῶμα εἶσαι εἰς τήν Ἐκκλησία καί μέ τόν νοῦ εἰς τό παζάρι καί εἰς τά ἔξω;…Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, σᾶς παρακαλῶ ἐν Κυρίω νά στέκεσθε εἰς τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μέ κάθε προσοχή καί εὐταξία καί εὐλάβεία, μέ κάθε εἰρήνη καί ἡσυχία, μέ κάθε ταπείνωση σώματος καί ψυχῆς καί ἔτσι νά προσφέρετε τίς δεήσεις καί προσευχές σας εἰς τόν ἐπουράνιο Θεό, κλίνοντες κάτω τούς ὀφθαλμούς καί ἔχοντες τόν ἑαυτόν σας διά ἁμαρτωλό. Διότι ὁ Θεός ὑπεσχέθει νά βλέπει καί νά ἀκούει τίς προσευ-χές ἐκείνων ὅπου μέ τοιαύτην ἡσυ-χία καί ταπείνωση προσεύχονται εἰς Αὐτόν καί φοβοῦ-νται τούς λόγους Του». Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός λέει σχετικά μέ τήν στάση μας τήν ὥρα τοῦ ἐκκλησιασμοῦ; «Πρέπει καί ἐμεῖς οἱ εὐσεβεῖς Χριστιανοί ὅταν πηγαίνομε εἰς τήν Ἐκκλησία νά στεκόμαστε μέ εὐλάβεια, μέ φόβο καί τρόμο διά νά λάβομε συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Καί καθώς ὅταν μπαίνομε μέσα εἰς τόν τάφο καί λησμονοῦμε ὅλα τά κοσμικά, ὁμοίως καί ὅταν μπαίνομε μέσα εἰς τό στασίδι, πρέπει νά λησμονοῦμε ὅλα τά κακά. Το στασίδι τί εἶναι; Ἕνας τάφος ὀρθός. Καί μᾶς τό ἐχάρισε ὁ Θεός διά διδάσκαλο, νά μπαίνομε μέσα καί νά στοχαζόμαστε τίς ἁμαρτίες μας, τόν θάνατο, τήν κόλαση, τόν Παράδεισο».
Ιερομονάχου Γρηγορίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου