Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης, Δάσκαλος Β΄ Ἀρσακείου – Τοσιτσείου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἑκάλης
Εἶναι σαφὲς ὅτι οἱ θεοὶ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων εἶναι ἀνύπαρκτοι. Εἶναι δημιουργήματα τῆς ὁμολογουμένως πλούσιας φαντασίας τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι ὑπῆρξαν στὸ ἔπακρο πολυθεϊστές. Ἂν οἱ πιστοί τῆς «πατρῴας» θρησκείας ἔχουν ἀντίρρηση, δὲν ἔχουν παρὰ νὰ ἀνέβουν ὥς τὸν Ὄλυμπο, προκειμένου νὰ πεισθοῦν μὲ τὰ ἴδια τους τὰ μάτια. Οἱ «ἀθάνατοι» θεοί, στοὺς ὁποίους πιστεύουν, πολὺ ἁπλὰ δὲν ὑπάρχουν. Ἂν πάλι ἔχουν μία ἄλλη, δική τους, ἀνώτερη ἰδέα περὶ θεῶν, τότε ἔρχονται σὲ σύγκρουση μὲ αὐτὰ ποὺ πιστεύει ἡ ἀρχαία θρησκευτικὴ παράδοση.
