Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Το μάλωμα πρέπει να γίνεται με αγάπη, η υπόδειξη του σφάλματος με λεπτό τρόπο

Ο χαριτωμένος πνευματικός αγαπάει και πονάει την ψυχή,γιατί γνωρίζει την μεγάλη αξία της.Την βοηθάει στην μετάνοια,την ξαλαφρώνει με την εξομολόγηση,την ελευθερώνει από το άγος και την οδηγεί στον Παράδεισο.

Ο πνευματικός ονομάζεται «πατήρ»,γι΄αυτό πρέπει να προσπαθήση να είναι αληθινός πατέρας΄ να νουθετή με θεϊκή αγάπη και στοργή.Να έρχεται στην θέση του κάθε εξομολογουμένου και να ζη τον πόνο του,ώστε ο εξομολογούμενος να βλέπη στο πρόσωπό του ζωγραφισμένο τον δικό του πόνο.Αυτό χρειάζεται ιδιαίτερα στην εποχή μας,που οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από λίγο δροσερό νερό,και όχι από δυνατό ξίδι...

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: «Η Μακεδονία είναι μία και Ελληνική»!

Από το πρωί σήμερα, βλέπουμε διάφορα «έκτακτα» δημοσιεύματα να μιλάνε περί συμφωνίας μεταξύ Ελλάδος και Σκοπίων για την ονομασία της γείτονος χώρας. Θεωρούμε υποχρέωσή μας, να κάνουμε μία έστω και υποτυπώδη, ενημέρωση στους αναγνώστες μας, γύρω από αυτό το μείζον εθνικό θέμα του Μακεδονικού!

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Μαθαίνουμε την αλήθεια και την υπερασπιζόμαστε

Α. Τί είναι το Μακεδονικό ζήτημα;

Είναι η οικειοποίηση του ονόματος της Μα­κεδονίας από τους Σκοπιανούς και η προώθηση του ονείρου τους για την κατάκτηση της Ελληνι­κής Μακεδονίας.

Β. Ποια στοιχεία αποδεικνύουν την ελληνικότη­τα της Μακεδονίας;...

Γιατί ο Θεός επιτρέπει την αδικία;

«Kάποτε ένας άγιος γέροντας προσευχόταν στο Θεό να του αποκαλύψει γιατί άνθρωποι δίκαιοι και ευσεβείς είναι φτωχοί, δυστυχούν και αδικούνται, ενώ πολλοί, άδικοι και αμαρτωλοί, είναι πλούσιοι και αναπαύονται, και πως ερμηνεύονται οι κρίσεις του Θεού.

O Θεός, θέλοντας να τον πληροφορήσει, του έβαλε στην καρδιά λογισμό να φύγει καί νά κατέβει στον κόσμο…

Η ψυχή μετά το Θάνατο - π. Σεραφείμ Ρόουζ

Μερικές ψυχές βρίσκονται (μετά τις σαράντα ημέρες) σε μια κατάσταση πρόγευσης της αιώνιαςαγαλλίασης και μακαριότητας, ενώ άλλες σε μια κατάσταση τρόμου εξαιτίας των αιωνίων μαρτυρίων τα οποία θα..υποστούν πλήρως μετά την Τελική Κρίση.

Μέχρι τότε εξακολουθεί να υπάρχει δυνατότητα αλλαγής της κατάστασής τους, ιδιαιτέρως μέσω της υπέρ αυτών προσφοράς της Αναίμακτης Θυσίας (μνημόσυνο στη Θεία Λειτουργία), και παρομοίως μέσω άλλων προσευχών.Τα οφέλη της προσευχής, τόσο της κοινής όσο και της ατομικής για τις ψυχές που βρίσκονται στην κόλαση,έχουν περιγραφεί σε πολλούς βίους Αγίων και ασκητών καθώς και σε Πατερικά κείμενα...

Άγιος Παΐσιος: «Θέλουν να εξαφανίσουν την Ελλάδα – Δεν θα προλάβουν»

«Ο Θεός επιτρέπει να γίνει τώρα ένα τράνταγμα γερό. Έρχονται δύσκολα χρόνια. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες… Να το πάρουμε στα σοβαρά, να ζήσουμε πνευματικά. Οι περιστάσεις μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάσουν να δουλέψουμε πνευματικά. Καλόν όμως είναι να το κάνουμε χαρούμενα και προαιρετικά και όχι από θλίψεις, αναγκαστικά. Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνισθούν…

Ναζάρ Στανιντσένκοφ: Κόπηκαν τα δάκτυλά μου, με προσευχή στον Άγιο Λουκά τον Ιατρό, ξαναφύτρωσαν και συνέχισα ως πιανίστας

Το ενδιαφέρον στρέφεται στον διακεκριμένο πιανίστα Ναζάρ Στανιντσένκοφ που περιγράφει την βιωματική του περιπέτεια και το θαύμα που έζησε.

«Πριν από επτά χρόνια πήγα στην θάλασσα για να παραθερίσω στην γιαγιά μου και κάποια μέρα βγήκα από το σπίτι για να παίξω, δεν πρόσεξα και η πόρτα έκλεισε και μου έπιασε μέσα τα δάχτυλα. Μου κόπηκαν οι ονυχοφόροι φάλαγγες. Εγώ έκλαιγα και φώναζα μου «κόπηκαν τα δάχτυλα, πως θα ξαναπαίξω πιάνο»; Πήγαμε στο νοσοκομείο και ο γιατρός δεν μπορούσε να κάνει κάτι, απλώς έραψε τα τραύματα. Μετά από λίγες μέρες μια γιαγιά μας μίλησε για τον Άγιο Λουκά...

Νὰ μὴ δίνετε ὅλο τὸ εἶναι σας, ὅλο τὸ δυναμισμὸ μαζὶ μὲ τὴν καρδιά σας, στὰ ὑλικά. Ὅταν ἡ καρδιὰ εἶναι στὸν Χριστό, τότε ἁγιάζονται καὶ οἱ δουλειές.

Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου

Γέροντα, τί ἐννοεῖτε, ὅταν λέτε: "Πόδια, χέρια στὴν δουλειὰ νὰ δίνετε, καρδιὰ νὰ μὴ δίνετε";

-Ἐννοῶ νὰ μὴ δίνετε καρδιὰ στὰ ὑλικὰ πράγματα. Εἶναι μερικοὶ ποὺ δίνονται ὁλόκληροι στὰ ὑλικά. Περνοῦν ὅλη τὴν ἡμέρα μὲ τὸ νὰ ἀσχολοῦνται πὼς θὰ κάνουν καλὰ μία δουλειὰ καὶ δὲν σκέφτονται καθόλου τὸν Θεό. Νὰ μὴ φθάνουμε ἐκεῖ. Νὰ χρησιμοποιεῖτε τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια στὴν δουλειά, ἀλλὰ νὰ μὴν ἀφήνετε τὸν νοῦ σας νὰ ξεφύγη ἀπὸ τὸν Θεό.

Νὰ μὴ δίνετε ὅλο τὸ εἶναι σας, ὅλο τὸ δυναμισμὸ μαζὶ μὲ τὴν καρδιά σας, στὰ ὑλικά. Ἔτσι γίνεται μετὰ κανεὶς εἰδωλολάτρης. Ὅσο μπορεῖτε στὶς... δουλειὲς καρδιὰ νὰ μὴ δίνετε, χέρια, μυαλὸ νὰ δίνετε.Καρδιὰ νὰ μὴ δίνετε σὲ χαμένα, σὲ ἄχρηστα πράγματα. Γιατί μετὰ πῶς θὰ σκιρτήση ἡ καρδιὰ γιὰ τὸν Χριστό; Ὅταν ἡ καρδιὰ εἶναι στὸν Χριστό, τότε ἁγιάζονται καὶ οἱ δουλειές, ὑπάρχει καὶ ἡ ἐσωτερικὴ ψυχικὴ ξεκούραση συνέχεια, καὶ νιώθει κανεὶς τὴν πραγματικὴ χαρά. Νὰ ἀξιοποιεῖτε τὴν καρδιά σας, νὰ μὴν τὴν σπαταλᾶτε...

Η αγάπη προς τους εχθρούς και πως θα την αποκτήσουμε

«Όποιος δεν αγαπά τους εχθρούς, αυτός δεν θα έχει ειρήνη, έστω κι αν τον βάλουν μέσα στον παράδεισο».

 Η εντολή του Χριστού «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών» δε συναντάται σε καμία θρησκεία του κόσμου. Είναι αποκλειστικότητα του Χριστιανισμού. Η «καινή εντολή» του Κυρίου υπερβαίνει το Μωσαϊκό νόμο και αποτελεί την πλήρωσή του:

«Ηκούσατε ότι ερρέθη, αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου. Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς» (Ματ. Ε΄, 43-44). Δηλ. τους αληθινούς μαθητές του Χριστού τους χαρακτηρίζει η αγάπη προς τους εχθρούς. Για να τονίσει την σπουδαιότητα της εντολής αυτής ο Κύριος, έδωσε το προσωπικό Του παράδειγμα επάνω στο Σταυρό: «Πάτερ, άφες αυτοίς∙ ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. Κγ’, 34). Αυτό το παράδειγμα μιμήθηκαν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας κατά τους διωγμούς, όπως ο Άγιος Στέφανος την ώρα του λιθοβολισμού του: «Κύριε, μη στήσεις αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην» (Πρ. ζ΄, 60), αλλά και ο Άγιος Διονύσιος Ζακύνθου, που προστάτευσε το φονιά του αδελφού του και τον φυγάδευσε για να μην τον συλλάβουν. «Τέτοιες είναι οι ψυχές των Αγίων∙ αγαπούν τους εχθρούς περισσότερο από τον εαυτό τους, για να αρέσουν στον Ευεργέτη και να μιμηθούν όσο μπορούν τη φιλανθρωπία Του» (Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός, Φιλοκαλία Γ΄, σελ. 154)...

Ἐγκώμιο στούς Ἁγίους Πάντες, πού μαρτύρησαν σ᾽ ὅλο τόν κόσμο (Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου)

1. Δέν πέρασαν ἀκόμη ἑπτά μέρες, ἀπό τότε πού γιορτάσαμε τήν ἱερή πανήγυρη τῆς Πεντηκοστῆς, καί πάλι μᾶς πρόφθασε χορός μαρτύρων ἤ καλύτερα στρατιά μαρτύρων καί παράταξη, πού δέν εἶναι καθόλου κατώτερη ἀπό τή στρατιά τῶν ἀγγέλων, τήν ὁποία εἶδε ὁ πατριάρχης Ἰακώβ, ἀλλά εἶναι ἴδιας ἀξίας καί τάξης μέ αὐτή. Γιατί μάρτυρες καί ἄγγελοι διαφέρουν μόνο στά ὀνόματα, στά ἔργα τους ὅμως ταυτίζονται. Στόν οὐρανό κατοικοῦν οἱ ἄγγελοι, στόν οὐρανό καί οἱμάρτυρες. Αἰώνιοι καί ἀθάνατοι εἶναι ἐκεῖνοι, τό ἴδιο θά γίνουν καί οἱ μάρτυρες. Ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι ἔλαβαν καί ἀσώματη φύση; Καί τί σημασία ἔχει αὐτό; Γιατί οἱ μάρτυρες, ἄν καί ἔχουν σῶμα, ὅμως εἶναι ἀθάνατο ἤ καλύτερα καί πρίν ἀπό τήν ἀθανασία ὁθάνατος τοῦ Χριστοῦ στολίζει τά σώματά τους περισσότερο ἀπό τήν ἀθανασία. Δέν εἶναι τόσο λαμπρός ὁ οὐρανός, πού στολίζεται μέ τό πλῆθος τῶν ἀστεριῶν, ὅσο εἶναι τά σώματα τῶν μαρτύρων, πού στολίζονται μέ τό λαμπρό αἷμα τῶν τραυμάτων. Ὥστε ἐπειδή πέθαναν γι᾽ αὐτό καί εἶναι ἀνώτεροι, καί βραβεύτηκαν πρίν ἀπό τήν ἀθανασία παίρνοντας τά στεφάνια ἀπό τήν ὥρα τοῦ θανάτου τους...

Μποροῦμε νὰ γίνουμε ἅγιοι σήμερα;

Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου

Πολλὲς φορὲς ἀκοῦμε τοὺς χριστιανοὺς νὰ λένε: «Ἂν ζούσαμε κι ἐμεῖς στὴν ἐποχὴ τῶν Ἀποστόλων καὶ ἀξιωνόμασταν νὰ δοῦμε τὸ Χριστό, ὅπως Τὸν εἶδαν ἐκεῖνοι, θὰ γινόμασταν ἅγιοι, ὅπως ἔγιναν κι’ αὐτοί». Ὅσοι σκέφτονται ἔτσι, ξεχνοῦν ὅτι Ἐκεῖνος ποὺ μιλοῦσε στὸν καιρὸ τῶν ἀποστόλων, μιλάει καὶ τώρα. Ἴσως ὅμως καὶ πάλι νὰ πεῖ κάποιος: «Μὰ δὲν εἶναι τὸ ἴδιο πράγμα νὰ δεῖ κανεὶς τὸ Χριστὸ μὲ τὰ μάτια του, ὅπως Τὸν εἶδαν οἱ ἀπόστολοι, καὶ ν’ ἀκούει μόνο τὰ λόγια Του ἀπὸ ἄλλους ἢ νὰ τὰ διαβάζει στὴ Γραφή, ὅπως ἐμεῖς σήμερα».

Κι ἐγὼ ἀπαντῶ, ὅτι δὲν εἶναι ὁπωσδήποτε τὸ ἴδιο τὸ τότε καὶ τὸ τώρα. Ἀλλὰ τὸ τωρινὸ εἶναι πολὺ μεγαλύτερο ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ ἔζησαν οἱ Ἀπόστολοι, κι εὐκολότερά μας φέρνει στὴν πίστη!...

Διώξαμε από τη ζωή μας το Θεό.. ( Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ )

Διώξαμε από τη ζωή μας το Θεό , Λόγο, τον λόγο του Θεού. 

Παραμελήσαμε το λόγο αυτό, και να! 

Θερίζουμε τις συνέπειες του έργου μας.

Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ

Η γκρίνια έχει καταρα! ( Αγιος Παϊσιος )

Στην κακομοιριά οφείλεται και με την δοξολογία την κάνει κανείς πέρα. Η γκρίνια γεννά γκρίνια και η δοξολογία γεννά δοξολογία. Όταν δεν γκρινιάζει κανείς για μια δυσκολία που τον βρίσκει, αλλά δοξάζει τον Θεό, τότε σκάζει ο διάβολος και πάει σε άλλον που γκρινιάζει, για να του τα φέρει όλα ανάποδα. Γιατί, όσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει. Μερικές φορές μας κλέβει το ταγκαλάκι (διάβολος) και μας κάνει να μη μας ευχαριστεί τίποτε, ενώ μπορεί κανείς όλα να τα γλεντάει πνευματικά με δοξολογία και να έχει την ευλογία του Θεού...

Η Άλωση της Πόλης μας

του Στρατή Ανδριώτη

Ο Μέγας Κωνσταντίνος μετέφερε την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας από την Ρώμη στην Ανατολή, ίδρυσε το 330μ.Χ. την Κωνσταντινούπολη στην πόλη Βυζάντιο με στόχο να δημιουργηθεί μία χριστιανική πολιτεία, πιστεύοντας ότι μόνο με την αγάπη του Χριστιανισμού θα ειρήνευε και θα ενωνόταν ο κόσμος. Μ’ αυτόν τον τρόπο η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία που είχε διαδεχθεί την αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα συνεχιζόταν με κέντρο εκ νέου τον Ελληνισμό, διότι από τον 7ο αιώνα η Βυζαντινή αυτοκρατορία είχε καθαρά Ελληνικό χαρακτήρα. Οι διανοούμενοι εκείνης της εποχής θεωρούσαν ότι το Βυζάντιο-Ρωμανία συνέδεε τον αρχαίο με τον νεώτερο Ελληνισμό. Ως Βυζαντινούς οι ιστορικοί εννοούν τους Έλληνες, διότι πράγματι ήταν Έλληνες και η αυτοκρατορία τους ήταν η πλέον κραταιά του κόσμου! Επί 9 αιώνες η Πόλη υπήρξε η ακμάζουσα πρωτεύουσα καί το πρότυπο του χριστιανικού πολιτισμού, πριν αλωθεί αρχικά από τους Φράγκους και τελειωτικά από τους Τούρκους...

Λόγος εις την Πεντηκοστήν (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Όταν συμπληρωνόταν η πεντηκοστή ημέρα μετά την Ανάσταση, της οποίας έφθασε τώρα η μνήμη, ενώ όλοι οι μαθητές ήσαν συγκεντρωμένοι μαζί και ευρίσκονταν ομόψυχοι στο υπερώο (οίκος) εκείνου του ιερού, αλλά και στο προσωπικό του υπερώο, στο νου του, συναγμένος ο καθένας τους (διότι ήσαν σε ησυχία και αφιερωμένοι στη δέηση και στους ύμνους προς το Θεό), ξαφνικά, λέγει ο ευαγγελιστής Λουκάς, «ακούσθηκε ήχος από τον ουρανό, σαν από ορμή βιαίου ανέμου και εγέμισε τον οίκο όπου κάθονταν».(Πραξ.2, 1-11). Είναι βίαιος γιατί νικά τα πάντα και ξεπερνά τα τείχη του πονηρού, γκρεμίζει κάθε οχύρωμα του εχθρού, ταπεινώνει τους υπερήφανους, ανυψώνει τους ταπεινούς στη καρδιά και διασπά τους συνδέσμους των αμαρτημάτων. Γέμισε δε ο οίκος εκείνος στον οποίο κάθονταν, καθιστώντας τον, κολυμβήθρα πνευματική και εκπληρώνοντας την επαγγελία του Σωτήρα, που τους έλεγε, πριν αναληφθεί: «Ο μεν Ιωάννης βάπτισε με νερό, εσείς δε θα βαπτισθήτε με άγιο Πνεύμα, όχι έπειτα από πολλές μέρες». Αλλά και το όνομα που έδωσε σ’ αυτούς το έδειξε να αληθεύει. Διότι δια του ήχου αυτού από τους ουρανούς οι Απόστολοι έγιναν πραγματικά υιοί βροντής. «Και φάνηκαν σ’ αυτούς γλώσσες διαμεριζόμενες ωσάν πυρός και στον καθένα τους κάθισε από μια κι’ εγέμισαν όλοι άγιο Πνεύμα και μιλούσαν άλλες γλώσσες, όπως τους έδιδε το Πνεύμα να μιλούν».

Αλλά για ποιό λόγο φάνηκε το Πνεύμα σε σχήμα γλωσσών;...

Η αγανάκτηση – Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης (†)

Η αγανάκτηση μπορεί να έχει σχέση με την οργή, τον θυμό, την κακία, τη νευρικότητα και τη δυσανασχέτηση. Υπάρχει δίκαια και δικαιολογημένη οργή, που φέρνει αγανάκτηση, κάποτε ιερή αγανάκτηση, από αναβρασμό ψυχής που εθίγη. Έξαψη φοβερή, που εκδηλώνεται δημόσια, από αγανακτισμένους, που διαμαρτύρονται με διάφορους τρόπους, μερικές φορές και ακραίους, γιατί τους ενέπαιξαν, τους είπαν ψέματα, τους ξεγέλασαν και τους απάτησαν...

Ἂν τὰ παιδιὰ δὲν ἀκοῦν, νὰ τὰ ἐμπιστευθοῦν οἱ γονεῖς στὸν Θεὸ !

Ὕστερα, στὴν ἐφηβεία, ποὺ εἶναι ἡ πιὸ δύσκολη ἡλικία, ἡ ἀγωνία τῶν γονέων εἶναι μεγαλύτερη γιὰ τὰ παιδιά τους, μέχρι νὰ τὰ μορφώσουν καὶ νὰ τὰ ἀποκαταστήσουν. Οἱ γονεῖς τότε ἂς κάνουν ὅ,τι μποροῦν, γιὰ νὰ τὰ βοηθήσουν, καὶ ὅ,τι δὲν μποροῦν νὰ κάνουν, γιατὶ ξεπερνάει τὶς δυνάμεις τους, ἂς τὸ ἀναθέτουν στὸν Παντοδύναμο Θεό. Ὅταν ἐμπιστευθοῦν τὰ παιδιά τους στὸν Θεό, τότε ὁ Θεὸς εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ βοηθήση γιὰ πράγματα ποὺ δὲν γίνονται ἀνθρωπίνως. Ἂν λ.χ. τὰ παιδιὰ δὲν ἀκοῦν, νὰ τὰ ἐμπιστευθοῦν στὸν Θεό, καὶ ὄχι νὰ βρίσκουν διάφορους τρόπους νὰ... τὰ ζορίζουν. Νὰ πῆ ἡ μητέρα στὸν Θεό:...

Ο Μέγας Κωνσταντίνος

του Στρατή Ανδριώτη

Από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου ξεκινά μία άλλη διάσταση της Ελληνικής ιστορίας, της ένδοξης και πολύπαθης Ρωμηοσύνης της οποίας υπήρξε ο πατέρας της. Ο πολιτισμός της αρχαίας Ελλάδας είχε ήδη διαδοθεί με τον Μέγα Αλέξανδρο στον ανατολικό κόσμο, ενώ με την ρωμαϊκή κυριαρχία διαδόθηκε καί στη Δύση.

  

Ο Μέγας Κωνσταντίνος γεννήθηκε στη Νίσσα της Σερβίας το 274μ.Χ. Πατέρας του ήταν ο Ιλλυριός Κωνστάντιος καί μητέρα του η Ελληνίδα Ελένη από την οποία γαλουχήθηκε την ευσέβεια προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο, διδασκόμενος τις βασικές αρχές της ελληνικής παιδείας. Μέσα του ενσταλάχθηκε το άριστο μέτρο του ελληνικού πνεύματος που τον έκανε ενάρετο, δίκαιο και συνεπή άνθρωπο. Ο πατέρας του τον εισήγαγε στην στρατιωτική ζωή, μαθαίνοντας την τέχνη και την πειθαρχία, εξελισσόμενος ως ο πιο μεγαλοφυής στρατιωτικός στον κόσμο, έχοντας ως ίνδαλμα τον Μέγα στρατηλάτη Αλέξανδρο...

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Η Ανάληψη του Κυρίου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ὅταν τὰ χελιδόνια μένουν ἀπὸ τροφὴ καὶ τὸ κρύο πλησιάζει, ξεκινοῦν τὸ ταξίδι τους γιὰ τὰ θερμὰ κλίματα. Ἐκεῖ θὰ βροῦν πολὺ ἥλιο καὶ ἀρκετὴ τροφή. Ἕνα χελιδόνι πετᾶ μπροστά, δοκιμάζει τὸν ἀέρα καὶ δείχνει τὸ δρόμο. Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα χελιδόνια ἀκολουθοῦν τὴν πορεία του.

Ὅταν οἱ ψυχὲς μας μένουν ἀπὸ τροφὴ στὸν ὑλικὸ κόσμο κι ὅταν ἡ κρυάδα τοῦ θανάτου πλησιάζει, τότε τί καλὰ θὰ ἦταν νὰ ὑπῆρχε ἕνα χελιδόνι σὰν κι ἐκεῖνο, νὰ μᾶς ὁδηγήσει σὲ τόπο θερμό, ὅπου θὰ βρίσκαμε πολλὴ πνευματικὴ ζέστη καὶ τροφή! Ὑπάρχει ἄραγε τέτοιος τόπος; Καὶ μποροῦμε ἄραγε νὰ βροῦμε τέτοιο χελιδόνι;...

Γέροντας Ἰωσὴφ Ἡσυχαστής: Ἡ εὐχὴ καὶ τὸ ὅπλο…

Πῶς νὰ κάνετε νοερὰ προσευχὴ ἀδιαλείπτως

«Ἡ πράξη τῆς νοερᾶς προσευχῆς εἶναι νὰ βιάσεις τὸν ἑαυτόν σου νὰ λέγεις συνεχῶς τὴν εὐχὴ μὲ τὸ στόμα ἀδιαλείπτως. Στὴν ἀρχὴ γρήγορα, νὰ μὴν προφθάνει ὁ νοῦς νὰ σχηματίζει λογισμὸ μετεωρισμοῦ.

Νὰ προσέχεις μόνο στὰ λόγια: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

Ὅταν αὐτὸ πολυχρονίσει, τὸ συνηθίζει ὁ νοῦς καὶ τὸ λέγει καὶ γλυκαίνεσαι ὡσὰν νὰ ἔχεις μέλι στὸ στόμα σου καὶ θέλεις νὰ τὸ λέγεις. Ἂν τὸ ἀφήσεις στενοχωρεῖσαι πολύ.

Ὅταν τὸ συνηθίσει ὁ νοῦς καὶ χορτάσει -τὸ μάθει καλὰ- τότε τὸ στέλνει στὴν καρδιά. Ἐπειδὴ ὁ νοῦς εἶναι ὁ τροφοδότης τῆς ψυχῆς καὶ μεταφέρει στὴν καρδιὰ ὁτιδήποτε φαντασθεῖ...

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ιεροθέου: Γονεῖς καί παιδιά

Τό θέμα τῆς οἰκογένειας εἶναι ἐπίκαιρο καί ἔχει πολλές πλευρές. Τό σημαντικό εἶναι ὅτι ἡ οἰκογένεια εἶναι ἡ πρώτη μικρή κοινωνία πού συναντᾶ τό βρέφος καί τό παιδί, καθώς ἀναπτύσσεται καί αὐτό συντελεῖ στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά προσαρμοσθῆ καί θά ζήση στήν μεγάλη οἰκογένεια τῆς κοινωνίας.

Ἡ Ἐκκλησία, διά τῶν ἁγίων της καί τῶν διδασκάλων της, ἔχει σημαντικό πλοῦτο γιά τόν τρόπο μέ τό ὁποῖο θά λειτουργῆ καλά ὁ θεσμός τῆς οἰκογένειας, κυρίως ὁ ρόλος τῶν γονέων, προκειμένου ὁ ἄνθρωπος νά λάβη καλές βάσεις γιά ὅλη τήν ζωή του. Μάλιστα δέ ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν οἰκογένεια συντονίζεται στήν σύγχρονη βιολογική καί ψυχολογική ἄποψη γιά τόν ρόλο τῶν γονέων καί τῆς οἰκογένειας...

Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας ( Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα )

Η ζωή μας εξαρτάται από το είδος των λογισμών που καλλιεργούμε. Αν οι λογισμοί μας είναι ειρηνικοί και ήρεμοι, αν έχουν πραότητα και καλοσύνη, τότε έτσι είναι και η ζωή μας. 

Αν η προσοχή μας είναι στραμμένη στις συνθήκες του βίου μας, τότε μας καταπίνει μια δίνη λογισμών, και δεν μπορούμε να έχουμε ούτε ειρήνη ούτε γαλήνη.

Το σημείο εκκίνησής μας είναι πάντοτε εσφαλμένο. Αντί να ξεκινούμε με τον εαυτό μας, εμείς θέλουμε πάντοτε να αλλάξουμε πρώτα τους άλλους και τελευταίους εμάς. Αν ο καθένας ξεκινούσε πρώτα με τον εαυτό του, θα είχαμε παντού τριγύρω ειρήνη! Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι κανείς δεν μπορεί να βλάψει τον άνθρωπο εκείνο που δεν βλάπτει τον εαυτό του - ούτε κι ο ίδιος ο διάβολος. Βλέπετε; Εμείς είμαστε οι αρχιτέκτονες, οι μοναδικοί αρχιτέκτονες, του μέλλοντός μας...

Πως ήρθαν οι Τούρκοι καί έκατσαν στο σβέρκο μας;

Γράφει ο Νίκος Καρατουλιώτης Υποστράτηγος ε.α

Από ένα ατύχημα (γλίστρημα ενός αλόγου), δημιουργήθηκε η Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Όταν ο Τζέγκις Χαν κατέλαβε το Χοβαρεσμικό κράτος , ο Σουλεϊμάν Σαχ (αγούζος Τούρκος), μαζί με 50.000 πήγε και εγκαταστάθηκε στη Αρμενία. Εκεί παρέμειναν για επτά χρόνια και όταν πληροφορήθηκαν το θάνατο του Τσέγκις Χαν ξεκίνησαν να επιστρέψουν στον τόπο τους το Χορασόν (KHORASAN), που βρίσκεται μεταξύ Περσίας και Μεσοποταμίας.

Καθώς ο συρφετός των 50.000 ανθρώπων περνούσαν τον Ευφράτη ποταμό γλίστρησε το άλογο του Σουλεϊμάν Σαχ, με αποτέλεσμα να πνιγεί ο ίδιος μιας και δεν ήξερε κολύμπι...

Η αντιμετώπιση των ασθενειών, Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Ὅλα δίνονται ἀπὸ τὸ Θεό. Καὶ ὅλα δίνονται γιὰ τὴ σωτηρία μας. Μ’ αὐτὴ τὴ σκέψη νὰ δεχθεῖς κι ἐσὺ τὴν ἀσθένειά σου, εὐχαριστώντας τὸ Θεό, ποὺ φροντίζει γιὰ τὴ σωτηρία σου.
Τώρα, τὸ πῶς συντελεῖ στὴ σωτηρία μας ὁτιδήποτε παραχωρεῖ ὁ Κύριος, μόνο Ἐκεῖνος τὸ γνωρίζει. Ἐμεῖς συνήθως δὲν μποροῦμε νὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε.
Στέλνει λ.χ. μία συμφορὰ ἄλλοτε γιὰ νὰ μᾶς παιδαγωγήσει, ἄλλοτε γιὰ νὰ μᾶς ἀφυπνίσει πνευματικά, ἄλλοτε γιὰ νὰ μᾶς γλυτώσει ἀπὸ ἕνα μεγαλύτερο κακό, ἄλλοτε γιὰ νὰ μᾶς αὐξήσει τὸν οὐράνιο μισθό, ἄλλοτε γιὰ νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ κάποιο πάθος κ.ο.κ...

Ἅγιος Πορφύριος: Οἱ μητέρες ξέρουν νὰ ἀγχώνονται, νὰ συμβουλεύουν, νὰ λένε πολλά, ἀλλὰ δὲν ἔμαθαν νὰ προσεύχονται…

Ἕνα ἐκπληκτικὸ περιστατικό…

Τὸ παιδὶ θέλει κοντὰ τοῦ ἀνθρώπους θερμῆς προσευχῆς. Ὄχι ν’ ἀρκεῖται ἡ μητέρα στὸ αἰσθητὸ χάδι γιὰ τὸ παιδί της, ἀλλὰ νὰ προσφέρει συγχρόνως καὶ τὸ χάδι τῆς προσευχῆς, ἔλεγε ὀ Άγιος Πορφύριος.

Τὸ παιδὶ αἰσθάνεται στὸ βάθος τῆς ψυχῆς του τὸ πνευματικὸ χάδι, ποὺ μυστικὰ στέλνει ἡ μητέρα του, καὶ ἕλκεται πρὸς αὐτήν. Νιώθει ἀσφάλεια, σιγουριά, ὅταν ἡ μητέρα μὲ τὴ συνεχῆ, τὴν ἐπίμονη καὶ θερμὴ προσευχὴ τῆς ἀγκαλιάζει τὸ παιδὶ της μυστικὰ καὶ τὸ ἐλευθερώνει ἀπ’ ὅ,τι τὸ σφίγγει.

Οἱ μητέρες ξέρουν νὰ ἀγχώνονται, νὰ συμβουλεύουν, νὰ λένε πολλά, ἀλλὰ δὲν ἔμαθαν νὰ προσεύχονται. Οἱ πολλὲς συμβουλὲς καὶ ὑποδείξεις κάνουν πολὺ κακό. Ὄχι πολλὰ λόγια στὰ παιδιά. Τὰ λόγια χτυπᾶνε στ’ αὐτιά, ἐνῶ ἡ προσευχὴ πηγαίνει στὴν καρδιά. Προσευχὴ χρειάζεται, μὲ πίστη δίχως ἄγχος, ἀλλὰ καὶ καλὸ παράδειγμα...