Ο Άρειος, ο γνωστός σε όλους αιρεσιάρχης, καταγόμενος από την Λιβύη, πρωτοπρεσβύτερος της Εκκλησίας των Αλεξανδρέων, άρχισε από το 315 να βλασφημεί στον Υιό και Λόγο του Θεού και να λέγει ότι δεν είναι Θεός αληθινός, ομοούσιος τω Πατρί, αλλά ότι είναι κτίσμα και ποίημα και ξένος της ουσίας και της δόξης του Πατρός. Η φρικτή αυτή βλασφημία τάραξε του πιστούς της Αλεξανδρείας και ο τότε Αρχιεπίσκοπός της Αλέξανδρος, αφού δοκίμασε ματαίως την διόρθωσή του με νουθεσίες, τον αφόρισε και με τοπική Σύνοδο τον καθαίρεσε, κατά το έτος 321. Αλλά ο βλάσφημος, ούτε έτσι δεν θέλησε να σωφρονισθεί, ούτε έπαψε να σπέρνει των αιρετικών δογμάτων του, τα θανατηφόρα ζιζάνια και αυτής της αιρέσεως η πλάνη απλώθηκε παντού και κάθε ημέρα αυξανομένη σπάραττε δεινώς την Εκκλησία του Χριστού...
Γι’ αυτό, από θείο ζήλο κινούμενος, ο πρώτος των Χριστιανών βασιλεύς, ο Κωνσταντίνος ο Μέγας και Ισαπόστολος, συγκάλεσε την περίφημη Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας. Εκεί συνήχθησαν από όλα τα μέρη, το 325, οι της Εκκλησίας του Χριστού ποιμένες και διδάσκαλοι, άπαντες, και με ένα στόμα και μία φωνή τον μεν Υιό και Λόγο του Θεού ανακήρυξαν ομοούσιο τω Πατρί, και Θεό αληθινό εκ Θεού αληθινού, συγγράψαντες και το άγιο της Πίστεως σύμβολο μέχρι του «Και εις το Πνεύμα το άγιον» (επειδή τα υπόλοιπα έως τέλους αναπλήρωσε η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος), τον δε δυσεβή και κακόδοξο Άρειο και τους ομόφρονές του, τους αναθεμάτισαν και ως μέλη σεσηπότα τους απέκοψαν από το σώμα των πιστών.
Τούτους λοιπόν, του θείους Πατέρες γνωρίζοντας η του Χριστού Εκκλησία, κήρυκες της πίστεως μετά τους θεηγόρους Αποστόλους, όρισε, κατά την παρούσα Κυριακή ετήσια μνήμη, εις δόξαν και ευχαριστία του Θεού, προς έπαινο και τιμή τους και προς στερέωση της αληθινής πίστεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου