Ο Όσιος Αβράμιος ασκήτευε στην έρημο από νεαρή ηλικία, φθάνοντας σε μεγάλα μέτρα αρετής. Κάποτε πληροφορήθηκε ότι απεβίωσε ο αδελφός του και άφησε ορφανή την μικρή κόρη του, την Μαρία. Ένας φίλος του, έφερε στην έρημο το κορίτσι και ο Όσιος ανέλαβε να το μεγαλώσει, παρ’ όλες τις δυσκολίες. Της έφτιαξε ένα σπιτάκι δίπλα στο κελί του, την διαπαιδαγωγούσε και της δίδασκε γράμματα, αναθρέφοντάς την χριστιανικά. Επιθυμία του ήταν να την κάνει ενάρετη και ευσεβή γυναίκα...
Καθώς η Μαρία μεγάλωνε, ο διάβολος που φθονούσε τον Όσιο, διέβαλε έναν υποκριτή νέο που σύχναζε στο ησυχαστήριο, δήθεν για να συμβουλεύεται στη ζωή του, να επιθυμήσει την όμορφη κοπέλα, καιροφυλακτώντας για να την διαβάλλει. Κάποια ημέρα εκμεταλλευόμενος την απουσία του ερημίτη που όπως συνήθιζε, είχε αποσυρθεί στην έρημο για προσευχή, ο νεαρός ξεγέλασε την Μαρία, την έριξε στην αμαρτία και κατόπιν εξαφανίστηκε. Όταν η κοπέλα συνειδητοποίησε την πτώση της, αντί να μετανοήσει, θεώρησε ότι δεν είχε καμία ελπίδα για Σωτηρία και αναγκάσθηκε να φύγει από την έρημο χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος.
Βλέποντας ένα όνειρο ο Όσιος Αβράμιος, με ένα φίδι που έφαγε ένα κάτασπρο περιστέρι, αλλά ο γέροντας το ελευθέρωσε σώο, ανησύχησε για την κόρη και επιστρέφοντας στο κελί του, βρήκε το σπιτάκι της άδειο. Έψαξε παντού περιμένοντας την επιστροφή της, ώσπου απαρηγόρητος κατάλαβε ότι είχε χαθεί. Ανακουφιζόταν μόνο στην προσευχή, παρακαλώντας να τον λυπηθεί ο Χριστός. Πέρασαν δύο χρόνια και ένας φίλος του, έφερε το δυσάρεστο νέο, ότι η Μαρία «δούλευε» σ’ ένα σπίτι της αμαρτίας! Ο Όσιος παρά την ηλικία του, πήρε την απόφαση να την ελευθερώσει από την αμαρτία και να την σώσει. Δανείστηκε λίγα χρήματα και κατέβηκε στην πόλη ύστερα από 50 χρόνια, αναζητώντας το σπίτι της αμαρτίας! Όταν το βρήκε, πλήρωσε παραγγέλλοντας πλούσιο γεύμα, καθώς και την όμορφη κοπέλα. Εκείνος που τόσα χρόνια έτρωγε μόνο ξερό ψωμί και αλάτι, πίνοντας με μέτρο το νερό, αναγκάσθηκε να φάει κρέας, να πιει κρασί και να οδηγηθεί σε ένα ιδιαίτερο δωμάτιο όπου εμφανίστηκε η Μαρία. Μόλις όμως εκείνη αντίκρισε τον Άγιο, που είχε πάνω του διάχυτη την ευωδία της ερήμου, έμεινε εμβρόντητη. Εκείνος της μίλησε στοργικά, οδηγώντας την στην μετάνοια. Τότε εκείνη κατάλαβε το ολίσθημά της και έπεσε στα πόδια του βρέχοντάς τα με δάκρυα, σαν την πόρνη του Ευαγγελίου.
Πριν γίνουν αντιληπτοί, βγήκαν κρυφά από το σπίτι της αμαρτίας και επέστρεψαν στην έρημο. Η μετάνοια της κόρης ήταν ειλικρινής. Με τη χάρη του Θεού ξεπέρασε τα πρότερα μέτρα της αρετής και ο Όσιος έζησε ήσυχος τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
«ου δε επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου