Μετά την Ανάληψη του Σωτήρος στους ουρανούς, οι ένδεκα Απόστολοι και υπόλοιποι Μαθητές Του, και οι από την αρχή ακολουθούντες Αυτόν θεοφιλείς γυναίκες, η αγιοτάτη Παρθένος Μαρία η Μήτηρ Αυτού, και οι αδελφοί Αυτού, όλοι μαζί ψυχές ως 120, επέστρεψαν από το Όρος του Ελαιώνος στην Ιερουσαλήμ, και εισήλθαν στον οίκο όπου έμεναν, και ανέβηκαν στο υπερώο, που είναι το ανώγαιό του, και εκεί, προσκαρτερούντες με προσευχή και δέηση, περίμεναν την επέλευση του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με την επαγγελία του θείου Διδασκάλου. Εκεί, εκλέχθηκε και ο Ματθίας, που συγκατεψηφίσθη από τους ένδεκα Αποστόλους...
Κατά την Κυριακή ημέρα της Εβδομάδος, και δεκάτη από της Αναλήψεως, πεντηκοστή δε από του Πάσχα, 13 τότε του Μαΐου, περί ώρας τρίτης της ημέρας από την ανατολή του ηλίου, ξαφνικά έγινε τέτοιος ήχος, από τον ουρανό κατερχόμενος, όπως όταν πνέει άνεμος σφοδρός, και γέμισε όλο τον οίκο, ενώ κάθονταν οι Απόστολοι και οι μαζί με αυτούς. Ευθύς μετά τον ήχο εφάνησαν γλώσσες πυροειδείς, οι οποίες διαμερισθείσες, κάθισαν επί της κεφαλής του καθενός, και πάντες οι ευρισκόμενοι εκεί, πνευματέμφοροι αφού έγιναν, άρχισαν να λαλούν, όχι διά της πατρικής τους γλώσσας, αλλά με άλλες γλώσσες και διαλέκτους, όπως, και ότι υπαγόρευε σ’ αυτούς το Πνεύμα το Άγιο.
Τα από διαφόρων τόπων συρρεύσαντα τότε πλήθη για την εορτή, Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίτες κτλ., Ιουδαίοι ήταν όλοι στο γένος και την θρησκεία, έτσι καλούμενοι σύμφωνα με τον τόπο τους, όπου ήταν διασκορπισμένοι προ πολλού, και είχαν γεννηθεί και ανατραφεί ο καθένας. Τούτοι οι 18 σχεδόν διαλέκτων ετερόγλωσσοι Ιουδαίοι, ευρεθέντες τότε κατά θεία οικονομία στην Ιερουσαλήμ, ακούσαντες τον ήχο εκείνο, τον εκ του ουρανού κατερχόμενο εκεί που ήσαν οι Μαθητές του Χριστού, ήρθαν όλοι εκεί για να μάθουν τι άραγε συνέβη. Αλλά έμειναν εκστατικοί όταν ήρθαν και άκουσαν ο καθένας τους Αποστόλους να λαλούν την πατρική τους διάλεκτο και θαυμάζοντες έλεγαν ο ένας στον άλλο: «Ουκ ιδού πάντες ούτοι εισίν οι λαλούντες Γαλιλαίοι και πως ημείς ακούομεν έκαστος τη ιδία διαλέκτω ημών, εν η εγεννήθημεν;». Κάποιοι άλλοι τότε, για της μωρίας και της κακίας την υπερβολή (και ίσως πάλι οι τυφλοί Γραμματείς και Φαρισαίοι) χλευάζοντας το θαύμα, έλεγαν τους Αποστόλους μεθυσμένους.
Τότε, στάθηκε ο Πέτρος με τους Ένδεκα, και υψώνοντας την φωνή του, εδημηγόρησε ενώπιον όλων αποδεικνύοντας ότι το πράγμα δεν είναι μέθης αποτέλεσμα, αλλά είναι η εκπλήρωση της επαγγελίας του Θεού, της διά του προφήτου Ιωήλ ειρημένης: «Και έσται εν ταις εσχάταις ημέραις, εκχεώ από του Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, και προφητεύσουσιν οι υιοί υμών, και αι θυγατέραις υμών…». Επομένως κηρύττει τον Ναζωραίο Ιησού και δια πολλών αποδεικνύει ότι Αυτός είναι ο Κύριος ο Χριστός, τον οποίο οι μεν Ιουδαίοι εσταύρωσαν, ο δε Θεός ήγειρε εκ νεκρών. Από αυτό κατενύχθησαν πολλοί και τον λόγο αφού αποδέχθηκαν, εβαπτίσθηκαν και προστέθηκαν την ημέρα εκείνη στην πίστη του Χριστού ψυχές ως 3.000 (Πραξ. α΄12 – β΄41).
Ιδού όλη η υπόθεση της παρούσης εορτής. Δηλαδή, την επιδημία του Παναγίου Πνεύματος στον κόσμο, την τελείωση της υποσχέσεως του Ιησού Χριστού και την συμπλήρωση της ελπίδας των ιερών αυτού Μαθητών εορτάζουμε την Πεντηκοστή. Αυτή είναι η μεθέορτος και τελευταία εορτή του μεγάλου μυστηρίου της ενσάρκου οικονομίας του Θεού. Αυτή την εσχάτη, και μεγάλη, και σωτήρια ημέρα της Πεντηκοστής, οι Απόστολοι του Σωτήρος, οι πρώην ιδιώτες και αγράμματοι αλιείς, σοφισθέντες με την μία από το Άγιο Πνεύμα, εθεολόγησαν τρανώς τα ουράνια δόγματα και έγιναν κήρυκες της αληθείας και του κόσμου παντός οι διδάσκαλοι. Από αυτή την ημέρα άρχισαν το έργο της αποστολής τους, που ο ωραίος και θαυμάσιος πρώτος καρπός, υπήρξε αυθημερόν τρισχιλίων ψυχών η σωτηρία.
Πηγή: «Μέγα Ωρολόγιον» εκδ. Αστέρος – ΑΘΗΝΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου