του Γέροντος Πορφυρίου
«…Έρχονται εδώ εκατοντάδες γονείς και με κλάματα στα μάτια με παρακαλούν να βοηθήσω τα παιδιά τους γιατί άλλα έμπλεξαν με ναρκωτικά, άλλα με κακές παρέες, άλλα τους βρίζουν, τους ζητούν χρήματα, για να τα χρησιμοποιήσουν στις χαρτοπαικτικές λέσχες και στα άλλα τυχερά παιχνίδια, και όταν δεν έχουν να τους δώσουν, τους απειλούν και ακόμη και τους χτυπούν! Έτσι, φθάνουν οι γονείς να καταρώνται και αυτά και την ώρα και τη στιγμή, πού τα έφεραν στη ζωή!...
Έχω δει γονείς να κλαίνε με μαύρο δάκρυ για το κατάντημα των παιδιών τους καί να λένε, χίλιες φορές να μην τα είχαμε! Γιατί τότε, θα είχαμε ένα καημό καί μία στενοχώρια, πού δε θα είχαμε παιδιά, ενώ τώρα, μου λένε, έχουμε χίλιους καημούς καί άλλες τόσες στενοχώριες για τα προβλήματα τα φοβερά, πού μας δημιουργούν καθημερινά καί ντρεπόμεθα να κυκλοφορούμε στον κόσμο. Γι' αυτό ζητάνε να τους βοηθήσω με τις προσευχές μου, για να σώσουν τα παιδιά τους. Όμως, όταν τους ρωτώ, εσείς τί κάνετε τώρα, για να βοηθήσετε αυτά τα δυστυχισμένα πλάσματα, μου απαντούν, σχεδόν στερεότυπα, ότι δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτε, γιατί ξέφυγαν από τον έλεγχό τους, μόλις έγιναν έφηβοι!
Έ! επόμενο ήταν, τους λέω. Αφού αφήσατε όλα τα παιδικά χρόνια ανεκμετάλλευτα και περιμένατε να έλθει η ήβη, για να ασχοληθείτε με τα παιδιά σας, ασφαλώς αυτά τα αποτελέσματα θα είχατε και θα πρέπει να περιμένετε και χειρότερα. Το παιδί είναι σαν το ζυμάρι. Όσο πιο μαλακό είναι το ζυμάρι, τόσο πιο εύκολα πλάθεται. Το ίδιο και το παιδί. Όσο πιο μικρό είναι, τόσο πιο χρηστά διαπλάθεται, διαμορφώνεται, διαπαιδαγωγείται και τελειούται.
Τώρα, που θυμηθήκατε εσείς, ότι έχετε παιδιά, ή μάλλον σας το θύμισαν αυτά με τις αταξίες τους, τις απαιτήσεις τους, τις παρανομίες τους και γενικά με την ανήθικη συμπεριφορά τους, τώρα είναι αργά. Πέταξε το πουλάκι. Και εάν πετάξει ένα πουλί, πού το είχαμε στο κλουβί, δύσκολα πιάνεται, για να μην πω, πώς δεν ξαναπιάνεται!
Η διαπαιδαγώγηση του παιδιού είναι το Α και το Ω των υποχρεώσεων, πού έχουν οι γονείς σ' αυτή την ανθρώπινη ύπαρξη, πού με τη θεϊκή σύμπραξη φέρνουν στη ζωή! Γονείς, πού απέτυχαν να διαπαιδαγωγήσουν το παιδί τους σωστά, θεωρούνται αποτυχημένοι σέ ΟΛΑ! Σέ ΟΛΑ, με ακούτε; Γιατί, εάν υποθέσουμε ότι υπάρχουν γονείς, πού αφιέρωσαν όλη την ζωή τους στο να επεκτείνουν τις βιομηχανικές τους εγκαταστάσεις και να πολλαπλασιάσουν τα χρήματά τους, με αποτέλεσμα να γίνουν μεγιστάνες του πλούτου, ενώ παράλληλα δεν έκαναν τίποτε για την χρηστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους, τότε, σας λέω, ότι όχι μόνο δεν προσέφεραν τίποτε στα παιδιά τους, άλλα αγωνίστηκαν και κοπίασαν για να δημιουργήσουν τεμπέληδες, ακαμάτες και εγκληματίες! Ναί! Σάς το βεβαιώνω εγώ. Εγκληματίες έφτιαξαν! Και ξέρετε γιατί; Γιατί το χρήμα, όταν βρεθεί σε χέρια διεφθαρμένων ανθρώπων, κάνει κακό και στους ίδιους πού το έχουν και στους άλλους, πού το στερούνται. Γιατί, οι πρώτοι εξαγοράζουν τους τελευταίους από ανάγκη, και τους χρησιμοποιούν σαν άβουλα όντα, όπου, όποτε και για οποιοδήποτε λόγο θέλουν. Πάντως, ποτέ για καλό!
Δεν έχετε ακούσει πού λένε: «Το χρήμα διαφθείρει συνειδήσεις»; Πιο σωστή κουβέντα για το ρόλο πού παίζει το χρήμα στη συνείδηση του ατόμου και ειδικότερα στην εξαγορά της συνειδήσεως των ανθρώπων, από καταβολής κόσμου, εγώ τουλάχιστον, δεν έχω ακούσει. Μη πάτε μακριά. Ο Ιούδας δεν πρόδωσε τον Ιησού μας για το χρήμα; Για τα τριάκοντα αργύρια; Αυτό δε σας φθάνει; Δεν είναι αρκετό για να σας πείσει, για την καταστρεπτική δύναμη πού έχει το χρήμα, όταν το χειρίζονται άνθρωποι, πού δεν έχουν μέσα τους Θεό; Και αυτοί, λοιπόν, πού δεν ασχολούνται με τη θεϊκή διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους, τί νομίζετε ότι φτιάχνουν; Ιούδες φτιάχνουν! Ναί! Τέτοιους φτιάχνουν! Και αλίμονο τους! Γιατί συγκεντρώνουν θησαυρούς εδώ στη γη καί αδιαφορούν για την Βασιλεία των Ουρανών.
Εξ άλλου, αυτά πού συγκεντρώνουν εδώ, ούτε οι ίδιοι θα προλάβουν να τα απολαύσουν, αλλά ούτε και τα κακομαθημένα παιδιά τους θα μπορέσουν να τα διατηρήσουν. Καί ξέρετε γιατί; Γιατί οι μεν γονείς έχουν προσβληθεί από την ανίατη αρρώστια, πού λέγεται φιλαργυρία, καί με αυτή θα πεθάνουν αγκαλιά! Όλα τα άλλα αγαθά, πού έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο, τους αφήνουν αδιάφορους. Επομένως θα πεθάνουν χωρίς να μπορέσουν να τα απολαύσουν! Τα δε παιδιά τους, ανίκανα, όπως τα κατάντησαν, δε θα είναι σε θέση να τα διατηρήσουν! Γιατί, το να διατηρήσει κανείς τα αγαθά, είναι δυσκολότερο από το να τα αποκτήσει!
Συνεπώς, εάν δεν υπάρχει σωστή διαπαιδαγώγηση, δεν υπάρχει τίποτε. Και ή σωστή διαπαιδαγώγηση δε γίνεται όπως θέλουμε εμείς. Πολύ δε περισσότερο δε γίνεται, όποτε θέλουμε εμείς! Το σημείο εκκίνησης συμπίπτει απολύτως με το σημείο σύλληψης του παιδιού. Συνεχίζεται καθ όλη τη διάρκεια της κύησης και αυξάνεται συνεχώς, από την ημέρα του τοκετού μέχρι της πλήρους ενηλικιώσεως του παιδιού.
Αυτό πού σας λέω, είναι πολύ βασικό. Γι' αυτό θέλω πολύ να το προσέξετε! Η φροντίδα των γονέων για το παιδί, αρχίζει από τότε πού αυτό βρίσκεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του! Ναί! Από τότε!
Θα μου πείτε: Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για το έμβρυο καί γενικά για ένα παιδί, πού βρίσκεται ακόμη μέσα στην κοιλιά της μάνας του; Σας απαντώ: Εμείς μόνοι μας τίποτε! Εκείνος, όμως, πού επέτρεψε τη σύλληψή του, ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Αλήθεια, υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα από το θαύμα της συλλήψεως; Ασφαλώς όχι! Γι' αυτό, εμείς, σε Εκείνον θα απευθυνθούμε και από Εκείνον θα ζητήσουμε στις θερμές προσευχές μας, να μεριμνήσει για την τελειότητα του σώματος και της ψυχής του συλληφθέντος παιδιού, όταν ακόμη αυτό βρίσκεται στο στάδιο της κυήσεως. Και Εκείνος, με τη θεία χάρη του Αγίου Πνεύματος, θα φροντίσει και για τα δύο. Οι προσευχές μας, όμως, δε σταματάνε εδώ. Αντιθέτως μάλιστα! Μετά τον τοκετό του νεογνού, όσο θα αυξάνει αυτό, θα αυξάνουν και οι προσευχές μας. Έτσι, με τον τρόπο αυτό δείχνουμε ότι, πράγματι, εμπιστευόμαστε τη σωστή διαπαιδαγώγηση του παιδιού μας στον ίδιο το Θεό. Και όταν τα παιδί μας ευρίσκεται υπό την άμεση και συνεχή εποπτεία, παρακολούθηση καί προστασία του Θεού, ε, τότε να είμαστε βέβαιοι, πώς ποτέ δε θα παραστρατήσει».
Πηγή: «Ο πατήρ Πορφύριος» του Αν. Καλλιάτσου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου